De wereldkampioen spoot champagne alsof hij de Grand Prix van Monaco had gewonnen en dronk voluit de rest op. Schepenen, vergezeld van boegeroep, en kandidaat-misses verdrongen zich om de Belgische Brad Pitt te zoenen. Grootvader Raymond en grootmoeder Louisa werden op het podium geroepen. En Boonen genoot intens, want hij zwaaide het voorjaar uit met een dertiende zege.

Je reageerde alsof je net weer de Ronde van Vlaanderen had gewonnen.

,,Maandag en dinsdag zag ik het absoluut niet zitten. Ik dacht dat ik dood zou gaan. Toen ik het rennershotel binnenkwam, had ik absoluut geen zin. Ik had zelfs mijn baard afgedaan die ik zou laten staan tot ik nog eens won. Maar tijdens het verjaardagsfeestje van Hulsmans hebben we elkaar opgejut. We zouden er vandaag snel 'een lap op geven'. Vanmorgen meldde ik Dirk Nachtergaele dat ik zo fris was als wat. Het zal misschien van de Duvel geweest zijn. Ik rijd graag Schoten omdat het voor eigen supporters is, ik woon amper 40 km uit de buurt, én het is de laatste van het voorjaar. Uit ervaring weet ik dat als ik met goede benen stop, ook weer met goede benen herbegin. Op 24 mei in de Ronde van België zal iedereen weer willen dat ik win.''

Was je dan niet bang van snelle mannen als Cooke, Eeckhout, Steegmans? Een sprintverlies betekende de schandpaal.

,,Da's niet het juiste woord. Ik stemde mijn spurt op niemand af. In het verleden deed ik dat wel met Petacchi en ik kreeg dan op

mijn appel

. Direct na de finish verwenste ik mezelf: wat een

stommekloot

ben ik weer geweest. Ik doe voortaan altijd mijn eigen ding. Mijn ploeg dreef stelselmatig het tempo op dat sommigen braafjes meedraaiden en vroegen hen er niet meer af te rijden. Ik mocht niet falen. Een De Jongh in je buurt is wel een luxe. Al drie jaar vroeg ik hem om in de ploeg te komen. Hij is een verbeterde versie van Zanini. Tosatto is misschien nog drie procent beter, maar van mij mag hij ook mee naar de Tour. Maar da's nog veraf.''

Ei zo na stond je op de weg tussen Lichtaart en Poederlee alweer voor een gesloten overweg.

,,Ik lag bijna van mijn fiets van het lachen. In Vlaanderen is zoiets onmogelijk, stond dinsdag nog overal in de media. Amai.''

En nu, dolce far niente? Waar gaat de reis?

,,Staatsgeheim. Misschien enkele dagen naar Monaco, maar naar de Grote Prijs kan ik niet want dan is het alweer koers. Jammer. Ik wou ook naar Tenerife, maar Lore heeft geen congé. Ze studeert én werkt. Een straffe madam hé. Misschien bouw ik vanavond al een feestje. Meestal beland ik wel op een goede wei. Ik hoor net dat Peter Van Petegem zijn sleutelbeen heeft gebroken. Dat pakt me. Amai, da's ook een schone congé. ''