2013: Halve peloton verslaafd aan slaappillen waarvan je gaat hallucineren

Door Thijs Zonneveld

Overdag is er niets aan de hand. Maar 's nachts, als de kleine uurtjes aanbreken, als je met je ogen wijd open naar het plafond staart, als je spieren aanvoelen als aangespoeld wrakhout, als je slapie dwars door je oordoppen heen snurkt en als die ene klotemug rondjes om je hoofd cirkelt - dan beginnen de pilletjes in je toilettas naar je te roepen: 'Neem me dan, neem me dan, néééééééééém me dan.'

En natuurlijk neem je ze. Net als gisteren. Net als morgen. En overmorgen.

Het halve peloton is verslaafd aan slaappillen. En meestal zijn het niet van die lullige homeopathische middeltjes, maar slaappillen die je van je sokken blazen. De meest gebruikte pil komt uit Frankrijk en heet Stilnoct. Met Stilnoct is het alsof er een UIT-knop in je hersenen zit: een pilletje erin en een halfuur later lig je in coma.

Ter illustratie: de eerste keer dat ik het gebruikte besloot ik nog even te pissen voordat ik naar bed ging. De volgende morgen werd ik wakker met mijn broek op mijn schoenen en mijn kop in de wc-pot.

Die uitwerking heeft het op vrijwel iedereen, zeker als je het voor het eerst gebruikt. Aan het begin van dit seizoen overtuigde Movistar-renner Pablo Lastras een vrouwelijke journaliste er na een etappekoers in Zuid-Amerika van dat ze met Stilnoct lekker zou slapen in het vliegtuig terug naar huis. Dat slapen lukte prima.

Toen ze diep in een Stilnoct-coma was tekenden de aanwezige renners met een watervaste stift een snor op haar bovenlip, een wrat op haar neus en een piemel op haar voorhoofd. Dat zag ze overigens pas toen ze thuis voor de spiegel stond.

Maar Stilnoct wordt niet alleen gebruikt om te slapen. Als je de pilletjes plet en het poeder oplost in een glas drank (of twee, of drie, of vier) ga je hallucineren. Renners (maar ook zwemmers, voetballers en atleten) kunnen ermee trippen zonder coke of speed te gebruiken, want met dat soort middelen ga je nat bij een dopingcontrole. Ik heb renners met een Stilnoct-cocktail de raarste dingen zien doen: met kleren aan in bad zitten, naakt over de gang van het hotel rennen, etalageruiten van de bakker inslaan vanwege een nachtelijke vreetkick.

Een Spaanse klimmer paradeerde ooit de hele nacht in een stippeltjesjurk met twee tennisballen erin door de lobby van het hotel terwijl hij iedere gast oneerbare voorstellen deed. De volgende dag herinnerde hij zich niets meer (dat was misschien maar goed ook).

Ik heb Stilnoct een keer of vijf gebruikt; daarna heb ik besloten de rest door de plee te spoelen. Het was te lekker, te gevaarlijk. Stilnoct is rommel; incidenteel gebruiken is wellicht fijn voor de nachtrust; structureel gebruik is een vlucht. Het is een middel voor mensen zonder rust, die vechten met hun eigen schaduw en de demonen in hun dromen tijdens lange nachten ver van huis, in hotels zonder ziel.

Wereldkampioen Stilnoct was Franky Vandenbroucke. Volgens ex-ploegmaten presteerde hij het om tien (volgens sommige verhalen zelfs twintig) slaappillen per nacht weg te tikken - al dan niet in combinatie met allerhande stimulantia.

Tien à twintig pillen - dat is genoeg om een olifant mee te drogeren. Dat VDB het nog zo lang heeft volgehouden is een wonder; uiteindelijk verzonk zijn lichaam in een eeuwige coma na een lange, lange, lange nacht in een aftands hotel in een Senegalese achterbuurt.

Arme Franky. Moge hij slapen in vrede.