Van der Poel demonstreert ook in Gavere en pakt vierde zege op rij in de Superprestige

Honderd jaar na het einde van de Eerste Wereldoorlog stond ook de veldritwereld stil bij de gruwel uit het verleden. De vierde manche in de Superprestige werd voorafgegaan door een aangrijpende Last Post en een eerbetoon waarbij 20.000 klaprozen vanuit een helikopter werden uitgestrooid.

De cross zelf was bijna even indrukwekkend. Toch wat Mathieu van der Poel betreft. De Nederlander dook als eerste de modder in rond Kasteel Grenier en zette de rest meteen onder druk. Het veldritpeloton zag sterretjes, enkel Toon Aerts kon nog even de schijn ophouden. Toen ook onze landgenoot moest afhaken na een fluks Nederlands manoeuvre in de afdaling was het hek helemaal van de dam. Van Aert en Aerts waren de enigen die binnen de minuut van de ontketende Europese kampioen konden blijven. Daarna de grote leegte. 

Geen Sweeck of Vanthourenhout. De eerste gaf op na een valpartij, de tweede staakte de strijd na een belabberde start. Neen, het was youngster Tom Pidcock die verrassend genoeg de leiding nam in de achtergrond. De jonge Brit was samen met Lars van der Haar ‘the best of the rest’. Al was dat zoals gezegd op meer dan ruime afstand van de Grote Drie. 

Waar Van der Poel er met twee klassen bovenuit stak, deden Van Aert en Aerts dat met één klasse. Ook zij reden meer dan een minuut weg van de rest. In het duel om de tweede plaats haalde Aerts het uiteindelijk van de wereldkampioen. Een correcte weerspiegeling van de waardeverhoudingen na een zware moddercross. Nog één vaststelling om mee af te ronden: na Gieten, Boom en Ruddervoorde is het nu in Gavere al vier op vier voor Van der Poel in de Superprestige.

(Lees de reacties van de protagonisten onder de foto’s)

Er stond andermaal geen maat op Mathieu van der Poel. De Nederlander demonstreerde van de eerste tot de laatste meter. “Ik was goed weg en ik denk dat ik vandaag technisch één van mijn beste crossen ooit reed. Ik maakte geen enkele grote fout, had vanaf de eerste ronde een goed gevoel en dat gaf vertrouwen. Ik had vooraf gehoopt op een vergelijkbare dag met vorig jaar (toen Van der Poel na pech derde werd, red.), maar ik was nog beter. Toch was het best een lastige cross, hoor. Toon Aerts bood goed weerwerk. Ik wist dat hij sterk zou zijn op deze omloop. En ook voor mij werd de berg steeds lastiger. Ik ben in elk geval supertevreden met mijn prestatie.”

Een knappe veldrit van Toon Aerts. Onze landgenoot was voor het tweede jaar op rij tweede en bevestigt zijn verlangen om zijn voet naast Van Aert en Van der Poel te zetten.  “Ik denk dat de tweede plaats het hoogst haalbare was vandaag. Het was een heel snelle start en ik had moeite om het tempo van Mathieu te volgen. Het was gauw duidelijk dat hij de beste was. Ik had natuurlijk gehoopt om er zolang mogelijk bij te blijven, maar de benen beslist daar anders over. Dit is een opsteker voor een jongen van mijn niveau. Dit parcours ligt mij en doe ik graag. Het is leuk om tussen Van Aert en Van der Poel op het podium te staan. Het is nu aan mij om er de komende weken te blijven staan. Nu komen de eerlijke parcoursen er aan. Het is leuk voor mij om mijn progressie tegenover Van Aert en Van der Poel te zien.”

Een derde plaats voor Wout van Aert. De wereldkampioen moest bij de start een gaatje dichten en zag de kop van de wedstrijd nooit meer terug. “Ik miste inderdaad het tweede deel van mijn start. Ik kwam daardoor wat in het gedrum terecht, maar ben dan in mijn tempo gekomen. Ik ben dat blijven rijden doorheen de hele cross. Dit is technisch een moeilijk parcours om constant geconcentreerd te blijven. Ik kwam nog bij Toon, maar hij was op de klim sterker. Een derde plaats aan het eind van de rit is dus de juiste.”