Koen Middendorp

• zondag 11 juni 2023 om 12:25

In aanloop naar de Tour de France heb je heel wat voorbereidingskoersen, maar twee wedstrijden springen er toch uit. Er is natuurlijk het Critérium du Dauphiné, maar ook de Ronde van Zwitserland. Aankomende zondag begint in Einsiedeln de 86ste editie van deze achtdaagse wielerkoers. Wie houdt Remco Evenepoel van de eindzege af? WielerFlits blikt vooruit!

Wie wint de Giro 2024?

Tadej Pogacar1.05

Daniel Felipe Martinez26.00

Geraint Thomas26.00

Wat kost gokken jou? Stop op tijd. 18+

Historie

Voor de allereerste editie van de Ronde van Zwitserland moeten we exact negentig jaar terug in de tijd. Ter ere van het vijftigjarige bestaan van de Schweizerischer Rad- und Motorfahrer-Bund zag een nieuwe wielerkoers in 1933 het levenslicht. De eerste editie van de Tour de Suisse bestond uit vijf etappes en bracht de renners van Zürich naar Davos Dorf, Luzern, Genève, Basel en tot slot weer Zürich. Het concept sloeg meteen aan en met Max Bulla kreeg de organisatie ook een mooie eerste winnaar van de Ronde van Zwitserland.

Nog even over Max Bulla (1905-1990). In voorbeschouwingen is er vaak alleen aandacht voor de grootste kampioenen, voor mannen als Eddy Merckx en Bernard Hinault, maar daardoor blijven renners als Bulla toch vaak onderbelicht. En dat is niet terecht, want Bulla wist als Oostenrijkse wielerpionier de weg te plaveien voor latere generaties. Georg Totschnig, Bernhard Eisel, Felix Großschartner, Gregor Mühlberger, Felix Gall… Ze zijn allemaal schatplichtig aan Bulla, die in zijn carrière etappes wist te winnen in de Tour de France en Vuelta a España en nog altijd de enige Oostenrijkse geletruidrager is in de Ronde van Frankrijk.

Rui Costa won al drie keer de Ronde van Zwitserland – foto: Cor Vos

Na Bulla waren met Ludwig Geyer, Gaspard Rinaldi, Henri Garnier en Karl Litschi relatief onbekende namen aan het feest in de Ronde van Zwitserland. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de etappekoers slechts twee keer gehouden, maar na de oorlog keerde de ronde terug. En hoe! De Ronde van Zwitserland werd al snel het strijdtoneel van de grootste namen in de wielersport. In 1946 en 1947 ging de eindoverwinning naar Gino Bartali en in de jaren die volgden maakten twee andere toppers de dienst uit. Een gouden tijdperk brak aan voor het Zwitserse wielrennen, met dank aan Ferdi Kübler en Hugo Koblet.

Het was vlak na de Tweede Wereldoorlog dat thuisfavorieten Ferdi Kübler, wereldkampioen in 1951 en winnaar van de Tour de France 1950, en Hugo Koblet (winnaar van de Giro d’Italia 1950 en de Tour de France 1951) de ronde drie keer achter hun naam zetten. Met Kübler en Koblet als vaandeldragers van het Zwitserse wielrennen, won de nationale wielerronde ook snel aan populariteit. En dan vergeten we nog de inbreng van Fritz Schär (meervoudig etappewinnaar in de Tour en vice-wereldkampioen op de weg), Carlo Clerici (winnaar van de Giro 1954) en Rolf Graf. Het Zwitserse wielrennen floreerde als nooit tevoren.

Egan Bernal, eindwinnaar in 2019 – foto: Cor Vos

Kübler en Koblet deelden even gebroederlijk het record van de meeste eindzeges, maar er is altijd baas boven baas. Nog in de jaren ’50 stak Pasquale Fornara hen voorbij. De Italiaan won de Ronde van Zwitserland tussen 1952 en 1958 maar liefst vier keer en is daarmee nog altijd recordhouder. Na de jaren van Kübler, Koblet en Fornara wisten ook andere kampioenen te schitteren op Zwitserse bodem. Denk aan Franco Bitossi, José Manuel Fuente, Giuseppe Saronni, Sean Kelly, Andrew Hampsten, Pavel Tonkov, Alex Zülle, Jan Ullrich, Fabian Cancellara, Rui Costa (3x), Miguel Ángel López en Egan Bernal.

En wat met de Laaglanders? Henri Garnier, Georges Pintens, de onvermijdelijke Eddy Merckx, Roger De Vlaeminck, Michel Pollentier, Paul Wellens, Wilfried Wesemael en Luc Roosen zorgden voor Belgisch succes. Roosen won de ronde in 1991 en is nog altijd de laatste Belg op de hoogste trede van het podium. Nederland moet het voorlopig doen met slechts één eindwinnaar: Hennie Kuiper schreef de koers in 1976 bij op zijn palmares. Toppers als Joop Zoetemelk, Peter Winnen, Steven Kruijswijk, Bauke Mollema en Tom Dumoulin stonden daarna nog wel op het podium, maar niet als eindwinnaar.

Laatste winnaars Ronde van Zwitserland
2022: Geraint Thomas
2021: Richard Carapaz
2020: Geen editie i.v.m. corona
2019: Egan Bernal
2018: Richie Porte
2017: Simon Špilak
2016: Miguel Ángel López
2015: Simon Špilak
2014: Rui Costa
2013: Rui Costa

Laatste editie

In de Ronde van Zwitserland van 2022 waren vrijwel alle ogen gericht op Remco Evenepoel. De Belg had in aanloop naar de Zwitserse wielerkoers al zijn goede vorm getoond met eindwinst in de Tour of Norway en een zege in Gullegem Koerse, en begon dan ook als topfavoriet aan de ronde. Evenepoel botste in de zwaarste ritten echter op zijn (klim)limieten, en moet lijdzaam toezien hoe de betere klimmers van hem wegreden.

In de eerste ritten was er nog geen vuiltje aan de lucht voor Evenepoel. De renner van (toen nog) Quick-Step Alpha Vinyl zag Stephen Williams, Andreas Leknessund, een herboren Peter Sagan en Daryl Impey zegevieren in de eerste vier etappes. De favorieten voor de eindzege waren de eerste dagen attent, maar hielden hun kruit nog droog voor de vijfde rit naar Novazzano. In deze zeer pittige ‘murenrit’ werd het kaf een eerste keer van het koren gescheiden.

Remco Evenepoel kwam niet echt in het stuk voor – foto: Cor Vos

In deze etappe vond Evenepoel zijn Waterloo: de Belg bleek in de finale niet in staat om zijn directe concurrenten voor de eindzege te volgen en moest aan de finish meer dan twee minuten toegeven op ritwinnaar Aleksandr Vlasov. Die laatste won een sprint van een elitegroepje en nam de leiderstrui over van Williams. Met Vlasov op pole position leken we de Zwitserse bergen in te duiken, maar een dag later werd de koers opgeschrikt door onaangenaam nieuws: leider Vlasov testte positief op COVID-19 en moest de koers verlaten.

Vlasov was zeker niet de enige renner die vanwege een coronabesmetting moest opgeven. De 85ste Ronde van Zwitserland werd geteisterd door een heuse corona-uitbraak. De ene na de andere renner kneep in de remmen en daar bleef het niet bij. Verschillende teams – waaronder Jumbo-Visma, Alpecin-Fenix, Bahrain Victorious en UAE Emirates – gaven er zelfs collectief de brui aan. De ronde werd zo toch wel flink onthoofd.

De afsluitende tijdrit bleek er te veel aan voor Sergio Higuita – foto: Cor Vos

De koers wacht echter op niemand – ook niet op een corona-uitbraak – en dus trokken de overgebleven renners verder in deze Ronde van Zwitserland. In de twee zwaarste etappes naar Moosalp en Malburn bleven grote verschillen tussen de klassementsrenners uit. De beslissing moest vallen in de afsluitende tijdrit van ruim 25 kilometer van en naar Vaduz. Sergio Higuita begon als leider aan deze afsluitende chronoproef, maar de Colombiaan voelde de hete adem van een ervaren Brit in zijn nek…

Geraint Thomas hoefde als betere tijdrijder slechts twee seconden goed te maken op Higuita en dit bleek een koud kunstje voor de renner van INEOS Grenadiers. Thomas eindigde als tweede in de slottijdrit en dit bleek meer dan genoeg om de eindzege veilig te stellen. De Tourwinnaar van 2018 kwam ook nog zeer dicht bij de dagzege, maar die ging uiteindelijk naar Remco Evenepoel. De Belg wist zo toch nog iets van zijn teleurstellende Ronde van Zwitserland te maken.

Eindklassement Ronde van Zwitserland 2022
1. Geraint Thomas (INEOS Grenadiers) in 33u07m09s
2. Sergio Higuita (BORA-hansgrohe) op 1m12s
3. Jakob Fuglsang (Israel-Premier Tech) op 1m16s
4. Neilson Powless (EF Education-EasyPost) op 2m10s
5. Stefan Küng (Groupama-FDJ) op 2m25s

• 

  19 jun

  Lees ook Remco Evenepoel zegeviert in slottijdrit Ronde van Zwitserland, eindzege voor Geraint Thomas

  19 jun

  87

Eindwinnaar Thomas met de winnaarstrofee – foto: Cor Vos

Parcours

Bergen, bergen en nog meer bergen! Een ding kunnen we wel concluderen na het bestuderen van het parcours: de klimmers komen in de 86ste editie van de Ronde van Zwitserland wel aan hun trekken. Al moet je als klimmer ook wel een portie kunnen tijdrijden, met twee beproevingen tegen de klok. Op dag één zullen al meteen de eerste verschillen ontstaan in de 12,7 kilometer lange openingstijdrit. Op de slotdag volgt nog een chrono van iets meer dan 25 kilometer.

Tussen de eerste en de laatste tijdrit zijn er bergetappes ingepland naar Villars-sur-Ollon (etappe 3), Leukerbad (etappe 4) en La Punt (etappe 5). Verder heeft de organisatie nog een paar ritten uitgetekend voor de puncheurs/aanvallers/sterke sprinters. Kortom: het is de komende dagen voor ieder wat wils!

Zondag 11 juni, Etappe 1: Einsiedeln – Einsiedeln (12,7 km, ITT)

De Ronde van Zwitserland opent met een nagenoeg vlakke tijdrit van 12,7 kilometer van en naar Einsiedeln, rond het Meer van Sihl. Start en finish van deze tijdrit zijn gelegen bij de Abdij Maria Einsiedeln, een benedictijnerklooster dat stamt uit de tiende eeuw na Christus. De Ronde van Zwitserland finishte vier jaar geleden nog in Einsiedeln, maar dat was toen wel na een rit-in-lijn. Elia Viviani won er de sprint, voor Peter Sagan en Jasper Stuyven.

De renners koersen ditmaal een rondje om het Meer van Sihl. Na de start gaat het over de Willerzeller Viadukt, een brug dwars over het meer, langs de oevers terug naar de finish. Einsiedeln is, als belangrijkste en tevens grootste bedevaartsoord van Zwitserland, een populaire tussenstop onder toeristen. In dit dorpje volgt nog een laatste technische passage van ruim één kilometer. Einsiedeln ligt overigens op 900 meter boven zeeniveau, maar toch is de tijdrit zo vlak als een biljartlaken.

Start: 14.25 uur (eerste renner)
Finish: rond 17.20 uur (laatste renner)

Maandag 12 juni, Etappe 2: Beromünster – Nottwil (173,7 km)

To sprint or not to sprint in de tweede etappe van de Ronde van Zwitserland? In een rit over 173,7 kilometer koersen de renners over een heuvelachtig parcours van Beromünster naar Nottwil. Dat is op zich al een prestatie, aangezien start- en finishplaats hemelsbreed maar zo’n 12 kilometer uit elkaar liggen. De coureurs maken echter een flinke omweg en krijgen onderweg nog een slordige 2.000 hoogtemeters voor de wielen geschoven.

Er zal drie keer worden gesprint om bergpunten naar respectievelijk Chommle (3 km aan 5,1%), Schwarzenbach (3,2 km aan 6,4%) en – nadat de renners al een eerste keer over de streep zijn gereden – Oberarig (3,3 km aan 4,8%). De eerste twee hellingen volgen al vrij snel na de start, de top van de klim naar Oberarig ligt op goed twintig kilometer van de finish. Na een glooiende sectie en korte afdaling, volgen er nog vijf vlakkere kilometers naar de finish.

Start: 13.09 uur
Finish: tussen 17.10 en 17.30 uur

Dinsdag 13 juni, Etappe 3: Tafers – Villars-sur-Ollon (143,8 km)

Op dag drie zal het algemeen klassement weer op de schop gaan. De klimmers zijn aan zet in deze 143,8 kilometer lange rit van Tafers naar Villars-sur-Ollon. Het is een etappe met twee gezichten. Na de start volgt eerst een vlakke tot licht glooiende aanloop van goed 100 kilometer naar de eerste klim van de dag, de Col des Mosses (13,5 km aan 4,1%). De top van de Col des Mosses ligt op goed 35 kilometer van de finish en kan voor aanvallers eventueel dienen als springplank.

De klassementsrenners doen er echter goed aan om hun kruit droog te houden voor de slotklim. Na de afdaling richting Aigle, waar het hoofdkantoor van de UCI is gevestigd, moeten de renners nog één ding doen: zo’n elf kilometer klimmen aan 7,6%, met uitschieters boven de 10%. De klim naar vakantie- en wintersportoord Villars-sur-Ollon zat in 2016 en 2017 ook in het parcours van de Ronde van Zwitserland. De winnaars toen? Chris Froome en Larry Warbasse.

Start: 13.43 uur
Finish: tussen 17.10 en 17.30 uur

• 

  7 jun

  Lees ook De klim naar Villars-sur-Ollon: van de Rhônevallei de Alpen in

  7 jun

  1

Woensdag 14 juni, Etappe 4: Monthey – Leukerbad (152,5 km)

De rit naar Villars-sur-Ollon is de eerste in een ‘serie’ van drie bergritten, want ook in de vierde etappe is het weer klimmen geblazen! Om in finishdorp en skioord Leukerbad te komen, moeten de renners eerst twee beklimmingen van eerste categorie en een klim van derde categorie overwinnen. Zo komen we toch weer uit op iets meer dan 2.700 hoogtemeters. Lastige kost! Via het dal van de Rhône gaat het naar de voet van de klim naar Crans-Montana (14,6 km aan 6,7%).

Deze beklimming naar Crans-Montana kwamen we in de voorbije Giro d’Italia ook tegen, maar dat was toen wel van een andere kant. De coureurs dalen vervolgens weer terug naar het Rhônedal, om daarna te beginnen aan de klim naar Varenstrasse (2,8 km aan 5%) en die naar Höhenweg (19 km aan 4,5%). Laat u overigens niet foppen door de gemiddelde stijgingsgraad van deze laatste klim: de eerste 7,8 kilometer (aan 8,6%) zijn bijzonder pittig.

Na een stuk in dalende lijn klimt de weg weer aan 2,7 kilometer aan 7,6% en vervolgens aan vier kilometer aan 5%. Na een laatste dalende passage loopt de weg in de laatste 1,2 kilometer op met 5,2%. Twee jaar geleden schotelde de organisatie een soortgelijke rit (met finale) voor en toen ging de zege naar Richard Carapaz, de latere eindwinnaar.

Start: 12.40 uur
Finish: tussen 16.25 en 16.45 uur

Donderdag 15 juni, Etappe 5 Fiesch – La Punt: (211 km)

In de derde en vierde etappe werd het zwaardere klimwerk al niet geschuwd, maar we mogen de vijfde rit toch wel bestempelen als de koninginnenrit van deze Ronde van Zwitserland. Met net iets meer dan 4.700 hoogtemeters – en drie echte Alpenreuzen – is het een etappe waar het kaf van het koren zal worden gescheiden. Na de start in Fiesch volgt al vrij snel de eerste klim van de dag: de 16,5 kilometer lange Furkapass, aan een gemiddelde van ruim 6%.

De Furkapass is – met zijn top op 2.433 meter hoogte – het dak van deze Ronde van Zwitserland. De renners hebben hun hoogtepunt (letterlijk) al gehad, maar er volgen met de Oberalpass (10,7 km aan 5,6%) en de Albulapass (17,4 km aan 6,8%) nog wel twee serieuze scherprechters. Met name de Albulapass zal voor grote verschillen zorgen, aangezien er – na de top van deze klim – nog maar 9,5 dalende kilometers richting de finish in La Punt op het programma staan.

Robert Gesink (2010), Rui Costa (2013) en Domenico Pozzovivo (2017) wonnen in het verleden al eens in La Punt. Wie treedt er in hun voetsporen?

Start: 10.43 uur
Finish: tussen 16.15 en 16.55 uur

Vrijdag 16 juni, Etappe 6: La Punt – Oberwil-Lieli (215,3 km)

De zwaarste etappes liggen achter ons, maar dat wil niet zeggen dat we ons mogen opmaken voor een processietocht naar eindbestemming Abtwil. De zesde rit, met start in La Punt en finish in Oberwil-Lieli, is nog bijzonder verraderlijk. Sterker, met bijna 3.300 hoogtemeters kunnen we wel spreken van een halve bergrit. Vanuit de start is het klimmen naar de top van de Albulapass (8,9 km aan 6,8%) en de tweede klim van de dag, die naar Lenz (7,5 km 7,5%) volgt ook al vrij snel.

Na een passage door Lenz dalen de renners af naar Chur en nemen we afscheid van de echt hoge (Alpen)toppen. Dit wil echter niet zeggen dat het peloton nu over overwegend vlakke wegen zal koersen naar de finish in Oberwil-Lieli. De finale kunnen we wel omschrijven als een Zwitserse Waalse Pijl, met verschillende korte maar bovenal steile klimmetjes. Denk aan de klim naar Schwändistrasse (2,5 km aan 9,8%) en Islisberg (1,4 km aan 8,4%). Ook de finale (2,5 km aan 6,7%) loopt nog flink bergop.

Start: 10.48 uur
Finish: tussen 16.05 en 16.35 uur

Zaterdag 17 juni, Etappe 7: Tübach – Weinfelden (162,7 km)

In de voorlaatste etappe kan het alle kanten op. Tussen Tübach en Weinfelden heeft de organisatie een heuvelachtig traject uitgetekend over twee beklimmingen van eerste en een klim van derde categorie. En dat zijn dan alleen nog maar de beklimmingen die daadwerkelijk meetellen voor het bergklassement. Over een afstand van 162,7 kilometer zijn er toch weer 2.200 hoogtemeters uitgesmeerd, wat de plannen van de sprinters wel eens kan dwarsbomen.

Na de start in Tübach gaat het over de beklimming naar Oberegg (8,9 km aan 5,3%), de Eggerstanden (6,2 km aan 5,7%, de eerste drie km aan 9,2%) en de Glattberg (2,4 km aan 5,4%). Na de Glattberg gaat het over glooiende wegen naar Will, de geboorteplaats van Zwitserse wielertoppers Alex Zülle en Stefan Küng. De route daalt vervolgens verder, tot de rivier de Thur bereikt is. Dit is het startpunt van een vlakke finale van een vijftal kilometer naar eindbestemming Weinfelden.

Start: 12.21 uur
Finish: tussen 16.25 en 16.50 uur

Zondag 18 juni, Etappe 8: St. Gallen – Abtwil (25,7 km, ITT)

Mochten de verschillen in het klassement nog speelbaar zijn na zeven etappes, dan kunnen we ons opmaken voor een nagelbijtende apotheose op de laatste zondag van de Ronde van Zwitserland. De ronde sluit namelijk af met waar het ook mee begon: een tijdrit. Dit keer is er een traject van 25,7 kilometer uitgetekend tussen Sankt Gallen naar Abtwil, met onderweg 415 hoogtemeters. Waar de openingstijdrit nog volledig vlak was, is de slottijdrit toch een pak lastiger.

De organisatie heeft een noordelijke lus van de start- en finishlocatie uitgetekend. De eerste negen kilometer zijn nog vlak, maar dan steken de renners de rivier de Sitter over en moeten ze een helling van 600 meter (aan 6,3%) trotseren. Daarna gaat het over weer relatief vlakke wegen naar Waldkirch, waar een klimmetje volgt van 1,7 km aan 7,9%. De weg blijft daarna nog vals plat oplopen, naar het hoogste punt van de tijdrit op 821 meter hoogte, om vervolgens te eindigen met vier dalende kilometers.

Er zijn onderweg twee tussentijdse meetpunten, om precies te zijn na 10,7 en 20,2 kilometer.

Start: 13.45 uur (eerste renner)
Finish: rond 17.00 uur (laatste renner)

Favorieten

De Ronde van Zwitserland kan ook dit jaar weer rekenen op een mooi deelnemersveld, al vertoeven de meeste toppers op rondegebied momenteel in het zuiden van Frankrijk in het Critérium du Dauphiné. We hebben het dan over mannen als Jonas Vingegaard, Enric Mas, Adam Yates, Mikel Landa, Jai Hindley en Richard Carapaz. Dit mag de pret echter niet drukken: het geeft jonge, beloftevolle coureurs misschien wel een kans om te schitteren.

De meest in het oog springende naam, is zonder enige twijfel die van Remco Evenepoel. De wereldkampioen maakt, een kleine maand na zijn opgave in de Giro d’Italia, zijn rentree in de Ronde van Zwitserland. In Zwitserland hoopt hij zich naar eigen zeggen optimaal voor te bereiden op het BK tijdrijden, maar Evenepoel is er niet de man naar om een week anoniem in de buik van het peloton mee te fietsen. Nee, als Evenepoel aan de start staan van een wielerkoers, is dat met de intentie om te winnen.

Remco Evenepoel – foto: Cor Vos

Het is natuurlijk wel de vraag in hoeverre de 23-jarige Belg al helemaal is hersteld van zijn in de Giro d’Italia opgelopen coronabesmetting. Beschikt de kopman van Soudal Quick-Step nog steeds – of weer – over zijn Girovorm? Of is het een kwestie van opbouwen? Hoe dan ook, met twee tijdritten en enkele zware bergetappes vindt Evenepoel wel een parcours op zijn maat. Een goede Evenepoel kan in de openingstijdrit al een eerste keer uithalen, vervolgens consolideren in de bergen, om dan de puntjes op de i te zetten in de afsluitende chrono van goed 25 kilometer naar Abtwil.

Zo ziet de ideale wereld van Remco Evenepoel er misschien wel uit, maar een ideale wereld bestaat niet. Koers is en blijft onvoorspelbaar, en de Belgische topfavoriet moet eerst nog zien af te rekenen met enkele sterke concurrenten. Neem nu UAE Emirates, dat met Juan Ayuso en Jay Vine twee kandidaat-eindwinnaars in huis heeft. Toptalent Ayuso moest door blessureleed zijn seizoensstart uitstellen, maar is inmiddels weer wielrenner en werkte vorige maand in de Ronde van Romandië zijn eerste wedstrijdkilometers af van 2023. De 20-jarige Spanjaard wist al erg snel zijn klasse te demonstreren.

Ayuso bleek nog niet in staat om een week lang op topniveau te presteren, maar won wel met verve de individuele tijdrit van net geen twintig kilometer in en rond Châtel-Saint-Denis. We zijn nu ruim een maand verder en Ayuso zal – na een goede trainingsstage – ongetwijfeld nog beter voor de dag komen. Zijn we in Zwitserland getuige van een eerste tweestrijd tussen Evenepoel en Ayuso, en daarmee het begin van een interessante rivaliteit tussen twee supertalenten?

Juan Ayuso – foto: Cor Vos

Waar twee honden vechten om een been, gaat de derde er mee… U kent het spreekwoord en wellicht is Jay Vine wel de derde hond in dit verhaal. De Australiër zal met gemengde gevoelens terugkijken op de voorbije Giro d’Italia. Voor de ploeg was het een succesvolle ronde, kopman João Almeida werd derde in het eindklassement, maar Vine had er zelf ongetwijfeld meer van verwacht. De 27-jarige klimmer was in de slotweek van goudwaarde voor zijn kopman, maar kon door omstandigheden zelf niet echt schitteren in Italië. Haalt hij in de Ronde van Zwitserland zijn sportieve gram? Met zijn kwaliteiten moet hij een heel eind kunnen komen.

De Zwitserse wielerfans zullen vooral hopen op een sportieve uitschieter van Gino Mäder. De 26-jarige thuisrijder kwam sinds de Ronde van Romandië niet meer in actie. Mäder stond op de planning voor de Giro d’Italia, maar een coronabesmetting gooide nog voor de start van de Italiaanse ronde roet in het eten. Is de renner van Bahrain Victorious alweer helemaal de oude? Een goede Mäder moet zeker mee kunnen doen om de bovenste plekken. De Zwitser is een zeer capabele klimmer en heeft bovendien ook een goede tijdrit in de benen. Mäder kan, gedragen door het thuispubliek, misschien wel boven zichzelf uitstijgen.

Gino Mäder – foto: Cor Vos

Over naar de mannen van Jumbo-Visma. Heel even leek Primož Roglič de Ronde van Zwitserland er nog ‘bij te nemen’ na zijn succesvolle Giro d’Italia, maar de Sloveen opteert toch gewoon voor een rustperiode. We moeten nu vooral Wout van Aert en Wilco Kelderman in de gaten houden. Een goede en gemotiveerde Van Aert zou hier eventueel kunnen meedoen voor de eindzege, maar de Belg zal vooral zijn dagen uitkiezen. De 28-jarige alleskunner wil vooral goed zijn in de Tour en ook nog op het WK, en zal niet te veel energie willen verspelen in een – met alle respect – voorbereidingskoers als de Ronde van Zwitserland.

Nee, we kijken vooral naar Wilco Kelderman. De 32-jarige Nederlander keert na drie maanden afwezigheid terug in koers. Kelderman kwam na zijn valpartij en opgave in Tirreno-Adriatio niet meer in actie, meer heeft zich de voorbije weken in de Sierra Nevada – op hoogte – optimaal kunnen voorbereiden op de komende wedstrijden. De renner van Jumbo-Visma zal met de nodige ambitie aan de start verschijnen van de Ronde van Zwitserland, al helemaal omdat hij dit seizoen nog niet heeft kunnen schitteren in het tenue van Jumbo-Visma. Een goede prestatie in Zwitserland kan zijn seizoen een kickstart geven.

Cian Uijtdebroeks – foto: Cor Vos

Een renner die voorlopig nog niet op de planning staat voor de Tour, maar nog wél in aanmerking komt voor een selectie, is Sergio Higuita. De Colombiaan krijgt in de Ronde van Zwitserland nog een laatste kans om de ploegleiding van BORA-hansgrohe te overtuigen van zijn meerwaarde. Higuita is er dus veel aan geleden om goed te presteren op Zwitserse bodem. Dat belooft, want vorig jaar werd hij al tweede in het eindklassement. Binnen de ploeg van BORA-hansgrohe kijken we ook reikhalzend uit naar de prestatie van toptalent Cian Uijtdebroeks. De 20-jarige Belg reed dit jaar al top-10 in de rondes- van Catalonië en Romandië.

AG2R Citroën gaat met Felix Gall dan weer op jacht naar een goede eindklassering. De 25-jarige Oostenrijker is bezig aan het beste seizoen uit zijn carrière en was dit jaar al onder meer negende in de Tour of the Alps en tiende in de Ronde van het Baskenland. En misschien nog wel belangrijker: Gall werd een week geleden tweede in de Mercan’Tour Classic Alpes-Maritimes. INEOS Grenadiers start hier niet met zijn klassementstoppers, maar heeft met Ben Tulett wel een zeer interessante renner aan boord. De 21-jarige Brit was onlangs tweede in de Ronde van Hongarije en won zelfs de Tour of Norway.

Neilson Powless – foto: Cor Vos

Er is nog een andere jonge renner die zich wellicht kan onderscheiden. We hebben het over Lennert Van Eetvelt, die uitkomt voor Lotto Dstny. De 21-jarige Belg staat te boek als een groot klimtalent, die pas bezig is aan zijn eerste maanden als prof. Van Eetvelt laat het voorlopig ‘alleen’ nog zien op een iets lager niveau, maar was de voorbije weken wel echt on fire. Na een ware demonstratie in de Alpes Isère Tour (twee keer ritwinst en de eindzege) werd Van Eetvelt ook knap derde in de Mercan’Tour Classic. In die laatste koers finishte hij voor onder meer Guillaume Martin en Louis Meintjes. Noteren, die naam!

Verder houden we rekening met Neilson Powless (EF Education-EasyPost, vorig jaar nog vierde in het eindklassement), Pello Bilbao en de heroptredende Antonio Tiberi (Bahrain Victorious), Ion Izagirre (Cofidis), Matteo Sobrero (Jayco AlUla), Jakob Fuglsang, Giro-revelatie Marco Frigo en Dylan Teuns (Israel-Premier Tech), Stefan Küng (Groupama-FDJ, vorig jaar knap vijfde), Romain Bardet (Team DSM), Sébastien Reichenbach en Yannis Voisard (Tudor Pro Cycling).

Let ook op Rigoberto Urán (EF Education-EasyPost), Michael Storer (Groupama-FDJ) en drievoudig eindwinnaar Rui Costa (Intermarché-Circus-Wanty). Tom Pidcock kan ook verrassend uit de hoek komen, maar de Brit zal wel niet met klassementsambities aan de start verschijnen.

Sprinters

We tellen in deze Ronde van Zwitserland maar één echte sprintkans, misschien twee, maar dan moet het al een beetje meezitten. Toch staan er de nodige rappe mannen aan het vertrek van de achtdaagse wielerkoers. Enerzijds voor die spaarzame sprintkans, anderzijds om hardheid op te doen richting de Tour de France.

Wout van Aert is natuurlijk veel meer dan alleen een sprinter. De Belg kan en zal zich ook richten op de twee tijdritten en de heuveletappes, maar de renner van Jumbo-Visma zal zich ongetwijfeld ook willen mengen in het sprintgeweld. Hij zal het dan wel moeten opnemen tegen zijn landgenoten Tim Merlier (Soudal Quick-Step) en Jordi Meeus (BORA-hansgrohe).

Wout van Aert – foto: Cor Vos

Groupama-FDJ brengt met Arnaud Démare ook een topsprinter aan de start. De Fransman is uitstekend op dreef, wat hij afgelopen zondag nog liet zien met winst in de Brussels Cycling Classic. Intermarché-Circus-Wanty rekent dan weer op de snelle Eritreeër Biniam Girmay. Peter Sagan zal de sprinthonneurs waarnemen namens TotalEnergies en Kaden Groves is de rappe man bij Alpecin-Deceuninck.

Let ook op de nog altijd snelle Daryl Impey (Israel-Premier Tech), Mike Teunissen (Intermarché-Circus-Wanty), Bryan Coquard (Cofidis), Luca Mozzato (Arkéa-Samsic), Marius Mayrhofer (Team DSM), Nikas Arndt (Bahrain Victorious), Clément Venturini (AG2R Citroën), Edward Theuns (Trek-Segafredo), Iván García en Alex Aranburu (Movistar) en Alexander Kamp (Tudor Pro Cycling).

Arnaud Démare – foto: Cor Vos

Favorieten volgens WielerFlits
**** Remco Evenepoel
*** Juan Ayuso, Jay Vine
** Gino Mäder, Neilson Powless, Wilco Kelderman
* Pello Bilbao, Ben Tulett, Cian Uijtdebroeks, Felix Gall

Website organisatie

• 

  18 jun

  Lees ook Deelnemers Ronde van Zwitserland 2023

  18 jun

  0

Weer en TV

De renners mogen zich opmaken voor een natte editie van de Ronde van Zwitserland. Flinke regenbuien trekken de komende week over het Alpenland en ook het peloton zal te maken krijgen met fikse plensbuien. De gemiddelde temperatuur schommelt overdag tussen de 20 en 25 graden Celsius.

De Ronde van Zwitserland is elke dag live te volgen via Eurosport 1 en op de online kanalen van Eurosport.nl, Discovery+ en GCN+. Voor de precieze uitzendtijden verwijzen we naar onze tv-gids Wielrennen op TV.