Als een burgemeester die zijn onderdanen toespreekt, zo zat Philippe Gilbert gisteren in de

salle communale

van Aywaille, op een steenworp van de côte de La Redoute. Geflankeerd door koning Albert en koningin Paola - weliswaar in tweedimensionale versie - stond hij daar een uur lang de pers te woord. Niet vanuit de grootste stoel in de zaal, echter. Die was gereserveerd voor de échte burgemeester van Aywaille, Philippe Dodrimont, die een uurtje vrijmaakte voor de persconferentie van zijn lokale held. Grote mijnheren vragen grote maatregelen.

Phille

Gilbert is immers de uitgesproken favoriet voor de Omloop Het Volk van zaterdag. 'Momenteel de sterkste renner van het hele peloton', zei Quick Step-ploegleider Dirk Demol vorige week vastberaden. En wie daar nog niet van overtuigd is, brengt best eens een bezoekje aan YouTube en tikt er de zoektermen 'Gilbert' en 'Trofeo Mallorca' in. De laatste kilometer van zijn eerste zege op de Balearen is één van de strafste stoten van het nog jonge wielerseizoen. Net voor de rode vod sprong Gilbert weg als een cheeta, terwijl de snelheid al verschroeiend hoog lag. Het hele peloton jaagde als een gek op twintig meter van zijn achterwiel, maar moest uiteindelijk collectief het hoofd buigen. Ronduit indrukwekkend.

Gilbert zelf glimlacht bescheiden als hij geconfronteerd wordt met zijn favorietenrol. 'Maandag ging ik nog trainen met Rik Verbrugghe, hier in de buurt.

Ik weet al wie gaat winnen zaterdag

, knipoogde hij. Maar zelf ben ik daar nog niet zo zeker van. Alle topfavorieten pikten immers al hun zege mee: Boonen, Steegmans, Devolder... Denk dus niet dat ik de enige ben die al over een stevige conditie beschik. Maar ik geef toe: die twee zeges in Mallorca deden me wel deugd. Het was alvast een beter begin dan vorig seizoen.'

Toen moest Gilbert wachten tot de eerste etappe van de Tour du Limousin, op 21 augustus, om zijn truitje recht te trekken. De enige zege trouwens in een seizoen waarin hij nochtans constant in de kijker reed. Op de Poggio hield hij het wiel van een ontketende Riccó, op het BK in Ronse pakte hij brons, in de Tourrit naar Autun droeg zijn ontsnapping net niet tot het einde, en op het WK was hij de beste Belg. Maar voor Gilbert is in de kijker rijden niet genoeg. 'Het was het jaar waarin alles net niet lukte, en dat was bij momenten zéér frustrerend. Ze zeggen dat elke renner wel eens zo'n seizoen meemaakt. Wel, ik hoop dat ik met 2007 mijn portie heb gehad.'

Je toonde wel dat je een topklassieker als Milaan-Sanremo kan winnen. Dat is wat de mensen dan ook dit jaar zullen verwachten van jou.

'Ik ben niet echt bezig met wat de mensen van mij verwachten. In de eerste plaats rij ik voor mezelf, om sportief gezien steeds hoger te klimmen. Maar je hebt gelijk: die klassieker is een hoofddoel. Dat zeg ik nu al enkele jaren, maar ik word er niet ongeduldiger van. Je moet in het achterhoofd houden dat ik nog altijd maar 25 ben, hé. Voor die leeftijd is het niet zo evident om een grote koers te winnen.'

Waarom zou het nu wel kunnen lukken?

'Omdat ik weer een jaartje ouder ben. Vroeger heb ik al heel wat koersen verloren omdat ik niet genoeg ervaring had. Ik moest het parcours nog leren kennen, ik wist nog niet op welk moment je naar voren moet schuiven. En ik liet kostbare seconden schieten door details. Kijk maar naar Milaan-Sanremo vorig jaar: daar heb ik de afdaling van de Poggio aangevat met hoge carbonvelgen, waardoor ik veel minder wendbaar was. Telkens ik aan een bocht kwam, had ik schrik om te vallen en moest ik meer in de remmen dan nodig was. Dat zal me nu niet meer gebeuren.'

Is de Primavera weer het grote doel dit jaar?

'Ja. Voor minder dan winst ga ik niet. Gemakkelijk zal het niet zijn, want ik heb gehoord dat de streep nu 500 meter verder van de Poggio ligt dan vroeger. Maar ik ga er alvast alles aan doen om in superconditie aan de start te staan in Milaan.'

Ben je dan nu niet wat te vroeg in vorm? In Mallorca reed je het hele peloton al op een hoopje, meer dan een maand voor Milaan-Sanremo.

'Oh, maar ik ben nog niet in topvorm hoor. Ik weeg nog altijd drie kilootjes te veel, maar die rijd ik er wel af tijdens Parijs-Nice. Zorgen maak ik me daar niet over, integendeel. Het is zelfs goed dat ik nu nog wat marge heb om mezelf te verbeteren, want een superconditie kan je hoogstens drie weken aanhouden.'

Is het mogelijk om met drie extra kilootjes de Omloop Het Volk te winnen?

(grijnst)

'Natuurlijk. In 2006 deed ik dat ook al. Kijk, Het Volk is geen koers waar je fysiek tot het uiterste moet gaan, want ze is maar 200 kilometer lang. Maar het is een

course de placement

, en dat is heel vermoeiend op tactisch vlak. Je moet constant geconcentreerd blijven, constant weten wat er voorin gebeurt en waar je concurrenten zitten. Bovendien zijn alle Belgen erop gebrand om zich te tonen, want je rijdt voor het eerst voor eigen volk. Vooral die ploegen van de tweede rij, zoals Landbouwkrediet en Topsport Vlaanderen, vliegen erin als gekken. Dat is hun WK, hé, op tv komen is van goudwaarde.'

Wat is jouw ideale scenario?

'Als ik wil winnen, moet ik aanvallen. Het lijkt simpel, maar dat is het helemaal niet. Want hoewel de finale iets selectiever is dan vroeger, zie ik het toch nog op een massaspurt eindigen. Zo zit het moderne wielrennen nu eenmaal in elkaar. Als topteams als Quick Step of Gerolsteiner het op een spurt willen laten uitdraaien, dan kan je daar weinig aan doen.'

'Ik heb wel een voordeel ten opzichte van andere jaren: mijn team

(La Française des Jeux, red.)

is sterker. Vroeger zat ik in de finale vaak alleen, nu reken ik toch op jongens als Frédéric Guesdon en vooral Gianni Meersman. Hij rijdt oersterk, en kan in de finale eventueel als bliksemafleider dienen. Of als ze allemaal naar mij zitten te kijken, kan hij misschien zelf gaan. Bij hem springen ze nog niet als een zot op zijn achterwiel, maar mij kennen ze onderhand wel.'

(lacht)

Sowieso ben je een bekend figuur in het peloton. Je werpt je stilaan op als een spreekbuis, nu je lid bent van de rennersvakbond CPA.

'Ik zit daar om advies te geven vanuit de buik van het peloton. Bij de UCI zijn er immers veel mensen die aan een bureautje zitten en nooit deel uitmaakten van het milieu. Daarom is het goed dat een oud-renner als Cédric Vasseur nu voorzitter is, die weet op welke vlakken een renner zich benadeeld voelt.'

Hoe reageer je, vanuit die positie als lid van de rennersvakbond, op het feit dat 2007 de wielerannalen ingaat als het zoveelste gitzwarte dopingjaar?

'Voor ons, de renners, is dat niet slecht. Elke keer dat er een

tricheur

gepakt wordt, betekent dat een kleine overwinning. Het motiveert de zuivere en jonge renners, want het wordt realistisch om een mooi resultaat neer te zetten in een grote koers. Dat was vroeger lang niet zo.'

'Voor sponsors en het publiek is het natuurlijk een pijnlijke zaak, die worden telkens weer ontgoocheld.'

Al zijn die sponsors nu misschien al meer bekommerd om de machtsstrijd tussen UCI en ASO, die hen geen zekerheid biedt voor hun investering.

'Dat is een uiterst spijtige zaak natuurlijk. Om uit het dal te kruipen, moet iedereen in dezelfde richting werken. Maar dat blijkt helemaal niet evident.'

'Het zou wel erg zijn als ook de sportieve kant eronder zou lijden. Stel je nu voor dat enkele ProTourploegen Parijs-Nice niet mogen rijden. Dan wordt het hele voorjaar van die renners gehypothekeerd, want het is net in die koers dat je de laatste procentjes moet opdoen om naar je topconditie toe te werken. Maar kom, veel zorgen moet ik me eigenlijk niet maken. Ik rij toch voor een Franse ploeg.'

Voor hoe lang nog? Je contract loopt eind dit jaar af, en in de Tour Down Under liet je al verstaan dat je naar een sterker team wil.

'Alle opties staan open. Zoals het er nu naar uitziet, ligt mijn toekomst bij Française des Jeux, maar niets belet me natuurlijk om met andere partijen te praten. Ik wil gewoon bij een topteam rijden, met een professionele omkadering die klaar is om een grote koers te winnen. Welk team dat is, dat zien we dan wel over enkele maanden. Pas een week na Luik- Bastenaken-Luik, als ik terugkom van vakantie, wil ik daaraan denken. Tot dan is het hoofd enkel gefocust op de koers.'