De beste transfer van het seizoen, zei menig wielerkenner deze winter over de overstap van Van Petegem naar Quick Step. De

Peet

, afgedankt bij Davitamon-Lotto wegens de verjongingskuur, leek een onschatbare troef in de blauwe armada: een winnaar die niet per se moest winnen en net daarom aartsgevaarlijk was. 'Bij Davitamon-Lotto was het vaak Van Petegem tegen de wereld. Wel, dat lukt je hoogstens één of twee keer. In een ploeg met verschillende kopmannen, zoals Quick Step, is het automatisch gemakkelijker koersen', zei hij nog in december.

Op 5 april, drie dagen voor de Ronde van Vlaanderen, zag het er dus allemaal veelbelovend uit. 'Negen kansen op tien drinken we zondag champagne', grijnsde Van Petegem. Hij zat er als een hongerige oude leeuw, klaar om nog één keer te klauwen. Maar de klauw kwam er niet. In

Vlaanderens Mooiste

leverde hij een achterhoedegevecht tegen Dame Fortuna, in Parijs-Roubaix miste hij de goede trein. Pech of niet, Van Petegem had de twee belangrijkste afspraken van het voorjaar gemist.

'Ik trek hier nog geen conclusies uit', zei manager Patrick Lefevere. 'Pas na het BK in Ronse maak ik samen met Peter de balans van het voorseizoen op.' Ondertussen zijn we twee dagen voor dat BK, en is Van Petegem - zoals altijd - de rust zelve.

Wat staat er in dat gesprek met Lefevere op het spel?

'We zullen praten over mijn voorjaar natuurlijk, en over mijn toekomst bij de ploeg. Het is een onderhoud dat we sowieso al gepland hadden vóór de start van het seizoen. Daarom denk ik niet dat mijn resultaten het belangrijkste gespreksonderwerp zullen zijn. De vraag is vooral: zijn ze tevreden over mij of niet. Het kan natuurlijk zijn dat Patrick zegt:

Peter, we hebben je niet meer nodig

. Dan is het simpel, dan moeten we zelfs niet meer onderhandelen.'

Hangt er veel af van het Belgisch Kampioenschap?

'Zoals ik al gezegd heb: de resultaten zijn niet het belangrijkste. Ook voor mezelf. Natuurlijk zou het mooi zijn om die titel te halen op het einde van mijn loopbaan, maar ik laat mijn toekomst niet afhangen van die ene wedstrijd. Ik ben realistisch genoeg om te weten dat er zondag vanalles kan gebeuren. Een BK is een BK, hé. Kijk naar Geraardsbergen in 1999. Ook op mijn maat gesneden, ook mijn trainingsparcours. Maar na een paar kilometer reed Ludo Dierckxsens met een groepje weg en kwam het peloton er niet meer aan te pas.'

Stemmen in het peloton fluisteren dat Peter Van Petegem dezer dagen heel gemotiveerd rondrijdt.

'Moest ik niet meer gemotiveerd zijn voor een BK in mijn eigen streek, dan stopte ik er beter mee. Ronse drijft me echt: een selectief parcours, waar in principe de sterksten zullen bovendrijven. Een groot verschil met vorig jaar in Antwerpen. Oké, we kregen een finale met Boonen, Gilbert en Eeckhout, maar het was toch meer een loterij. Voor zulke wedstrijden kan ik me moeilijker opladen, omdat ik weet dat de kans heel klein is dat ik kan meespelen. In Ronse is die kans veel groter.'

Is dit je kans om nog één keer te scoren voor je afscheid neemt?

'Kijk. Ik zou kunnen zeggen:

Als ik Belgisch kampioen word, stop ik op mijn hoogtepunt

. Maar zo zit ik niet in elkaar. In mijn carrière heb ik veel hoogtepunten gehad, en ik bekijk die carrière in zijn geheel. Of ik die nu afsluit met of zonder Belgische titel, dat maakt me niet veel uit.'

'Toen ik vier jaar geleden de Ronde en Parijs-Roubaix in hetzelfde jaar won, zei iedereen me:

Peter, je carrière is gemaakt

. Een jaar later was dat allemaal vergeten. Ze wilden nog een klassieker, en daarna nóg een. En dan heb ik het niet over de supporters, die weten nog wat er op mijn palmares staat. Maar voor de journalisten telt er maar één ding: winnen. Puur zwart-wit. Voor hen is wielrennen zoals op de Lotto spelen: je hebt prijs of niet, daartussen ligt er niks.'

Is dat niet waar sport om draait?

'Sommige jongens sleuren een hele dag op kop voor hun sprinter, maar dat komt amper nog in de krant. Terwijl ze zich toch ook een hele winter voorbereiden op die klassiekers. Als coureur moet je die commentaren van je kunnen afzetten. Je moet voor jezelf evalueren; heb ik er alles voor gedaan of niet?'

'Daarom kan ik mijn voorjaar ook relativeren. In de Ronde had ik immens veel pech, in Parijs-Roubaix miste ik de juiste ontsnapping. Ik was ontgoocheld, uiteraard. Maar dat wil niet zeggen dat ik niet mijn best heb gedaan en dat ik in slechte conditie was.'

Lefevere vond wel dat je te afwachtend koerste.

'In Parijs-Roubaix had ik mee moeten zijn in die ontsnapping met Flecha en co, dat is waar. Dat heb ik achteraf ook toegegeven. Maar voor de rest heb ik mijn eigen manier van koersen, en daar hou ik mij aan. Er is trouwens een verschil tussen je eigen koers rijden en bevelen opvolgen vanuit de ploegwagen. Als ze me opdragen om op kop te gaan rijden, heb ik daar totaal geen problemen mee.'

Wanneer stop je ermee?

'Als ik me niet meer kan motiveren. Voor mij is het nu gemakkelijk om te zeggen:

Foert, het is genoeg geweest

. Ik heb alles meegemaakt, mijn carrière is gemaakt

. Wel, ik kan het nog niet. Pas op: er zijn momenten dat ik zo denk. Na die perikelen bij Davitamon vorig jaar bijvoorbeeld. Maar die momenten zijn zeldzaam.'

'Voorlopig wil ik er gewoon nog niet aan denken. Want als ik nu al zou weten wanneer ik ga stoppen, zou ik het pas echt moeilijk hebben om me te motiveren. Nu heb ik nog altijd zoiets van: we zien wel.'

Stel nu dat Lefevere na het BK zegt dat er voor jou geen plaats meer is. Wat ga je dan doen?

'Dat moet je me dan nog eens vragen. Het kan zijn dat ik op zoek ga naar een andere ploeg, maar dan moet ik me er wel heel goed bij voelen. Ik denk niet dat ik mijn carrière ooit zal afsluiten bij een kleinere ploeg à la Chocolade Jacques. Want dat zou misschien het jaar te veel betekenen.'