Ze was bijna gestopt met koersen, maar herpakte zich en wilde er een mooi voorjaar van maken. (lees HIER) En of dat lukt voor Demi Vollering! Mooie resultaten in aanloop naar haar grote doel: dat Waalse 3-luik, waarvan zondag nog 1 opdracht moet worden voltooid. “Als ik zondag dat podium haal, kan mijn seizoen niet meer stuk!”
Hoe evalueer je de Samyn en de Trofeo Binda, waar je telkens top 25 reed?
Demi Vollering: “In Samyn had ik helaas veel pech, een lekke band voor de eerste kasseistrook en daarna zakte mijn zadel weg op het moment dat ik bijna terug kon aansluiten bij de voorste groep. Toch wist ik daar nog 25e te worden, na heel veel vechten en terugkeren. Binda was mijn 1e WorldTour-koers. Ik reed er heel ontspannen bij, reed mee op kop, en fietste zelfs als 1e een klim op. Gewoon omdat het kan, en omdat ik het leuk vind. Maar in de laatste ronde was daar ineens een kans om weg te rijden. Soms voel je zo’n moment gewoon. Ik reed weg en sloeg meteen een groot gat. Even dacht ik dat ik het zou gaan halen, als ik met genoeg voorsprong aan de 2e en laatste klim kon beginnen.”
“Dan was het daarna alleen nog maar afdalen en dan kwam de finish al. Maar met nog zo’n 7 km te gaan werd ik op de klim ingerekend door het peloton, die reden het gat volle bak dicht. Ze kwamen mij voorbij en er werd gelijk gedemarreerd door Niewiadoma. Dit was uiteindelijk ook de beslissende kopgroep met Marianne Vos. Ik miste net de aansluiting bij deze groep maar kon wel mee in de groep erachter. Zo wist ik nog 17e te worden, wat me veel voldoening gaf.”
En dan was er nog Gent-Wevelgem.
Demi Vollering: “In Gent-Wevelgem was het plan duidelijk: we hadden onze supersterke en snelle Lorena Wiebes mee, dus het was onze taak om Lorena de finale af te zetten. Dat ging supergoed. We reden Lorena de hele wedstrijd naar voren en probeerden ervoor te zorgen dat ze de beklimmingen vooraan begon. Met nog 20 km te gaan begon het al te spannen: er was een valpartij, maar Lorena bleef gelukkig ongedeerd, en met nog 10km te gaan – terwijl de finale al gereden werd – moest ze van fiets wisselen. Wij brachten Lorena na de fietswissel weer naar voren en ik probeerde haar zo goed als mogelijk in de laatste kilometers te helpen, uit de wind te houden en vooraan te blijven. Ik kon ze uiteindelijk op 600 à 700m afzetten. Ze wist heel mooi de sprint af te maken, maar we kwamen net iets te kort voor een 1e plek. Geen schande, want wij waren al heel erg blij met het wedstrijdverloop. We reden echt als een supersterke ploeg! En dat werd beloond met een mooie 2e plek.”
Heb je in die koersen telkens vol gereden of dacht je vooral aan de belangrijkere koersen in april?
Demi Vollering: “Ik heb er overal het maximale proberen uithalen, tussen de zware trainingsweken door. In mijn achterhoofd was dit uiteindelijk allemaal een voorbereiding voor deze week. Maar ook dan kan je nog steeds alles geven in een wedstrijd, want daar word je alleen maar beter van. Ik ben heel tevreden met de resultaten, die gaven veel vertrouwen voor deze periode.”
Je werd 7e in de Amstel, was je verrast met dat resultaat?
Demi Vollering: “Ja en nee. Ik had een scherp doel gezet: top 5 rijden. Als ik dat niet zou halen, zou het niet erg zijn. Het was tenslotte pas mijn 3e WorldTour-koers en ik rijd met de echte klasbakken mee. Maar ik wil ook meedoen, en dat deed ik! De 7e plaats was in de Amstel het hoogst haalbare, ook al was ik er na de finish niet tevreden mee. Ik dacht heel even voor een 3e plek te rijden, maar door een inschattingsfout woekerde ik met mijn allerlaatste krachten. Ik zat namelijk al best stuk, maar reed de laatste keer Cauberg goed op. Niewiadoma, Van Vleuten en Vos hadden een gat toen we boven kwamen. Ik reed daar met een klein groepje achter. Ik zat in het wiel van Annika Langvad en zag Vos heel wat meters voor ons rijden.”
“Ik hoorde door mijn oortje dat ik voor plek 3 moest gaan, dus op dat moment sprong ik uit het wiel van Langvad vandaan en demarreerde volle bak weg. Ik kwam met zo’n hoge snelheid op Vos af, dat ik daar vervolgens ook weer overheen ging. Op dat moment reed ik alleen voor plek 3, maar de finish was verder dan ik me realiseerde dus ben ik met alles wat er nog in zat vol door blijven brommeren. Maar het groepje dat ik achter me had gelaten, sloot weer aan en ze sprongen net voor de meet over me heen. Achteraf gezien had ik dit natuurlijk heel anders moeten aanpakken, maar na zo’n zware koers is denken soms wat lastig.” (lacht)
Je werd 5e in de Waalse Pijl, was je verrast met dat resultaat?
Demi Vollering: “De Waalse Pijl was eigenlijk weer hetzelfde als de Amstel: blijven opletten, vooraan zitten bij de klimmetjes en dan zorgen dat je met de klasbakken mee omhoog kan. Want daar verlies je de meeste rensters. Ik had deze wedstrijd ook nog nooit eerder gereden. Dus het was afwachten hoe ik het zou doen tussen de wereldtop mee omhoog, maar na de 1e keer de Muur op voelde ik dat ik die dag goed zou finishen. Het was tenslotte een makkelijke finale: gewoon volle bak omhoog fietsen en de sterkste is als eerste boven. Ik was blij met mijn ploeggenootjes, want zij hebben geprobeerd mij zo fris mogelijk die finale in te krijgen, zodat ik zo hard mogelijk die Muur op kon knallen.”
Hoe liggen je kaarten voor Luik zondag?
Demi Vollering: “Ik leer steeds nog bij, dus in Luik wil ik er gewoon weer alles uit halen wat erin zit. Spelenderwijs leer ik, en dat is goed. Ik ga natuurlijk voor een zo kort mogelijke uitslag – 7e, 5e en dan 3e? (lacht) Als ik zondag dat podium haal, kan mijn seizoen niet meer stuk!”