,,Het is een vicieuze cirkel'', stelt Guesdon vast. ,,We hebben geen toppers meer, de interesse van de media zwakt zienderogen af, de jeugd zoekt andere uitdagingen. Alleen van de Tour ligt iedereen nog wakker.''

Hij is geboren in Saint-Méen-le-Grand, een Bretoens dorpje waar dit jaar een Touretappe start, maar dat vooral nationale bekendheid verwierf door Louison Bobet. De legendarische wielrenner, die zo'n halve eeuw geleden Parijs-Roubaix won, wereldkampioen werd, zowel Milaan-Sanremo als de Ronde van Lombardije op zijn palmares zette, maar bovenal drie keer op rij de Tour won.

Dorpsgenoot Guesdon, ondertussen uitgeweken naar Médréac, werd wel niet de hoogvlieger die hij dacht te worden toen hij in 1997 totaal onverwacht op de piste van Roubaix in een spurt onder meer Jo Planckaert en Johan Museeuw klopte. ,,Achteraf gezien was dat veeleer een vergiftigd geschenk'', stelt de

Breton

vast. ,,Ik was pas 26 en eigenlijk tweedejaars. Het kwam allemaal iets te vroeg en te plots. De verwachtingen waren te hoog. Maar dit monument staat voor eeuwig en altijd in mijn boek. Eén van de negen zeges die ik in twaalf seizoenen behaalde.''

Ook vandaag ben je in zekere zin nog dé sterkhouder van een wielerland, zij het nu op de tweede of derde rij, van een wielerland dat in eendagswedstrijden zwaar aan bloedarmoede lijdt. Je was 15de in Harelbeke, 28ste in Meerbeke. Hoe komt het toch dat de Fransen niet meer meespelen?

,,Anthony Geslin

(de bronzen medaille van het WK in Madrid,

red.

) trekt ook redelijk zijn streng. Er was ook de derde plaats van de jonge Mandory in Waregem. Paradoxaal genoeg hebben we vier ProTourteams en met Agritubel ook een stevige continentale ploeg. Er waren nooit meer Franse starters. Hét probleem is dat ze hun neus ophalen voor dit soort koersen.''

Zo erg zelfs dat teams als Cofidis, AG2R en Crédit Agricole amper Fransen vinden die willen starten, zo blijkt.

,Alleen in mijn team

(het Française des Jeux van Philippe Gilbert,

red.

) hebben we kandidaten te veel. Dat komt omdat Marc Madiot

(zelf tweevoudig Parijs-Roubaixwinnaar,

red.

) de juiste wielercultuur uitdraagt. De anderen niet. Na De Panne trok mijn jonge trainingsmaat en ex-wereldkampioen bij de junioren, Arnaud Gérard, lachend weer naar Bretagne. Dat gebeurt uiterst zelden.''

Genen

Wat is dan het echte probleem van het Franse wielrennen?

,,De mentaliteit. De Tour de France verblindt, maar als je na twee edities nog niet weet of je er wat kan uitrichten, sla dan de pagina om en richt je op wat anders. Voor een Fransman betekent een Tourritzege, of een dag geel zoveel als de jackpot kraken. Je teert er een hele carrière op. Zie maar naar Voeckler. Had twee jaar geleden twee goede maanden: juni en juli, het is zo gepiept.''

Sylvain Chavanel, toch geen wereldster, zou bij Cofidis maandelijks 65.000 euro vangen om te proberen een ritje in Parijs-Nice of de Tour te winnen.

,,Zodra een jongen zich manifesteert, begint bij ploegmanagers het gevecht met geld. Want wie weet is dit niet

le

futur star?

De nieuwe ster. De jonge profs worden te veel betaald, te veel gepamperd. Ik snap wel dat ze niet neen zeggen, maar ze vergeten dat het in de andere landen anders en minder is.''

Zo zou de wielerclub van Bernard Hinault, C.O. Briochin (van Saint-Brieuc), nog amper zes wielrennertjes hebben. De aangroei is quasi nihil.

,,Bretagne was altijd al een wielernest. De gestreepte zwartwitte Bretoense vlag was vroeger net zo populair als de Vlaamse Leeuw. Alleen al in Bretagne zijn er 150 jeugdkoersen minder. Alles hangt aan elkaar vast: geen topvedetten betekent geen interesse van de jeugd, van de media. Wielrennen was voor de nationale sportkrant L'Equipe altijd al sport nummer twee, na voetbal. De ruimte voor deze discipline wordt jaar na jaar minder. 'Ouest France', de grootste regionale krant, beperkte zich na de Ronde van Vlaanderen tot de eerste 35 in de uitslag, zelfs niet al de namen van Franse renners werden afgedrukt. Begin dan maar. Je bent pas de eerste journalist die over de vloer komt. Als niet-Tourvedette word ik beter herkend in Vlaanderen. Ons land heeft nood aan een Tom Boonen, een wereldster, die ze afmeten aan de buitenlandse vedetten. De 'Tour de Merde' van '98 heeft diepe kraters geslagen. Neem nu VDB. 'God is terug' las ik de voorbije weken wel honderd keer op de Berendries. Zoiets is in Frankrijk onmogelijk. Frank werd afgekraakt, tot op de grond. In Vlaanderen staan ze nog met vlaggen te zwaaien naar hem. Het zit bij jullie in de genen. Zo'n Ronde van Vlaanderen is kippenvel. Ik ben van plan nog drie jaar te koersen, maar heb nu al mijn vrouw Babette gezegd dat ik daarna met mijn supporters naar Vlaanderen afzak als wielertoerist. Ik wil het ook eens van de andere zijde beleven.''

Sympathiek

Je bent een van de weinige Franse renners die vaak contact hebben met Tom Boonen.

,,Dat dateert van de Tour 2004. Tijdens elke bergetappe troffen we elkaar in dezelfde 'gruppetto' aan. Dan heb je veel tijd om te babbelen. Ik mag Tom graag. Ook in Gent-Wevelgem nog kwam hij eventjes langs om goeiedag te zeggen. We hadden het over de periode na Parijs-Roubaix. Tom is een heel sympathieke jongen, een bon-vivant. Ik had niet verwacht dat hij op zo'n parcours wereldkampioen zou worden. Ik was heel blij met zijn wereldtitel. Hij is niet veranderd door de regenboogtrui, maar het peloton reageert wel anders op hem. Alleen al door dat shirt dwing je in het peloton respect af, laten de anderen je sneller passeren. Hij is een patron geworden. Hij zegt wanneer het tijd is om te plassen in koers. Het is ook geen

con

(domme jongen,

red

), maar echt een persoonlijkheid. Was hij maar bij ons geboren. Zelfs als Vlaming van de traditionele wielerschool brengt hij het wielrennen internationaal heel veel bij. Tom is een lekker ouderwetse coureur die er staat van januari tot oktober.''