Chantal van den Broek-Blaak

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Chantal Blaak)
Chantal van den Broek-Blaak
Blaak als wereldkampioene in de Boels Ladies Tour 2018
Persoonlijke informatie
Volledige naam Chantal van den Broek-Blaak
Geboortedatum 22 oktober 1989
Geboorteplaats Rotterdam, Nederland
Sportieve informatie
Huidige ploeg Team SD Worx
Ploegen
2008
2009-2010
2011-2012
2013
2014
2015-2020
2021-heden
AA Drink
Leontien.nl
AA Drink-Leontien.nl
Team Tibco-to the top
Specialized-Lululemon
Boels Dolmans
Team SD Worx
Beste prestaties
Gent-Wevelgem 1e (2016)
Ronde van Vlaanderen 1e (2020)
Parijs-Roubaix 8e (2022)
Amstel Gold Race 1e (2018)
Ronde van Italië 18e (2020)
WK op de weg 1e (2017)
Overige
Zeges:  
Ronde van Drenthe
Le Samyn
Omloop Het Nieuwsblad
Simac Ladies Tour
Strade Bianche
2016
2015, 2016
2019
2016, 2021
2021
Medailles
Wereldkampioenschappen
Goud Bergen 2017 Wegwedstrijd
Goud Doha 2016 Ploegentijdrit
Goud Ponferrada 2014 Ploegentijdrit
Zilver Bergen 2017 Ploegentijdrit
Zilver Richmond 2015 Ploegentijdrit
Brons Valkenburg 2012 Ploegentijdrit
Europese Spelen
Zilver Minsk 2019 Tijdrit
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Chantal van den Broek-Blaak (Rotterdam, 22 oktober 1989) is een Nederlandse wielrenner. In 2017 werd ze wereldkampioene op de weg in het Noorse Bergen.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Bij Leontien.nl op het NK 2010.

Blaak reed in 2008 voor AA Drink, dat in 2009 verder ging als Leontien.nl, onder leiding van Leontien van Moorsel. Na een sterk voorjaar werd Blaak tweede in het Nederlands kampioenschap wielrennen achter Marianne Vos en won de Europese titel voor dames onder de 23 jaar (beloften).

2014: WK Ploegentijdrit[bewerken | brontekst bewerken]

Chantal Blaak op het podium na winst in Le Samyn des Dames 2015.

In 2012 won ze brons op het WK Ploegentijdrit met haar ploeg AA Drink-Leontien.nl in Valkenburg. Twee jaar later werd ze wereldkampioene met Specialized-lululemon in het Spaanse Ponferrada en in 2015 won ze zilver met haar ploeg Boels Dolmans in het Amerikaanse Richmond. Op het NK tijdrijden in 2015 won ze brons achter Anna van der Breggen en Ellen van Dijk.

2016: World Tour[bewerken | brontekst bewerken]

Eindzege Boels Ladies Tour 2016.

In 2016 won Blaak de World Tour-wedstrijden Ronde van Drenthe en Gent-Wevelgem. Hierdoor mocht zij de leiderstrui dragen in de Ronde van Vlaanderen, waar ze derde werd. Ze prolongeerde haar titel in Le Samyn des Dames en werd tweede in de Omloop Het Nieuwsblad, achter haar ploeggenote Elizabeth Armitstead. Ze was dan ook teleurgesteld dat ze niet geselecteerd werd voor de Olympische Spelen in Rio de Janeiro.[1] In mei verlengde ze haar contract bij Boels Dolmans met twee jaar tot eind 2018.[2] In augustus won ze met haar ploeg Boels Dolmans de ploegentijdrit van de Open de Suède Vårgårda in Zweden en in september won ze haar eerste rittenkoers: de Holland Ladies Tour.[3] Ze eindigde als vierde in de eindstand van de World Tour. Op 9 oktober won ze in Doha, Qatar, het WK ploegentijdrijden, deze keer met haar ploeg Boels Dolmans.

2017: NK en WK[bewerken | brontekst bewerken]

Blaak opende het seizoen 2017 met een tweede plaats in de Omloop Het Nieuwsblad, net als in 2016. Ze sloot de voorjaarsklassiekers af met de derde plek in de Ronde van Vlaanderen. In de Healthy Ageing Tour won ze twee etappes: een ploegentijdrit en een rit in lijn. Op 24 juni won ze haar eerste nationale titel op het Nederlands kampioenschap in Montferland door weg te springen uit een kopgroep met Floortje Mackaij en uittredend kampioene Anouska Koster.[4] Eén week later won ze met haar ploeg de openingsploegentijdrit in de Giro Rosa, die uiteindelijk gewonnen werd door haar ploeggenote Anna van der Breggen. Eén maand later won ze wederom een ploegentijdrit; de Zweedse World Tour-wedstrijd Open de Suède Vårgårda. In september werden ze echter verrassend verslagen op het WK ploegentijdrijden door Team Sunweb.[5] Een week erna, tijdens de wegwedstrijd op 23 september, kwam ze ten val op 66 km voor de finish. Ze wist weer aan te sluiten in het peloton en met nog 23 km te gaan demarreerde ze samen met Audrey Cordon-Ragot en Hannah Barnes. In de laatste ronde maakten vier rensters waaronder Van der Breggen en Annemiek van Vleuten de oversteek op Salmon Hill. Blaak demarreerde acht kilometer voor de finish en kwam solo over de streep in Bergen.[6] Een halve minuut later volgde de sprint van een uitgedund peloton.[7] Katrin Garfoot en uittredend kampioen Amalie Dideriksen vervolledigden het podium; Van Vleuten finishte als vierde, Van der Breggen werd achtste.[8] Blaak kreeg de regenboogtrui overhandigd van de pasgekozen UCI-president David Lappartient en de Noorse premier Erna Solberg. Achteraf zei ze dat haar eerste gedachte was dat deze zege revanche was voor de gemiste Spelen in Rio.[9] Vier dagen later werd ze gehuldigd bij het gemeentehuis in Bergschenhoek.[10]

In 2020 maakte ze bekend om te stoppen na de voorjaarsklassiekers van 2022.[11] Begin 2022 kwam ze terug op haar besluit en tekende een contract tot eind 2024.[12] In 2023 ging ze met zwangerschapsverlof en in augustus reed ze weer een wielerkoers.[13]

Privé[bewerken | brontekst bewerken]

Chantal Blaak trouwde in 2019 en draagt sindsdien de naam Van den Broek-Blaak.[14] In november 2022 werd bekend dat ze in mei 2023 hun eerste kind verwachten.[15] Op 24 mei beviel ze van een dochter.[16]

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

2007
Goud NK tijdrijden, junioren
2009
Zilver NK op de weg, elite
Europees kampioene op de weg, beloften
Parel van de Veluwe
Kasseien Omloop Exloo
2011
2e etappe RaboSter Zeeuwsche Eilanden
Brons NK op de weg, Elite
Erondegemse Pijl (Erpe-Mere)
2012
7-Dorpenomloop Wijk en Aalburg
Brons WK Ploegentijdrit (met AA Drink-Leontien.nl)
2014
Molecaten Drentse 8
3e etappe deel B (TTT) Energiewacht Tour
5e etappe Energiewacht Tour
Ploegentijdrit Open de Suède Vårgårda
Open de Suède Vårgårda
WK Ploegentijdrit (met Specialized-lululemon)
2015
Le Samyn
3e etappe Euskal Emakumeen Bira
Brons NK Tijdrijden
Zilver WK Ploegentijdrit (met Boels Dolmans)
2016
Le Samyn
Ronde van Drenthe (WWT)
Gent-Wevelgem (WWT)
1e etappe (TTT) Energiewacht Tour
2e etappe Energiewacht Tour
Zilver NK Tijdrijden
Ploegentijdrit Open de Suède Vårgårda (WWT)
2e etappe (TTT) Holland Ladies Tour
Eindklassement Holland Ladies Tour
Combinatieklassement Holland Ladies Tour
WK Ploegentijdrit (met Boels Dolmans)
2017
2e etappe (TTT) Healthy Ageing Tour
4e etappe Healthy Ageing Tour
Nederlandse kampioenstrui Nederlands kampioene op de weg
1e etappe (TTT) Giro Rosa (WWT)
Ploegentijdrit Open de Suède Vårgårda (WWT)
Zilver WK Ploegentijdrit in Bergen
Regenboogtrui Wereldkampioene op de weg in Bergen
2018
3e etappe deel B (TTT) Healthy Ageing Tour
4e etappe Healthy Ageing Tour
Amstel Gold Race (WWT)
Nederlandse kampioenstrui Nederlands kampioene op de weg
Ploegentijdrit Open de Suède Vårgårda (WWT)
5e etappe Boels Ladies Tour (WWT)
Zilver WK Ploegentijdrit in Bergen
2019
Omloop Het Nieuwsblad
Zilver Europese Spelen, individuele tijdrit
2020
Le Samyn
Ronde van Vlaanderen (WWT)
2021
Strade Bianche (WWT)
Dwars door het Hageland
Eindklassement Simac Ladies Tour
Drentse Acht van Westerveld

Klassiekers en WK's[bewerken | brontekst bewerken]

Jaar Gent-Wevelgem Ronde van Vlaanderen Parijs-Roubaix Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Ronde van Drenthe Omloop Het Nieuwsblad Le Samyn WK op de weg
2007
2008 59e 64e
2009 34e Brons 4e 23e
2010 6e 5e 25e opgave
2011 24e 55e Brons ↑ 98e
2012 27e 19e 28e
2013 40e opgave 7e 69e
2014 27e 4e 71e 17e
2015 9e 26e 4e Goud ↑ 61e
2016 Goud ↑ Brons ↑ Goud ↑ Zilver ↑ Goud ↑ 49e
2017 8e Brons ↑ 11e 35e 9e Zilver ↑ 28e Regenboogtrui ↑
2018 31e 5e Goud ↑ 43e 62e 15e 44e
2019 71e 7e 43e 45e Zilver ↑ Goud ↑ 11e 43e
2020 Goud ↑ 24e 4e Goud ↑ 12e
2021 19e 10e 52e 29e 21e 11e 32e
2022 44e Brons ↑ 8e 53e 38e
2023
2024 opgave

Onderscheidingen[bewerken | brontekst bewerken]

Op 27 september 2017, vier dagen na haar wereldtitel, ontving Blaak van de Zuid-Hollandse gemeente Lansingerland de zilveren erepenning voor haar internationale prestatie.[17] Burgemeester Pieter van de Stadt roemde haar doorzettingsvermogen en noemde haar een "rolmodel voor de jeugd".[18]

Ploegen[bewerken | brontekst bewerken]

Voorganger:
Specialized-lululemon
2013
Wereldkampioene ploegentijdrit
Specialized-lululemon
2014
Opvolger:
Velocio-SRAM
2015
Voorganger:
Velocio-SRAM
2015
Wereldkampioene ploegentijdrit
Boels Dolmans
2016
Opvolger:
Team Sunweb
2017

Voorganger:
Vlag van Denemarken Amalie Dideriksen
2016
Wereldkampioene op de weg
2017
Opvolger:
Vlag van Nederland Anna van der Breggen
2018
Voorganger:
Vlag van Litouwen Rasa Leleivytė
2008
Europees kampioene op de weg (onder-23)
2009
Opvolger:
Vlag van Nederland Noortje Tabak
2010
Voorganger:
Anouska Koster
Nederlands kampioene op de weg
2017, 2018
Opvolger:
Lorena Wiebes