WK 2021: Zoe Backstedt klopt Kaia Schmid in de wegkoers voor juniores
foto: Cor Vos
zaterdag 25 september 2021 om 10:14

WK 2021: Zoe Backstedt klopt Kaia Schmid in de wegkoers voor juniores

Zoe Backstedt is de nieuwe wereldkampioene bij de juniores. De Britse eerstejaars-juniore klopte in een korte sprint Kaia Schmid, met wie zij op 32 kilometer van de streep was weggereden. Het brons was voor Europees kampioene Linda Riedmann, die de Nederlandse Elise Uijen net van het podium hield.

Het slotweekend van het WK wielrennen in Vlaanderen begon met de wegwedstrijd voor junior-vrouwen. De koers werd verreden op het 15,6 kilometer lange Leuven-circuit, dat vijf keer moest worden afgelegd. De beklimmingen van de Keizersberg, de Decouxlaan, de Wijnpers en de Sint-Antoniusberg waren steeds de scherprechters, waardoor het parcours liefst twintig beklimmingen telde. Het peloton ging op zoek naar een opvolgster voor DSM-renster Megan Jastrab, die in 2019 de laatste juniorenwereldkampioene was.

Meteen volle bak
Al om kwart over achter werd het startsein gegeven, waarna de neutralisatie een korte vertraging opliep door enkele valpartijen. Toen iedereen weer op de fiets was gestapt, kon de wedstrijd echt van start gaan. Het ging in de incidentrijke eerste ronde meteen volle bak, waardoor er op de eerste heuvels meteen een selectie plaatsvond. De Nederlandse en ook de Britse ploeg zaten al snel van voren. Omdat er niet werd aangevallen en de koers hard werd gemaakt, begon een al stevig uitgedund peloton gegroepeerd aan de tweede ronde.

Daarin trokken de Britse vrouwen de koers uit elkaar op de tweede beklimming van de Wijnpers, waarna een kopgroep met veertien rensters ontstond: met de Amerikaanse vrouwen Olivia Cummins, Makayla Macpherson en Kaia Schmid, Elise Uijen en Anna van der Meiden uit Nederland, Selma en Lantzsch en Europees kampioene Linda Riedmann (Duitsland), Zoe Backstedt, Millie Couzens en Flora Perkins (Groot-Brittannië), Noëlle Rütschi (Zwitserland), Marith Vanhove (België) en Elisabeth Ebras en Laura Sander (Estland). Op de Sint-Antoniusberg versnelde Backstedt nog maar eens van voren. De kopgroep kraakte, maar bleef samen.

Backstedt pakte samen met Schmid een mooie voorsprong – foto: Cor Vos

Door toedoen van de Italiaanse ploeg konden de achtervolgsters terugkeren bij de koploopsters, en kon de koers opnieuw beginnen. In de derde ronde vloog Backstedt de Wijnpers aan, met Uijen en Riedmann op het wiel. Weer zorgde deze klim voor scheuren in het peloton, terwijl de Britse vrouwen door aan te vallen probeerden de koers hard te maken. Vlak voor de Sint-Antoniusberg reed Flora Perkins weg, maar de Britse werd door Uijen bijgehaald. Backstedt sprong mee en reed vervolgens verder samen met de Amerikaanse Schmid.

Backstedt en Schmid gaan samen door
Eerstejaars-juniore Backstedt en Schmid (tweedejaars) begonnen met een kleine voorsprong op het nog maar 22 rensters tellende eerste pelotonnetje aan de voorlaatste ronde. Met zijn tweeën wisten zij hun voorsprong uit te bouwen naar een halve minuut, terwijl Duitsland de achtervolging leidde. Backstedt zat niet op haar gemak met Schmid en probeerde boven aan de Decouxlaan van haar medevluchtster af te komen. De Amerikaanse moest een gaatje laten, maar kon snel weer aansluiten bij de Britse.

Op de Wijnpers liet Riedmann de koers in het peloton ontploffen, waardoor er meteen een hap uit de voorsprong van de twee aanvalsters werd genomen. Toch wisten Backstedt en Schmid daarna weer uit te lopen en toen de het verschil tot een minuut groeide, werd wel duidelijk dat de nieuwe wereldkampioene van voren moest worden gezocht. Backstedt probeerde op de laatste passage van de Wijnpers opnieuw weg te rijden bij Schmid, maar die wilde niet buigen. Ook de laatste klim van de dag, de Sint-Antoniusberg, bracht geen verschil, waardoor werd gesprint om de zege.

Het eindpodium, met Kaia Schmid, Zoe Backstedt en Linda Riedmann – foto: Cor Vos

Backstedt probeerde in aanloop naar de sprint Schmid een beetje op te sluiten, maar liet tevens voldoende ruimte om er een faire spurt van te maken. Beide vrouwen wachtten lang, waarna de Britse in de korte eindsprint net de betere was. Backstedt, wier vader Magnus Parijs-Roubaix won in 2004, werd gisteren pas 17 jaar. Eerder dit jaar won ze al een etappe en het klassement in de Tour of Yorkshire voor juniores, het Brits kampioenschap tijdrijden en een rit en in de Watersley Challenge, waar ze tevens de beste jongere was.

RIDE Magazine
10 Reacties
Sorteer op:
25 september 2021 10:18
Allemaal piepedood. Die Duitse was de enige met een echte sprint.
25 september 2021 10:50
Mooi duo, leuke kennismaking.
25 september 2021 11:07
Duidelijk de twee sterksten, en ondanks het verschil in gestalte op alle vlakken heel erg aan elkaar gewaagd. Magnus is vanaf nu de fiere "papa van".
    25 september 2021 11:20
    Dat was hij ongetwijfeld met Elynor ook al.
    Wat een gigantisch verschil wel tussen die twee qua gestalte. Alsof Greipel met José Rujano naar de meet zou gaan.
25 september 2021 11:27
Wat een ontwikkeld lichaam heeft Backstedt al voor juist 17 te zijn geworden.
    25 september 2021 11:34
    Net als al die Noorse mannen. Even aankijken of ze gewoon snel volwassen is of dat er nog groeipotentieel in zit.
    25 september 2021 11:53
    Jullie kennen d’r pa toch? Voila.
    25 september 2021 12:19
    Pa heeft trouwens een hele nare nasale commentaar stem.
    25 september 2021 12:21
    @Romans, zijn lichaamsbouw zegt niets over haar groeitempo. Dat soort beren zijn vaak vrij jong al uitgegroeid. Maar soms ook niet.
25 september 2021 15:11
Nederland heeft het taktisch erg slecht aangepakt. Anna van der Meiden onnodig constant op kop laten rijden in een beslissende fase met 3 Engelse dames daar rustig achteraan en met nog één Nederlandse in het pelotonnetje (Elise Uijen). Perkins demareert en onze beste dame Elise Uijens moet haar terughalen.Dat doet ze met redelijk gemak. Op dat moment demareert de grootste 'bedreiging' en topfavoriet Backstedt. Precies op dat "moment suprême" moet Uijen even uitblazen en zit van der Meijden stuk door onnodige kopbeurten.De favoriete vogel was gevlogen. De sprint werd door Elise Uijen veel te vroeg ingezet en ze verspeelde zo een medaille.Ze was de sterkste sprintster. Jammer. Niet erg maar veel stof om over na te praten en van te leren.

Reacties zijn gesloten.