Interview “Was het een slimme zet om zo vroeg in de aanval te trekken? Ik besef, als ik werd teruggepakt en daarna op de eerstvolgende helling gelost, dan was het geen slimme zet. Maar als je wil winnen, moet je af en toe iets proberen. Deze keer draaide het goed uit.” Mathieu van der Poel ten voeten uit op de persconferentie na zijn zege in Dwars door Vlaanderen.

Ben je verrast dat je nu al je eerste WorldTour-zege pakt?
“Goh… Ik had best wel wat vertrouwen getankt na Gent-Wevelgem. Vierde worden in mijn eerste wedstrijd van 250 kilometer waarin het nooit is stilgevallen, voelde goed aan. Dwars door Vlaanderen was zeventig kilometer minder. Die afstand heb ik al veel meer in de benen. Dus ik wist wel dat er een kans was.”

Je trok op zestig kilometer van de finish in de aanval. Dat is wel heel vroeg.
“Ik wilde koersen. En het ging er in het peloton echt nerveus aan toe, dus hoopte ik zo uit die hectiek in de hellingenzone te blijven. Toen mijn ploegmaat Dries De Bondt aanviel en Iván García counterde, zat ik in het wiel. Ideaal om te anticiperen richting de Taaienberg, dacht ik.”

Cor Vos © 2019

Je werd niet teruggefloten door de ploegleiding. Welk signaal kreeg je vanuit de volgwagen?
“Geen (lacht, red). Het bleef stil. Ik heb dan ook al een een aantal keer verteld dat ik niet altijd volgens een vooropgesteld plan wil koersen. Ik volg graag mijn instinct.”

De winnaar heeft altijd gelijk. Maar vond je dit een slimme zet?
“Als je teruggepakt wordt en je wordt er daarna op de eerstvolgende helling afgereden, dan is het geen verstandige ‘move’. Maar als je wil winnen, moet je af en toe iets proberen. Vandaag draaide het goed uit.”

Bob Jungels en Tiesj Benoot maakten de oversteek uit het peloton. Hoe moeilijk was het om hen te volgen?
“Dat viel nog mee. Ik had ze in eerste instantie niet zien komen. Maar toen ze ons overvleugelden, wist ik uiteraard dat ik moest aanpikken. Vrij snel daarna was ik ook overtuigd dat de winnaar uit ons groepje zou komen.”

Wist je je zegezeker in een sprint?
“Dat weet je nooit, hé. Maar ik weet wel dat ik een goede sprint heb na een zware koers. Het was vooral kwestie om niemand meer te laten rijden. Turgis ken ik trouwens. Ik koerste al meermaals tegen hem in Frankrijk.”

Cor Vos © 2019

Hoe gaat een veelwinnaar als jij om met een eerste WorldTour-zege?
“Die vergeet ik natuurlijk nooit meer. Net omdat het de eerste is. Anderzijds blijf het gevoel van winnen altijd en overal hetzelfde. Of dat nu een kleine of een grote wedstrijd is. Veel verschil zit daar niet in.”

Ondanks twee zeges en een vierde plaats in jouw drie laatste wedstrijden, zie je jezelf niet als favoriet voor de Ronde van Vlaanderen?
“De Ronde is Gent-Wevelgem of Dwars door Vlaanderen niet. In vergelijking met Dwars door Vlaanderen is de Ronde zeventig kilometer langer. In vergelijking met Gent-Wevelgem ligt de laatste helling niet op dertig kilometer van de aankomst – waardoor het richting Wevelgem weer samentroepte – maar op minder dan twintig. Wie op de Paterberg voorin zit, houdt het meestal tot in Oudenaarde. Sagan, Van Aert en Stybar maakten indruk op mij in Gent-Wevelgem en zijn mijn drie topfavorieten. Zet mij maar in het rijtje daar net onder. Hoeveel sterren ik mezelf geef? Dat laat ik aan jullie over. Elk zijn job.”

Is je team sterk genoeg?
“Ik vind van wel! Het zijn stuk voor stuk goede renners. Krijgt Dries De Bondt vandaag trouwens niet af te rekenen met een kapot achterwiel, zie ik hem ook in de kopgroep standhouden.”

Heb jij aan de ploegleiding gevraagd om Gianni Vermeersch te selecteren na zijn knappe prestatie in Gent-Wevelgem?
“Nee. Maar dat zag je toch aankomen. Gianni heeft zijn selectie helemaal zelf afgedwongen.”

Cor Vos © 2019

Slotvraag. Je had – samen met het team – jouw zinnen gezet op de Brabantse Pijl. Nu heb je deze al op zak en volgens je vader word je straks nog beter…
“Euh… Eigenlijk denk ik dat ook. Wellicht heeft niemand in dit peloton minder koersdagen op de teller. Ik heb nu die kilometers nodig om beter te worden. En tussendoor zoveel mogelijk rust.”