Sep Vanmarcke: “Het wielrennen is voor mij een stuk aangenamer geworden”
©Cor Vos
zondag 1 december 2019 om 07:00

Sep Vanmarcke: “Het wielrennen is voor mij een stuk aangenamer geworden”

Interview Dik twee weken geleden hervatte Sep Vanmarcke de trainingen. Van 8 tot 20 december staat de eerste teamstage gepland. Een goed moment voor de 31-jarige West-Vlaming om nog een keer terug te blikken op 2019, om daarna vol te focussen op 2020. “Met de komst van Magnus Cort en Jens Keukeleire trekt EF Education nog sterker naar het klassieke voorjaar.”

Sep, hoe kijk je terug op 2019?
“Met gemengde gevoelens. Dat ik het hele jaar een hoog niveau haalde, deed me plezier. In februari won ik een lastige rit in de Haut Var. Begin september was ik de beste in Plouay (Bretagne Classic, red). Het voelde goed een eendagskoers te winnen die deel uitmaakt van de WorldTour. Minder aangenaam waren de gevolgen van mijn val in de E3 BinckBank Classic. Ik ben een renner die heel intensief naar dat voorjaar toewerkt. Het is zuur als je dat dan moet missen door een val, terwijl je naar je topvorm toegroeit.”

Uiteindelijk ben je toch gestart in de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix.
“Ja, maar in de Ronde was ik niet klaar voor een hoofdrol. Ik reed een sterke wedstrijd in functie van de ploeg. Ik was er nog bij aan de voet van de Oude Kwaremont, waar ik mee het pad effende voor Alberto Bettiol. In de gegeven omstandigheden is dat goed. Maar je werkt niet een hele winter keihard om op D-day te eindigen op de Kwaremont.”

Vanmarcke sukkelt in de gracht in de E3 BinckBanck Classic – foto: Cor Vos

Je leek nochtans dolgelukkig met de overwinning van Bettiol.
“Die vreugde was gemeend! Ook voor mij persoonlijk, want twee dagen voor de Ronde wist ik nog niet of ik zou kunnen starten. Het was een gok. Vooraf hadden we ons als doel gesteld dat ik minstens vier uur zou koersen. Maar alles ging veel beter dan verwacht. En dat Alberto het afmaakte… Op dat moment voelt dat als zelf winnen. Later vervaagt die euforie, want uiteindelijk heb je niet zelf gewonnen.”

Een week later werd je vierde in Parijs-Roubaix. Een fraai resultaat, maar je was bijzonder ontgoocheld.
“Ik deed mee voor de overwinning. Tot ik op Carrefour de l’Arbre plots niet meer kon schakelen. Ze hadden mij er nooit afgereden. Maar ik bleef – alweer – op mijn honger zitten. En of ik ontgoocheld was.”

“Gelukkig blijft iedereen in de ploeg me steunen. Ze geloven dat het nog kan. En ik geloof dat ook. Als alles eens meezit. Als de puzzelstukken in elkaar vallen. Zoals dat die eerste september in Plouay het geval was. Wist je dat die Bretagne Classic meer hoogtemeters telt dan de Ronde van Lombardije? Die zege doet me geloven dat het ook in het voorjaar ooit een keer moet lukken.”

Is die overwinning evenveel waard als jouw triomf in de Omloop Het Nieuwsblad 2012?
“Het voelt anders. De Omloop is een Vlaamse klassieker en het was mijn eerste grote zege. Maar dat ik zeven jaar later eindelijk opnieuw een grote koers win, is super belangrijk. Ik schat ook de tegenstand naar waarde. In die periode was – of wilde – iedereen goed zijn. De belangrijkste voorjaarsrenners waren er. Dus ja, ik zet ze naast elkaar.”

Je was in de Belgische media lange tijd kop van Jut. De eeuwige belofte die de verwachtingen maar niet inloste. De kritiek is al een poos geluwd.
“Absoluut. Er zijn de laatste jaren veel jonge talenten opgestaan. Daardoor is het in de Belgische media een stuk rustiger rond mij geworden. En misschien heeft iedereen wel aanvaard dat dit mijn niveau is. Dat ik niet de grootste topper ben. Toch niet die waarop werd gehoopt na mijn zege in de Omloop zeven jaar geleden. Ik heb nu eenmaal geen sprint zoals vele anderen, waardoor ik geen veelwinnaar ben. Maar dat het rond mijn persoon kalmer is geworden, maakt het wielrennen voor mij een stuk aangenamer. Ik had na Plouay ook het gevoel dat iedereen het me gunde om nog eens een topkoers te winnen.”

Winst in Plouay – foto: Cor Vos

Het volstond niet om een WK-selectie af te dwingen.
“Voor Plouay wist ik: oké, mijn niveau is goed, maar de resultaten zullen niet volstaan om de bondscoach te overtuigen. De Belgen leken in die periode overal te scoren. Maar na die overwinning ben ik stiekem wel gaan hopen dat ik er bij zou zijn. Ik heb geen contact gehad met Rik (Verbrugghe, red), tot een paar dagen voor de bekendmaking van de selectie. Nét voor de WT-wedstrijden in Canada liet hij me weten dat ik nog tot de kanshebbers behoorde voor de laatste drie plaatsen.”

“Nee, daarvoor had ik hem niet gehoord. Dat kan anders, maar ik snap de visie van Verbrugghe ook. ‘Als je contact maakt met een renner, gaat hij er meteen vanuit dat hij mee mag’, vertelde hij me. Nu, dat de communicatie beter kan, is een feit.”

Is er in jouw ogen een verkeerde keuze gemaakt door je thuis te laten?
“Goh.. Ik had veel zelfvertrouwen om er iets te laten zien. Zeker in de weersomstandigheden op de dag van het WK. Samen met het slopende parcours was dat in mijn voordeel. Maar er was nu eenmaal een overaanbod aan goede Belgen. Dat ik uit de boot viel, is jammer. Hetzelfde geldt trouwens voor Jasper Stuyven. Maar er stond in Yorkshire geen enkele landgenoot aan de start waarvan je zegt: die hoort daar niet thuis.”

“Dus nee, ik werp de bondscoach geen steen. En ook, vroeger zou ik me daar zorgen om gemaakt hebben. Ik kon daar ziek van zijn. Nu niet meer. Ik kan veel beter relativeren. Het is wat het is. En het was een goede selectie.”

Dat relativeren is knap. Maar het mag niet overgaan in gelatenheid.
“Dat is zo. Dat is gelukkig niet het geval. Maar als iets niet in mijn handen ligt, kan ik er ook niets aan veranderen. Ik ben geen tafelklopper. Als je dat doet, ben je een zaag. Dan heb ik liever de naam een renner te zijn die meewerkt en doet wat hij moet doen. En wat dat relativeren betreft: gelukkig heb ik dat in de loop der jaren geleerd. Anders was ik wellicht al een tijdje geen renner meer (lacht, red).”

Ontgoocheling op de piste van Roubaix – foto: Cor Vos

Even vooruitblikken. Met de komst van Jens Keukeleire kan je straks West-Vlaams praten aan tafel. Heb jij Jens aanbevolen?
“Nee. Ik wist zelfs niets van zijn komst. Maar ik ben er uiteraard blij mee. Jens is een zeer goede renner, die in meerdere ploegen terecht zou kunnen. Een allrounder, die zowat in alle koersen en in alle functies kan worden ingezet. Hij kan de klassiekers aan, hij kan bergop overleven, hij heeft nog een sprintje in de benen.”

“Daarnaast heb ik al sinds mijn beloftenperiode een goede relatie met Jens. We leerden elkaar kennen bij de nationale ploeg tijdens de Toekomstronde, waar we de kamer deelden. Sindsdien  zijn we bevriend. Maar dat hij mijn ploegmaat zou worden, wist ik pas zodra er een overeenkomst was.”

Zo lijkt de voorjaarskern van EF Education First nog sterker te zijn geworden.
“Matti Breschel valt af. Die wordt onze nieuwe ploegleider. Matti was dit jaar ook al niet meer de toprenner die hij vroeger was. Maar met Cort Nielsen en Jens Keukeleire komen er twee zeer waardevolle pionnen bij voor de kasseiklassiekers. Tel daar Alberto Bettiol, Sebastiaan Langeveld en mezelf bij, dan kom je inderdaad uit bij een vijftal dat met ambitie van start mag.”

Blijven jouw persoonlijke doelen dezelfde?
“Zoals ik daarnet al vertelde: ik blijf proberen om die grote klassieker te winnen. En het liefst een van de twee monumenten. Vroeger wilde ik ze allebei op mijn palmares en liefst een paar keer. Nu zal ik al super blij zijn als het me ooit één keer lukt de Ronde of Parijs-Roubaix te winnen. Dat is en blijft het ultieme doel van mijn carrière.”

Vanmarcke in Parijs-Roubaix, een van zijn twee droomklassiekers – foto: Cor Vos

RIDE Magazine
19 Reacties
Sorteer op:
29 november 2019 14:35
Echt een hele sympathieke gast. Afgelopen voorjaar was hij volgens mij echt in topvorm en dan gebeuren er weer dingen zoals vallen of een haperende versnelling (zoals er elk jaar wel iets van pech is bij Sep). Op de één of andere manier heb ik het gevoel dat hij dit toch over zichzelf afroept, maar hoe? Vraag mij niet. Hoop iig dat hij ooit de Ronde of Roubaix gaat winnen en dat het allemaal een keer meezit.
29 november 2019 15:06
Prachtige renner en realistisch beeld van zijn eigen capaciteiten. Maakt toch altijd mooi mee de koers. Gedwongen door z’n matige sprint natuurlijk, maar zo zouden er wel eens meer mogen zijn.

Er zijn er denk ik weinig die deze renner niet een overwinning in de Ronde of PR gunnen.
29 november 2019 15:47
Het word daar volgend jaar wel een Quick step verhaal, vrijuit koersen met meerdere kopmannen in de klassiekers.

Voor het eerst in 10 jaar dat Vanmarcke niet alle druk toegeschoven krijgt, dat zal m goed doen. 2020 kan zomaar eens het jaar van Sep worden!
    29 november 2019 23:07
    Ben Het er niet mee eens dat het volgend jaar weer zomaar QSD gaat worden, goede ploeg maar ze missen de afmaker ten opzichte van vorig jaar. Stybar en Lampeart worden niet nog beter lijkt het en ze missen een renner als Gilbert of Terpstra die het boven de 250 km al bewezen heeft.
    30 november 2019 19:16
    Asgreen, Jungels en ik verwacht ook heel veel van Steimle. Quickstep gaat echt wel weer een grote factor spelen.
29 november 2019 16:23
Sympathieke coureur inderdaad, gun hem ook een mooie zege dit voorjaar.
29 november 2019 16:50
Wat betekent; "ik bleef op mijn honger zitten"?
    29 november 2019 17:14
    Uit de context maak ik op dat het betekend dat hij teleurgesteld was.
    29 november 2019 18:45
    Ik wou dat exact hetzelfde vragen! Ik interpreteerde het als “ik blijf hongerig naar een overwinning in PR”
    29 november 2019 18:58
    Het betekent het tegenovergestelde van ‘met een voldaan gevoel’ zitten. Dus niet helemaal tevreden zijn Met hoe het is gelopen.
    29 november 2019 20:37
    Ik interpreteer het dubbel als: ik heb niet gewonnen en ben teleurgesteld, en ik blijf hongerig naar de zege.
    29 november 2019 23:11
    Niet het resultaat gereden waar hij voor gekomen is, en daardoor niet voldaan/tevreden terwijl hij wel in de vorm zat om het te doen. (Niet het maximale uit zijn mogelijkheden kunnen halen)
    30 november 2019 00:29
    Een beetje een mix van dit alles... Dacht dat dit ook in Nl gebruikt werd. Niet dus.

    Taaladvies.net: "De uitdrukking op zijn honger blijven (zitten), met de betekenis 'niet voldaan zijn' is standaardtaal in België. Uitdrukkingswijzen zoals ontgoocheld zijn, teleurgesteld zijn, onbevredigd zijn, niet aan zijn trekken komen, die min of meer dezelfde betekenis hebben, zijn standaardtaal in het hele taalgebied."
29 november 2019 18:20
Mooie coureur, voorbeeld voor veel collega's . Nooit te beroerd om aan te vallen en in groep volop te geven, maar veel pech en tegenslag gehad. Maar aan zijn mentale instelling hoeft niemand te twijfelen. Een beetje type Gesink, maar dan met veel meer strijdlust en mentaliteit. O jee....wat schrijf ik nu weer ?
    29 november 2019 23:14
    De vergelijking klopt wel een beetje, maar meer? Nee. Vind VanMarcke ook wel mooier op zijn fiets zien zitten. Ik geniet ervan als dat soort renners in de finale zitten.
    (En dat van die slechte sprint? Dat zit echt alleen tussen de oren hij is best snel maar kan slecht pokeren in de finale)
29 november 2019 23:52
Leuk stuk om te lezen. Thx.
30 november 2019 10:56
Een Roubaix ligt zeker binnen de mogelijkheden, omdat hij altijd tot het clubje overblijvers behoort en het daar man tegen man is. Voor Vlaanderen moet echt alles goed vallen.
30 november 2019 12:38
hij heeft toch Boonen in de sprint geklopt in de omloop
1 december 2019 08:29
Het zou mooi zijn als hij nog een keer een monument wint en bij EF zit hij nu bij de perfecte ploeg voor hem. Vanmarke heeft geen sprint dus als hij wil winnen moet hij veruit de beste zijn of profiteren van ploegenspel. Dat eerste wordt vrij lastig met onder andere Van der Poel en Van Aert die over het algemeen net iets beter zijn maar dat tweede is nu goed mogelijk. Vorig jaar waren ze al het dominante team in de Ronde en dit jaar zijn ze op papier alleen nog maar sterker. Ik denk en hoop dat ze het quickstep heel lastig kunnen maken.

Reacties zijn gesloten.