Iserbyt imponeert in Ruddervoorde: “Kniepijn geweken, ik kan opnieuw het verschil maken”

De renners kregen in Ruddervoorde de tweede manche van de Superpestige voorgeschoteld. Toon Aerts won de voorbije drie crossen en gold als dé topfavoriet. Eli Iserbyt en Laurens Sweeck waren zijn grootste concurrenten. 

Aerts pakte uit met een snelle start in West-Vlaanderen, maar slaagde er niet in zich af te zonderen van de concurrentie. Halfweg koers hadden we nog een kopgroep van tien renners. Onder anderen Iserbyt, Sweeck en Michael Vanthourenhout, die terugkeerde na een vroege val, waren mee.

Iserbyt en Aerts waren de besten in koers en namen in het slot afstand van Lars van der Haar, Vanthourenhout en Sweeck. Maar een beklijvend duel, werd het niet. Aerts maakte een foutje, waarna Iserbyt naar een verdiende zege snelde. Zijn tweede overwinning van het seizoen was een feit.

Aerts (tweede) en Van der Haar (derde) van Telenet Baloise Lions vervolledigden het podium. Iserbyt en Aerts delen na twee manches de leiding in de Superprestige. 

“Ik heb me een uur lang uitstekend gevoeld. Maar ons plan was toch om Aerts in het begin het zwaarste werk te laten opknappen Daar was hij wat toe verplicht na drie zeges op rij”, aldus Eli Iserbyt na afloop. “Op een gegeven moment zijn Michael (Vanthourenhout, red.) en Laurens (Sweeck, red.) dan om de beurt gaan aanvallen. Dat was de perfecte manier om Toon af te matten. Het heeft naar het einde toe het verschil gemaakt. Op de balken en in het zand was hij in het voordeel, maar algemeen gezien was ik de beste.”

“Ik ben tevreden. Er zat ‘power’ op. Mijn knie is weer oké en dat neemt de frustratie van de voorbije weken, toen het maar niet wilde beteren, helemaal weg. ‘Je moet het tijd geven’, zei de dokter. (lacht) Maar als veldrijder héb je nu eenmaal niet veel tijd. Of wil je het niet veel tijd géven. Na het opstaan ’s morgens voel ik het nog wel een halfuurtje tot een uurtje, maar voor de rest is alles onder controle. Blij dat ik opnieuw het verschil kan maken. Ook al wisselt het momenteel wat af tussen Toon en mij. Zelf ben ik zeker niet minder dan vorig jaar, in de aanvangsfase van het seizoen. Maar Aerts haalt nu ook een hoog niveau. Ik zag het al in Lokeren, waar ik won maar hij van héél ver terugkwam en nog fraai tweede werd. In Kruibeke, Gieten en Beringen viel er echt niks tegen te beginnen. Maar dit parcours is op mijn lijf geschreven. Hier moest het vandaag gebeuren. En het gebeurde ook.”

Toon Aerts was schijnbaar de sterkste in het eerste deel van de cross. Hij leek alles perfect onder controle te hebben en te kunnen wegrijden waar hij dat wilde. “Ik voelde me best wel in orde. Maar ik had ook al vrij snel door dat die zandbak niet op de ideale plaats lag om de koers open te breken en door te rijden. Op die lange, rechte stukken erna was het in je eentje moeilijk inbeuken tegen de harde wind. Dat maakte het onmogelijk om het verschil te maken. Met het vorderen van het uur begonnen de vele bochten in het parcours meer en meer in het voordeel van Iserbyt te spelen. Daar werd het steeds lastiger om ‘vinnige Eli’ te volgen. De eerste echte serieuze aanval, waarbij er vol werd doorgetrokken, kwam ook van hem. In de finale kwamen we in een man-tegen-mansituatie terecht. Daarin was Iserbyt vandaag de sterkste. Ik heb geen enkel probleem om dat toe te geven.”