FABIAN CANCELLARA als een stoomtrein naar zijn eerste grote klassieker

© © AP

© © AP

1 / 2
thumbnail: null
thumbnail: null

,,Ik heb Parijs-Roubaix niet enkel met die stevige benen van mij gewonnen, maar ook met het hoofd. De Hel is méér dan een fysieke oorlog. Het is ook een psychologisch steekspel'', vertelde Fabian Cancellara, er uitgebreid op wijzend dat hij 83 jaar na Henri Suter voor Zwitserland geschiedenis heeft geschreven.

Zoals enkel een kind zo spontaan blij en uitgelaten kan zijn, zo presenteerde de rouleur uit de buurt van Bern zich in de legendarische, afgebladderde Vélodrôme en dito douches. Hoofdschuddend, alsof de vriend van de in Zwitserland achtergebleven Stefanie dacht dat hij dagdroomde, de handen naar de hemel gericht.

Je was best wel héél emotioneel. Dat voor een jongen die in de wieg is gelegd om een dik palmares bijeen te fietsen en toch ook al de proloog van de Tour 2004 won.

,,Ik besef nog niet goed wat ik heb aangericht. Ik kan nog niet helder nadenken. Ik weet wel dat ik op de palmares prijk tussen de kampioenen die solo in de Vélodrôme arriveerden. De laatste ronde heb ik met mijn beide longen deze unieke sfeer van deze legendarische piste opgezogen. Ik monsterde het applaudisserende publiek en hoopte dat ik niet meer viel. De laatste driehonderd meter zag ik de film van de voorbije zes uur in een flits passeren. Mijn benen waren totaal verzuurd. De laatste vijf kilometer had ik met felle tegenwind en zijwind enkel nog de kracht in mijn hoofd om vooruit te komen. Sorry, er gaat nog altijd zoveel door mij heen. Emoties man. Hier heb ik een hele winter naar toegewerkt. Ik wist dat ik een

kassei

in de benen had. In 2004 was ik vierde en vorig jaar achtste. In de Ronde van Vlaanderen en Gent-Wevelgem, waar ik twee keer zesde eindigde, voelde ik dat het kon lukken.''

Ook rood?

Fabian, stond het licht bij jou ook niet op rood toen je de overweg passeerde?

(Ontwijkend)

,,Ik weet niets van de herrie die achter mij plaatsvond. Ik weet wél dat ik een demonstratie heb weggegeven. Al in Arenberg heb ik de schifting doorgevoerd. Zocht ik naar de geschikte groep om over de oneindige stroken stenen te gaan. Heel snel erna zag ik dat veel coureurs danig zware inspanningen hadden geleverd om mee voorin te komen dat ze snel met de mond open reden. Vogels voor de kat. Ik zat telkens in de buurt van Flecha en Boonen.''

Maar daarom was je nog niet van de wereldkampioen af.

,,Zodra we in Compiègne vertrokken, reed ik maar met één doel: eindelijk winnen. Op de teamvergadering van CSC was afgesproken dat ik op niemand mijn koers zou afstemmen. Ook niet op Tom Boonen. Hij is een jongen als ik. De wereldkampioen is ook niet van staal. Om de Helletocht te winnen, moet je ook de tegenstand demoraliseren. Zodra iemand op de kasseien versnelde, schoof ik mee en passeerde hem vrij snel erna. Dodelijk hoor, want wie bij zo'n hoog tempo accelereert, denkt dat onmiddellijk na hem de leegte volgt als hij vol doortrekt. Dit was een perfecte dag. Vanaf de Carrefour de l'Arbre perste ik er een tijdrit uit.''

Het leek alsof je de laatste vijf kilometer zat te glimlachen op je werktuig.

,,Doorlopend drukte ik op de micro om van de sportdirecteur te horen hoeveel de voorsprong was. Tien seconden, twintig, dertig, één minuut...''

Toni Montana

Je reed als enige met een fiets uit carbon, speciaal gemaakt door je Canadese fietsconstructeur Cervelo, terwijl de rest met een stalen ros op pad was.

,,Ik heb nog nooit zo comfortabel over de stenen gereden. Het fietskader, de wielen, alles was picobello. Het is ook de allereerste keer in mijn carrière dat ik voluit als kopman startte. Meteen prijs!''

Je fiets draagt niet de naam Cancellara, maar wel die van Toni Montana.

,,Ja. Zo word ik in de groep aangesproken. Montana is mijn lievelingsacteur in

Scarface

met Al Pacino. Ik imiteer hem altijd...

Wat volgt nu?

,,De Ronde van Vlaanderen liefst. Ik ben nu eenmaal weg van deze koersen. Graag volgend jaar al dit monument op mijn erelijst. Maar nu ga ik eerst met de ploeg feesten in het Parkhotel in Kortrijk, onze uitvalsbasis. Ik heb wel mijn eerste klassieker in Noord-Frankrijk gewonnen, maar het feest houd ik in Vlaanderen. Geef mij maar een lekker Belgisch biertje. Vlaanderen is mijn tweede vaderland.''

Aangeboden door onze partners

HOOFDPUNTEN

Aangeboden door onze partners

Beste van Plus

Lees meer

Meest Gelezen