Interview Elia Viviani is met reeds vier overwinningen goed aan 2019 begonnen. Maar scoren in Gent-Wevelgem zou voor de Italiaan zo veel meer betekenen dan zijn andere zeges. “Milaan-San Remo is mijn favoriete klassieker. Maar daar net onder komt Gent-Wevelgem. Daarom was ik een jaar geleden zo ontgoocheld dat het net niet lukte.”

Elke wielerfan herinnert zich het beeld van de zwaar ontgoochelde Elia Viviani na afloop van Gent-Wevelgem. Nadat de Italiaan in de sprint werd geklopt door Peter Sagan, zat hij minutenlang op de stoep van de Vanackerelaan. Zijn hoofd verstopt in de armen, vechtend tegen de tranen. Viviani sprak van de meest ontgoochelende nederlaag uit zijn carrière.

Elia, lang geleden dat je de beelden van Gent-Wevelgem 2018 nog eens bekeek?
“Nee! Ik heb ze deze week al een paar keer bekeken. Dat doen we altijd in de aanloop naar een klassieker. Waar heb ik fouten gemaakt? Hoe pak ik het straks beter aan?”

Je was immens ontgoocheld. Het was nochtans niet de eerste sprintnederlaag uit je carrière…
“Dat klopt. Maar je moet weten dat Gent-Wevelgem winnen hoog op mijn verlanglijstje staat. Als Italiaan staat Milaan-San Remo op één. Maar net daaronder komt Gent-Wevelgem. En vorig jaar had ik voor het eerst een grote de kans om er te winnen. Maar ik verkwanselde die opportuniteit. Daarom was ik even ontroostbaar.”

Viviani voelde zich de sterkste van de ruime kopgroep, zat in het wiel van Arnaud Démare, maar moest even de benen stilhouden toen Sep Vanmarcke werd ingelopen na een ultieme vluchtpoging. Net op dat moment schoot Sagan weg. Viviani kwam nog opzetten, maar de wereldkampioen nog terugpakken, lukte niet. “Kijk, als iemand sterker is, dan is de ontgoocheling minder groot. Zoals het nu ging, was het balen. Omdat ik zelf een fout had gemaakt.”

Wie weet krijg je straks een nieuwe kans.
“Als de weersvoorspellingen kloppen, ziet het er niet slecht uit en kan ik hopelijk opnieuw de heuvelzone overleven. Ik start niet als uitgesproken kopman. Zo werkt dat niet bij Deceuninck-Quick-Step. Maar als we met een pelotonnetje naar de finish rijden, zullen de ploegmaats uiteraard mijn kaart trekken. Eigenlijk hoop ik op een identiek scenario als dat van vorig jaar. Alleen moet ik één plaatsje beter doen.”

De kans bestaat dat er wel meer sprinters overleven. Ben jij de sterkste sprinter in het peloton? 
“Ik had vorig jaar in elk geval de meeste overwinningen (achttien, red). En ik ben dit jaar ook goed gestart. Voor mij steken er drie sprinters bovenuit: Dylan Groenewegen, Fernando Gaviria en ikzelf. Natuurlijk wil ik de beste zijn, maar we kunnen elkaar alle drie aan. Zij kunnen van mij winnen, ik van hen.” (Ter info: op het moment van dit interview was nog niet bekend dat Groenewegen forfait gaf)

Ben je dit jaar nog sterker geworden dan in 2018?
“Ongetwijfeld! Deceunick-Quick-Step heeft me sterker gemaakt. Maar ook mijn deelname aan Giro én Vuelta, waar ik overigens ook succesvol was, heeft daar toe bijgedragen. Dat ik vanaf dag één ik het volle vertrouwen van deze ploeg kreeg, loonde snel. Als bij Deceuninck-Quick-Step voor een wedstrijd wordt beslist dat we voor de sprint gaan, wordt vanaf kilometer nul ook met die ingesteldheid gekoerst. Dat brengt voor mij een grote verantwoordelijkheid mee, maar dat heeft een sprinter nodig. Ik start nu met nog meer vertrouwen dan een jaar geleden.”