AXEL MERCKX aan de start ondanks zware crash tijdens verkenning

© © Photo News

Luik-Bastenaken-Luik is nu eenmaal zijn lievelingsklassieker. Het alleroudste wielermonument, dat zijn vader Eddy vijf keer won. Maar vrijdagmiddag even na 13 uur, daar in de graskant in Sprimont, dacht Axel Merckx dat hij de laatste voorjaarsklassieker op zijn buik kon schrijven na ene val. ,,Ideaal is het allemaal niet, mijn middelvinger is zwaar gekneusd en wordt ingetapet, maar het gaat. Het is me het voorseizoen geweest! Het is tijd dat het omslaat.''

Hugo COOREVITS

De gebruikelijke vrijdagverkenning van de Monegaskische Belg eindigde bijna in een nachtmerrie. ,,We waren even voorbij de kerk van Sprimont en maakten ons op om naar Sart-Tilman te trekken. We reden met een pelotonnetje van een veertigtal man: Phonak, Agritubel, Bouygues Telecom, Lampre. Ik zat op kop met Jérôme Pineau toen plots aan de andere kant van de straat een auto uitweek en in mijn richting kwam. Ik keek in die richting en eensklaps haakten Pineau en ik met het stuur in elkaar en ik vloog in de gracht. Het was een fameuze klop. Schouder, elleboog op de plaats van de aanhechtingsspieren... De hele rechterzijde van mijn lichaam is geraakt. Eerst bleef ik roerloos liggen omdat ik dacht dat er iets gebroken was. Alles deed vreselijk pijn. De met de auto gevolgde Lampre-ploegdokter stelde vast dat het bij zware schaafwonden bleef. Ik heb dan maar de laatste dertig kilometer uitgereden. Beter dat dan stokstijf worden in de auto. Gelukkig eindigde de dag nog fantastisch met de zege van Anderlecht. Mijn vader ging kijken. Ik volgde thuis bij mijn ma nagelbijtend de stand op teletekst. Nu mogen ze het niet meer uit handen geven. De titel is van ons.''

Er bestaan leukere omstandigheden om in Luik te starten.

,,Vooral mijn rechtermiddelvinger baart me zorgen. Hij is zwaar verstuikt, waardoor het schakelen heel pijnlijk is. Met een tape om moet het lukken, net als met die

blauwe

schouder van me. Twee dagen lang hebben ze me intensief verzorgd.''

Hoe sta je er eigenlijk conditioneel voor?

,,Sinds Parijs-Nice was ik op de sukkel. Omdat er al twee van de ploeg hadden opgegeven, beet ik door voor Floyd Landis en reed ziek uit. Ik betaalde nadien een hoge prijs. In het Internationaal Wegcriterium was ik nog niet hersteld en moest uit koers stappen. De Amstel was mijn eerste échte wedstrijd in drie weken tijd. In de Waalse Pijl had ik de Amstel nog in de benen. Als ik in de finale van Luik-Bastenaken-Luik aanwezig ben, zal ik héél tevreden zijn.

Perdi

(Miguel Angel Martin Perdiguero, red)

is onze kopman. Hij moet mee de wedstrijd kleuren. Ach, in

la doyenne

heb ik al van alles meegemaakt. Rotdagen, zoals vorig jaar toen het licht op de Haute Levée onverklaarbaar uitging, maar ik werd er zes jaar geleden ook vijfde.''

De laatste?

Hoe vat je de Giro op? In functie van Perdiguero of als aanloopronde naar de Tour?

,,Als voorbereiding op de Tour en in steun van

Perdi

. Na zo'n voorjaar ben ik dringend aan een pak koersdagen toe om de conditie aan te scherpen. Zie ik een kans, dan probeer ik voor de tweede keer in mijn carrière een Girorit te winnen. En dan volgt de Tour in functie van Floyd Landis, die volgens mij een grote kans maakt om Lance Armstrong op te volgen.''

Is dit je laatste Luik-Bastenaken-Luik?

,,Begin niet! Ik weet het niet. Vijftig procent kans dat ik stop, evenveel kans dat ik verderrijd. Eerst wil ik de dubbel Giro-Tour tot een goed einde brengen. Als de tijd rijp is, beslis ik. Er zijn nog andere onbekende factoren. Gaat het team van John Lelangue verder met een andere sponsor of niet? Nee, nu wil ik absoluut daarover mijn hoofd niet breken.''

Aangeboden door onze partners

HOOFDPUNTEN

Aangeboden door onze partners

Beste van Plus

Lees meer

Meest Gelezen