belga
Volledig scherm
© belga

Tom Boonen stelt boek 'Jaren van Bewondering' voor én onthult dat hij dicht bij functie binnen Quick.Step Floors staat

UpdateOp zoek naar het geknipte eindejaarsgeschenk? 'Jaren van Bewondering', aarzel niet. "Een boek dat je tijdens het lezen in je knusse zetel om de paar minuten wel eens doet glimlachen", omschrijft Tom Boonen de succesvolle koppeltijdrit met VTM-wielerjournalist Merijn Casteleyn. "Ode ook vooral aan een hele generatie." En Boonen kwam ook nog met een ander nieuwtje.

  1. Francesco Moser brengt ode aan Tom Boonen: "Je was geboetseerd om over bonkige stenen te dokkeren"

    Francesco Moser brengt ode aan Tom Boonen: "Je was geboet­seerd om over bonkige stenen te dokkeren"

    Ciao Tom, Normaal had Roger De Vlaeminck jou hier altijd moeten uitwuiven. Maar hij herstelt momenteel van een zware operatie aan de stembanden en doet het op uitdrukkelijk doktersadvies een beetje rustig aan. Het is mij dan ook een hele eer om het voor de gelegenheid van mijn beste maat te mogen overnemen. Van hieruit, Roger, caro amico: een spoedig herstel toegewenst! Met onder meer drie zeges in de Ronde van Vlaanderen en vier in Parijs-Roubaix ga je uiteraard de geschiedenis in als één van de beste klassieke renners ooit, Tom. Maar je palmares bevat meer dan dat. Een individuele wereldtitel, één in het ploegentijdrijden, de groene trui in de Tour en twee nationale driekleuren, om maar een paar dingen te noemen. Het maakt je in België en ver daarbuiten tot een Grote Mijnheer. Om het eens met een typisch Belgische merknaam te zeggen: zestien jaar lang was je voor vele koersfanaten 'le pain quotidien', hun dagelijks brood. Je bent van onmetelijk belang geweest voor het land en zijn wielercultuur. Tuurlijk was er Eddy Merckx. Of liever: is er nog steeds Eddy Merckx, torenhoog boven iedereen verheven. Geen sinecure om hem naar de kroon te steken. Maar dat hoeft ook niet. Je hebt je plaats in de 'Galerij der Groten' ruimschoots verdiend. Dat je uitgerekend afscheid neemt in Parijs-Roubaix, de wedstrijd waamee je voor eeuwig en altijd geassocieerd zal blijven, vind ik heel bijzonder. Na één van je gewonnen Helleklassiekers, in 2009, spraken we mekaar. Mijn zoon Ignazio, die je ongetwijfeld wel zal kennen, vergezelde me toen. Hij reed een paar jaar voor het BMC Development Team en nam deel aan de beloftenversies van de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix. Geloof het of niet, Tom, maar Ignazio, superfan van je, heeft zijn hond naar jou genoemd! Un Bovaro del Bernese, zo'n grote Berner Sennen. Het mannelijke exemplaar dan wel. De teefjes luisteren naar de namen Tina en Lindsey. Ontleend aan ski-diva's Tina Maze en Lindsey Vonn. Kwispelende kampioenen onder elkaar, dus. Persoonlijk blijf ik jouw wereldtitel in 2005 hét hoogtepunt van je carrière vinden. Ik moet zeggen: die dag heb je me echt in vervoering gebracht. Uiteraard was je geboetseerd voor de Classiche del Nord, de klassiekers van het noorden. Die wedstrijden waren je op het lijf geschreven. Een lijf dat duidelijk wat kon hebben. In het archetype van de Roubaix-winnaar meende ik altijd een uitzonderlijk begaafde tijdrijder te kunnen ontwaren. Een krachtige kerel die solo kan fietsen en finishen. Zonder een grote chronospecialist te zijn, paste je perfect in dat profiel. Beschikte je over de lichaamsbouw en musculatuur om over bonkige stenen te dokkeren. Maar wat doorwrochte Hellegasten als Duclos-Lassalle, Ballerini of Madiot nooit voor elkaar kregen, lukte jou wel: scoren op andere terreinen. Respect, daarvoor. Eigenlijk had die vijfde kassei thuis al op je wandkast moeten staan. Je liet hem vorig jaar door de vingers glippen, omdat je absoluut wilde aanvallen. 'Oei', dacht ik, toen ik je zag gaan. 'Dit doet hij fout.' Blijf rustig en laat je meeglijden en je wint op de Vélodrome altijd de sprint. Het is misschien een gekke redenering, maar... als je op je 35ste nog tweede kan worden, kan je op je 36ste ook winnen. Uiteraard zullen de omstandigheden wat moeten meezitten, maar ga vooral uit van je eigen kracht. Je bent goed, dat heb je in de voorbije voorjaarskoersen bewezen. Wie dan recht zal hebben op de titel van 'Monsieur Paris-Roubaix' - Roger of jij - laat ik graag in het midden. Voor mij is iedereen die het Monument op zijn minst één keer heeft gewonnen een klein beetje 'Monsieur Paris-Roubaix'. En maandag? Dan begint jouw nieuwe leven. Een leven zonder competitie, maar met zoveel andere mooie uitdagingen. Geniet ervan, met volle teugen. Ik weet dat je een fervente Italië-liefhebber bent. Ooit heb je me beloofd om mij te komen opzoeken in Trento, zodat ik je mijn wijnvelden kan tonen. Bij deze: van harte welkom. Weldra diep ik de beste 'Moser' op uit mijn wijnkelder en heffen we samen het glas. Op zestien fantastische profseizoenen, Tom. Complimenti, nu al. Het ga je goed.