De kapperszaak onder de kerktoren van Hamme-Zogge oogt knus, vanbuiten en ook binnenin, waar de ingedommelde hond net achter de voordeur onze eerste indruk bevestigt. Ook de kat ligt onverstoorbaar te slapen, op een dik wollen tafelkleed. Onze bandopnemer ligt er even later broederlijk naast.

Greg Van Avermaet komt de woonkamer binnengesloft en zakt door op de stoel voor ons, een voet rustend op de dichtstbijzijnde zitplaats. Hier en daar staan trofeeën te blinken op de vensterbanken, maar voorts wijst niets op de explosieve manier waarop de renner des huizes zich opwerkt in de wielerwereld. Pas volgende maand wordt hij 23, maar toch bewees hij dit seizoen dat alle lof die hij sedert vorig jaar krijgt, allicht niet overdreven is. Tijdens de Ronde van Vlaanderen vorige zondag werkte hij zich uit de naad voor kopman Leif Hoste, die eens te meer pech had, maar slaagde er toch nog in fraai achtste te eindigen in Meerbeke.

'Ik lijk op mijn moeder. Die had ook zo'n talent voor sporten, ze had ook niet veel training nodig om top te zijn. Zij was ook gedreven, gaf nooit op. In het veldlopen heeft ze enkele BK's gewonnen en ze is ook wereldkampioene geweest bij de militairen. Maar ze heeft vrij vroeg haar sportcarrière aan de kant gezet voor die van mijn vader. Toen hij ging koersen, moest zij het geld binnenbrengen en dus opende ze een kapsalon.'

Vader Ronald Van Avermaet zou uiteindelijk drie jaar profwielrenner zijn, maar grote successen behaalde hij niet. 'Ook mijn beide grootvaders hebben gekoerst. Aimée Van Avermaet heeft nog met Fausto Coppi in de ploeg gezeten, Kamiel Buysse heeft de Tour gereden. En mijn zus is getrouwd met wielrenner Glen D'Hollander.' Greg Van Avermaet zelf leek dus de vreemde eend in de bijt. Hij verloor zijn hart aan het voetbal.

'Mijn vader heeft me bewust niet in de richting van het wielrennen geduwd. Hij had slechte ervaringen met de sport, ook in zijn tijd was doping alomtegenwoordig. Hij zei me te gaan voetballen en dat heb ik dan ook vanaf mijn achtste gedaan. Ik begon bij de duiveltjes van VK Hamme. Rond mijn twaalfde kwam Beveren mij halen. Ik heb er als doelman de nationale jeugdreeksen doorlopen. Ik leefde voor mijn sport, het was mijn grote droom om door te breken als voetballer.'

En toch is het er niet van gekomen.

'Ik trainde heel hard: op de duur moest ik dagelijks naar Beveren. Maar ik kwam op de bank terecht, als tweede doelman. Ik bleef maar dag in dag uit afzien om dan niet te mogen meespelen en dat was frustrerend.'

'Al die tijd dacht ik niet aan koersen, maar omdat ik in een wielerfamilie zat, haalde ik af en toe toch eens de fiets boven. Toen ik een jaar of tien was, reisden we naar Frankrijk om de Tour te volgen. En dan reed ik ginder de cols op die de renners ook voorgeschoteld kregen. Rond mijn 16de was ik louter met voetbal bezig, toen ging ik misschien drie à vier keer per jaar een vijftigtal kilometer rijden, maar dat was het dan. Pas toen het niet meer wou vlotten bij Beveren, heb ik eens een zomer lang enkele koersen uitgeprobeerd bij de junioren, op een oude fiets van Glenn (

D'Hollander

). Mijn eerste wedstrijd reed ik meteen uit. Ik heb nog even geprobeerd om het voetballen te combineren met het fietsen - soms ging ik in de voormiddag naar de voetbaltraining en reed ik in de namiddag, met slechte benen, een wedstrijd - maar lang heb ik dat niet volgehouden.'

Werd je talent snel opgemerkt?

'Glenn was onder de indruk, op training kon hij mij er moeilijk afrijden. En de wielerliefhebbers uit de buurt met wie ik af en toe een rondje ging en ga fietsen, zagen me snel vooruitgaan. Ze blikken nu graag terug op de tijd dat ik nog bij hen in het wiel zat en bij de bakker moest stoppen om te recupereren.'

'Ik heb natuurlijk wel heel mijn leven gesport. Op de looptrainingen in het voetbal behoorde ik ook telkens tot de beteren.'

Heb je er spijt van dat het niets geworden is in het voetbal?

'Nee, ik heb heel andere interesses nu. Voetbal was een obsessie, maar nu denk ik nauwelijks nog aan die tijd. Ik volg het voetbal nog wel - zoals de meeste sportactualiteit overigens. Manchester United en Arsenal zijn zowat mijn ploegen; in eigen land heb ik het voor Anderlecht en voor Standard, dat hopelijk kampioen wordt dit jaar.'

'Vorig jaar heb ik zelfs nog eens een match georganiseerd met vrienden en toen ben ik weer in de goal gaan staan. Ik heb er wel een hele week spierpijn aan overgehouden.'

En vindt je vader het jammer dat je nu toch de wielerwereld bent ingedoken?

'Integendeel, hij vindt het geweldig. Naar een voetbalmatch kon je hem nauwelijks meekrijgen, maar hij komt wel naar al mijn koersen. Hij is weer thuis. En ook mijn grootvaders leven weer volledig op. Die zijn nu volop aan het genieten van hun pensioen en komen ook naar zoveel mogelijk wedstrijden. En dan zien ze mensen terug met wie ze nog gereden hebben. Die mannen vinden dat allemaal fantastisch.'

Geven ze je soms nog advies uit de oude doos?

'Jazeker. Kamiel zegt dat ik veel moet eten. Om te kunnen koersen moet je buikvulling hebben: veel boter gebruiken en spek met eieren eten. Ik volg zijn raad niet alle dagen op, maar af en toe durf ik toch eens vettig te eten.'

En zoet. Na een paar vragen heeft Van Avermaet een glas melk opgesopt met een Prince-koek, even later valt hij ook het pak chocolaatjes aan dat zijn neefje Luca D'Hollander even voordien van mama heeft losgekregen.

***

Vader Van Avermaet mag zich dan wel met het volle plezier hebben neergelegd bij de carrièrewending van zijn zoon, het dopingspook blijft toch akelig ronddwalen. Greg Van Avermaet won in 2007 de Rund um die Heinleite, een wedstrijd van eerste categorie, na voorbereidend werk van toenmalig ploegmaat Björn Leukemans, die een schorsing van twee jaar riskeert voor dopinggebruik. 'Het was schrikken toen ik het nieuws vernam. Ik had het niet van hem verwacht. Als die dopingverhalen buiten je ploeg blijven, dan lijkt het allemaal veraf. Je denkt niet dat het in jouw buurt kan gebeuren.'

Leukemans zegt onschuldig te zijn. Geloof je hem?

'Alleen hij weet hoe de vork in de steel zit. Maar ik ben geneigd hem te geloven, ja.'

Heb je hem nog gesproken de afgelopen tijd?

'Ik heb hem een paar berichtjes gestuurd, meer niet. Björn en ik kwamen goed overeen binnen de koers, maar daarbuiten spraken we nooit af. Nu staat hij er alleen voor. Hij mag dan wel dezelfde mens zijn, hij zal sowieso scheef bekeken worden binnen het wereldje. Het is nu aan hem om te bewijzen dat hij niets gedaan heeft. Hij gaat ongetwijfeld door een zwarte periode.'

Ben je zelf op je hoede voor het dopinggevaar?

'Ik denk niet dat het mij ooit zal overkomen. Ik ben erg voorzichtig. Zelfs met een hoestsiroopje kan je hangen. Als ik iets krijg voorgeschreven, zoek ik meteen op of het op de dopinglijst staat. Bij de apotheker vraag ik dan nog drie à vier keer of het wel in orde is.'

De EPO-bom ontplofte toen jij nog aan je rennersloopbaan moest beginnen. Had je in die periode wieleridolen?

'Ik was fan van Lance Armstrong vóór hij kanker kreeg. Hij was toen nog anders gebouwd en won andere wedstrijden, zoals het WK. Maar na zijn ziekte is mijn bewondering sterk afgenomen. Zijn Tourzeges waren natuurlijk wel mooi, maar ik weet niet goed wat ik moet denken van de ronderenners toen.'

Het is te merken dat de 22-jarige Van Avermaet nog niet lang meedraait in de getormenteerde wielerwereld. Van enige mediatraining of -moeheid is geen sprake. Dopingvragen beantwoordt hij rustig en nauwelijks terughoudend. 'Ooit kwam er een journalist over de vloer die het alleen maar over doping had. Leuk is anders, maar het hoort erbij.'

***

Greg Van Avermaet praat overigens niet alleen over koers en doping, hij probeert geen wereldvreemde sporter te zijn. 'Ik probeer alle dagen iets mee te pikken van het nieuws. Ik wil iemand van de wereld zijn. Als ze in de Verenigde Staten een nieuwe president kiezen bijvoorbeeld, dan wil ik weten wie dat wordt. Ik lees in de kranten niet enkel de sportkatern, ik blader ook door de rest', zegt Van Avermaet, die ook op andere vlakken geen stereotiepe coureur probeert te zijn.

'Mijn vriendin moet me natuurlijk wel een beetje verzorgen. Maar Ellen

(met wie hij al 4,5 jaar samen is, red.)

moet vooral haar eigen leven leiden. Ik probeer haar te stimuleren in wat ze graag doet. Als ik ga trainen, laat ze me ook doen. Dus wanneer ze mij zegt dat ze wil gaan skiën, dan moet ze dat vooral doen, ook al is het zonder mij. Ze studeert regentaat lichamelijke opvoeding, en ze wil later graag lesgeven. Als we gaan samenwonen, zullen we op elkaar moeten inspelen, maar ik verwacht zeker niet dat ze klaarstaat met eten wanneer ik thuiskom. Alhoewel, dat

probleem

stelt zich nog niet, want eigenlijk zien we elkaar nog niet heel veel. Als we dagelijks met elkaar optrekken, kan het nog mislopen (

lacht

).'

Wat zou je doen, mocht je geen wielrenner zijn?

'Geen idee, daar denk ik nooit over na. Het is geen optie. Ik ben naar de sportschool gegaan, dus sport is dat wat ik altijd voor ogen heb gehad. Ik ben trouwens ook ooit begonnen met regentaat lichamelijke opvoeding, maar dat heb ik nooit afgemaakt.'

Je verdient nu natuurlijk meer dan een leraar. Wil jij binnenkort net als Tom Boonen een Lamborghini in de garage hebben staan?

'Nee, zo'n dikke sportwagen hoef ik niet, dat is me wat overdreven. Ik heb momenteel zelfs geen auto: hier thuis hebben we er twee, waar zou ik de mijne nog moeten zetten? En als ik er een koop, zal het een kleintje zijn. Ik steek m'n geld liever in iets dat niet vergaat, een huis of zo.'

Waar wil je het liefst wonen?

'Ik heb altijd gezegd dat ik in de Vlaamse Ardennen wilde wonen, maar daar kom ik nu van terug. Ik vind mijn familie belangrijk, en ik wil ze liefst in mijn buurt.'

Wij dachten dat de Vlaamse Ardennen nochtans jouw terrein was.

'Ik zie mezelf inderdaad als een Vlaamse coureur. In mijn carrière zal ik mikken op de Ronde van Vlaanderen, op Parijs-Roubaix en op het wereldkampioenschap.'

En als je moet kiezen tussen die drie?

'Eigenlijk zou ik het liefst van al eens wereldkampioen zijn, eens een jaartje met die regenboogtrui rondrijden.'