De overrompeling was groter in Brussel-Nationaal dan in Kloten, de luchthaven van Zürich. ,,Naar Zwitserse normen was het enorm druk. Er is nogal wat tamtam gemaakt, vooral omdat ik 83 jaar na Henri Suter kom. Zondagavond om 22 uur had ik al 150 sms'jes gekregen. Mijn website crashte gisteren zelfs even onder de lawine aan gelukwensen. Het berichtje van Tom Boonen en mijn ex-ploegmanager Giancarlo Ferretti staken erbovenuit. Ik ben heel blij dat ik eindelijk een eerste 'streep' heb. Een belangrijke stap voorwaarts. Dit is ook goed nieuws voor het Zwitserse wielrennen, dat met de positieve test van Sascha Urweider

(testosteron, red

) alweer negatief in het nieuws kwam.''

Het klonk wel stoer toen je zei dat je een einde hebt gemaakt aan de grote overwinningen van Tom Boonen.

,,Het kwam harder over dan ik wou. Tom blijft dé man van dit voorjaar. Boonen is een grote meneer. Als coureur, als mens. Een jongen met wie ik ook buiten de koers goed opschiet, maar in de wedstrijd zelf is het hard tegen hard, zelfs met Juan Antonio Flecha, mijn ex-ploegmaat bij Fassa Bortolo. Zondag zag ik Boonen een paar keer met de bek open. Ik wist voldoende.''

,,Het krioelde van Vlamingen in de Hel. Enkel de laatste strook in Hem kreeg ik werkelijk boegeroep, staken ze de duim naar beneden. Ach, het zal een combinatie van alcohol en frustratie zijn geweest.''

Ouderwetse kopman

Boonen kon je ploegmaat zijn geweest, want Lefevere was het voorbije jaar ook in jou geïnteresseerd. Maar die paste toen hij hoorde dat je één miljoen euro vroeg.

,,Al na het eerste gesprek met Bjarne Riis wist ik dat het zou klikken. De Deen kan werkelijk een blok smeden. Zo was het ook zondag: samen uit in de Hel, samen thuis in Kortrijk. Quick Step? Boonen, Pozzato, Bettini... Wat was daar dan mijn plaats? Toprenners zijn pure egoïsten. Misschien ben ik eerder een lekker ouderwetse kopman. Zo deed ik het met een nieuwe carbonfiets die tegelijk traditioneel was. Ik hoefde ook geen dubbel stuurlint. Zie mijn handen: werkmanspollen, geen enkele blaar, maar wel stijve benen waarin zondagavond af en toe de kramp schoot.''

Er is nog altijd veel te doen rond het incident met de goederentrein. Stond het licht bij jou ook niet op rood?

,,Eerlijk, ik kan me zelfs niet herinneren dat ik een overweg ben gepasseerd. Zo geconcentreerd ben je dan op je tijdrit van een twintigtal kilometer. Ik lag toen wel al een halve minuut voor. Ik dacht onderweg aan Museeuw die ooit eens bijna zestig km alleen reed. Ik ging heel bewust pas weg op Carrefour de l'Arbre omdat de tegenwind mijn grootste tegenstander zou worden.''

Naar Zermatt

Wat volgt nu?

,,Genieten met mijn vriendin Stefanie in Ittigen

(een stadje van tienduizend inwoners op vier km van Bern, red).

Bijpraten met mijn vader Donato en moeder Rosa die thuis waren achtergebleven, mijn Audi A6 inruilen voor een A7. En vakantie nemen. Ik trek voor drie dagen met Stefanie naar Zermatt, skiën op 3800 meter hoogte in Saas Fe. En snowboarden, het is mijn lang leven.''

Pardon? Veel ploegmanagers verbieden topsporters deze gevaarlijke wintersport.

,,Er bestaat niets beters voor de benen dan een stevige slalom. Telkens ik 's winters een gaatje heb, sta ik op de latten. Riis heeft er niets op tegen.''

Met Parijs-Roubaix heb je een droom waargemaakt, waar eindigt het voor jou?

,,Toen ik in 2003 debuteerde en helemaal alleen op de stenen achterbleef, was het een droom deze kassei

(wijst naar zijn trofee, red)

ooit te winnen. Sinds 2004 werd een droom een doel. Nu ga ik voor de Ronde van Vlaanderen in 2006, maar ik wil dit jaar ook de Tourproloog opnieuw winnen en Ivan Basso aan de eindzege helpen. En waarom wordt Tourwinst op een dag geen doel? Daarvoor moet ik wel nog vijf kilogram vermageren en ouder worden. Ik weet niet hoe ver ik in de hoge cols raak. Eerst wil ik ook nog de tijdrit winnen van de Ronde van Zwitserland in Bern. En ook eens wereldkampioen worden. Ik heb misschien drie of vier zeges in Parijs-Roubaix in de benen, maar ik wil van mijn palmares eerder een heel geschakeerd boeket maken.''