Materiaalzone 
Fietstoerisme 
Bob Jungels: “Ik heb het plezier teruggevonden”
Bob Jungels heeft een moeilijk jaar achter de rug, maar kijkt nu hoopvol vooruit. Nadat hij halverwege het vorige seizoen tweemaal geopereerd werd aan een vernauwing van zijn liesslagader, is hij nu weer helemaal hersteld. “Mijn benen doen weer op een normale manier pijn”, vertelt hij in gesprek met het Luxemburgse L’essentiel.
“Ik moest weer vanaf nul beginnen, maar de conditie kwam heel snel terug. Ik keerde gelijk terug in de Ronde van Luxemburg (half september, red.) en mijn lichaam reageerde goed. Ook de waarden die ik zie op training, geven me veel vertrouwen voor het nieuwe seizoen”, klinkt het hoopvol. “Voor mij en het team, was het belangrijk om te zien dat het probleem verholpen was.”
Ook mentaal gaat het weer een stuk beter met Jungels. “Het was mentaal erg zwaar, meer nog dan fysiek”, zegt de renner van AG2R Citroën, die al sinds 2018 hinder ondervond van zijn blessure. “Maar ik heb het plezier teruggevonden, bijvoorbeeld door te mountainbiken met vrienden. De passie is terug. Ik heb nooit het geloof in eigen kunnen verloren, maar het is erg lastig als je weet dat er iets niet klopt. Mentaal had ik een blokkade, maar ik ben nu weer echt gelukkig. Ik kan weer lachen.”
Komend seizoen hoopt de 28-jarige renner weer als kopman te kunnen koersen. “Ik hoop dat ik binnen het team nog steeds een rol als leider heb, maar aangezien ik niet weet hoe mijn vorm precies zal zijn, blijf ik voorzichtig. Ik krijg in ieder geval de vrijheid (vooral in de eerste koersen) om te zien of ik mijn oud niveau weer kan behalen. Daarna hoop ik weer koersen te winnen.”
Jungels begint zijn seizoen eind februari in de UAE Tour. Daarna doet hij mee aan de Tirreno-Adriatico, Milaan-San Remo en de Ronde van Vlaanderen. Welke koersen hij zal rijden in aanloop naar Luik-Bastenaken-Luik en de Tour de France, die dus ook op zijn programma staan, is nog niet bekend.
Alleen hebben ze hem dat jaar wat uitgeperst door na dat stevige voorjaar er meteen een Giro aan te breien. Daarna eigenlijk volledig weggedeemsterd.
Maar daar zou hij nooit op het podium raken. Daar had ie een Indurain TT voor nodig gehad.
Zijn LBL was echt geweldig. Zijn idool was Andy Shleck zeker maarja, heel ander lichaamstype. Jungels leunt eigenlijk dichter tegen Wout Van Aert met zijn lengte en bouw. Ging tot extremen om op 71, 72kg te komen maar dat deed 'm geen goed.
Met een iets andere focus hadtie een veel uitgebreider palmares kunnen hebben. Zonder GT klassementen dan helaas.
Talent kan toch niet weg zijn? Ik wil niet weten wat voor wattages die gast kon wegduwen in de tijd dat hij voor de Giro op de steile krengen.
Ik herinner me een van de eerste zeges van Hodeg in Catalonië waar Jungels het peloton ongenadig hard op een lint trok.
En die waaierrit in de Giro waar Gaviria daar op de keitjes won was ook waanzinnig.
Dapper dat ze de moed niet opgeven, maar de realiteit is dat een generatie van verdienstelijk maar niet bijster imposante rijders effectief met pensioen is gestuurd door de komeetachtige opkomst van een superieure lichting.
Naesen en Van Avermaet en Matthews en Trentin en Thomas en Jungels en Froome en Kwiatkowski en Schachmann en Fuglsang kunnen doen wat ze willen, maar ze zijn simpelweg van minder niveau dan Pogacar, Van der Poel, Van Aert, Pidcock, Alaphillipe etc.
Froome trouwens al een paar jaar ouder, het is logisch dat die nu wat minder is in de herfst van zijn carrière (en zeker na zijn zware val). Net als Van Avermaet en Fuglsang, die dan wel pas laat hun absolute top hebben bereikt maar ook al voorbij de 35 zijn ondertussen. Dat noem ik de generatie met ook Contador, Cancellara, Gilbert, Boonen, Valverde en Nibali. Een erg sterke generatie met veel kampioenen.
Verder wel eens dat de generatie die nu begin 30 is geen uitzonderlijke is. Enkel Roglic lijkt daarvan momenteel nog echte wereldtop. Een heel grote groep lijkt het beste al gehad te hebben en heeft niet echt een lange carrière aan de top uitgebouwd. Ik denk aan Pinot, Bardet, Quintana, Aru, Chaves, Dumoulin (?), Kwiatkowski, enz. en ergens ook wel Sagan maar dat vind ik wel een groot kampioen omdat die al vanaf jonge leeftijd wereldtop was. Flip, Wout en Mathieu zijn overigens ook niet zoveel jonger meer.
Verder is er de afgelopen decennia wel wat veranderd. Niet zo lang geleden leek je (zeker in de klassiekers) een zekere leeftijd en taaiheid te moeten hebben om mee te spelen voor winst. Die leeftijd is langzaamaan naar beneden gezakt en nu lijk je al van op wat vroegere leeftijd te kunnen meedoen aan de top. Of dat enkel te verklaren is omdat de huidige jonge generatie zo sterk is of omdat de topjaren nu wat vroeger komen, gaan we over een paar jaar pas weten.