Chantal Blaak: ‘Deze Nederlandse titel staat bovenaan’

’s HEERENBERG – Chantal Blaak won wereldtitels in de ploegentijdrit. Ze won wereldbekerwedstrijden. ,,Maar deze titel staat bovenaan”, glunderde de 27-jarige Rotterdamse nadat ze zaterdagmiddag in ’s Heerenberg solo naar de zege in het Nederlands kampioenschap was gereden.

Door Ad Pertijs

De renster van Boels sprak van een droom die uit is gekomen. ,,Het was zo’n fijn gevoel om de laatste meters in mijn eentje naar de finish te rijden. Deze titel heb ik altijd al willen  hebben. Mijn seizoen kan niet meer kapot.” De boerendochter was in de finale onbedoeld in haar eentje voorop gekomen na een wedstrijd waarin ze al vroeg in dé kopgroep terecht was gekomen. ,,Zoals wel vaker doe ik het toch weer anders dan wat ik van te voren bedacht heb”, zei ze over de demarrage op enkele kilometers van de finish. Met Floortje Mackay en Anouska Koster had ze willen gaan sprinten om de titel. ,,De aankomst was ideaal voor mij.”

Toen ze hoorde dat het peloton de drie koplopers in sneltreinvaart naderde, nam Blaak dan toch maar de kuierlatten. ,,Het was een gok, maar alles beter dan ingelopen te worden in de finishstraat.” De andere twee waren kansloos tegen een ontketende Blaak. Ze wisten het peloton nog wel ruim voor te blijven.

Uittredend kampioene Anouska Koster was de eerste om Blaak te feliciteren. ,,Geniet ervan dat je in deze trui mag gaan rijden. Ik heb er een jaar lang iedere dag van genoten”, gaf ze haar ontroerde troonopvolgster mee.

Niet alleen voor Blaak is het haar eerste titel. Ook voor haar ploeg Boels is het een noviteit. ,,Ik was ook blij geweest dat een van de anderen had gewonnen, maar dit is toch mooier.” Omdat Boels met slechts drie rensters (ook Amy Pieters en Anna van den Breggen) in koers zat was afgesproken dat één van hen steeds mee moest springen in een ontsnapping. ,,De keer dat ik meeging, was gelukkig de goeie.”

Ze kwam voorop met Aafke Soet (Parkhotel), Anouska Koster (WM3), Floortje Mackaij (Sunweb) en DJR-clubrenster Minke Slingerland-Van Dongen. De vijf veroverden al snel een ruime voorsprong. Blaak zag dat alle grote teams voorin vertegenwoordigd waren. ,,De hele weg heb ik er daarom vertrouwen in gehad.” Tot dat ene moment dat ze besloot dat het beter was om te demarreren.