Aart Vierhouten, de snelle man van het Nederlandse Skil-Shimano, kende het Gentse Kuipke anders wel. Vanuit Ravels, de stille Kempen, vond hij 's winters al eens meer de weg naar het overdekte hout. Samen met Knaven, Leysen en co zakte hij dan af naar Oost-Vlaanderen. Ondertussen heeft hij op datzelfde ovaal bijna zijn eerste Gentse zesdaagse achter de rug. ,,Ik was toch weer vergeten hoe lastig het was'', grinnikt hij.

De wijze Aart is zowat dé wegrenner in het gezelschap van de pistiers. Een man met elf jaar ervaring in de profrangen. Eerst zes jaar Rabobank, dan vier seizoenen Lotto, nu Skil, een revelatie-team van de jongste campagne. ,,Toen ik vijftien was, maakten de coaches ruzie om mij. Het WK op de weg, of dat op de baan? Ik zat er tussenin en zweeg. Ja, toen nog wel.'' Het werd dus het piste-WK van het Deense Odense met puntenkoers - ,,Beikirch won, ik werd elfde'' - en de ploegenachtervolging. Een begin zonder veel vervolg, want als amateur zegde Vierhouten de piste vaarwel.

Electrotechniek

,,De combinatie ging niet meer. Eerst omwille van mijn studie electrotechniek, daarna omwille van mijn job. 's Winters klopte ik weken van zestig-zeventig uur om wat vrije tijd achter de hand te houden voor mijn koersactiviteiten op de weg.'' Een carrière die sowieso moeizaam vaart maakte want op zijn 25ste was de Gelderlander nog altijd amateur, bang dat het stilaan naar het einde liep.

,,Ik herinner me nog die middag in oktober, 1995. Ik stond op een trap een lichtinstallatie te vervangen toen mijn gsm rinkelde.

Hallo, 't is Jan.

Welke Jan? Wist ik veel.

Jan Rààs, we moeten eens praten.

Om 12 uur zei ik tegen mijn baas dat ik dringend weg moest, om 16 uur was ik prof bij Rabobank.'' Als sprinter, vooral om een absolute bolide naar de slotrechte te loodsen. De piste? Daar dacht hij niet eens meer aan. Tot vier jaar geleden.

,,Er kwamen zesdaagsen in Nederland. Amsterdam, Rotterdam, nu ook Maastricht. Het zegde me wel wat, omdat ik me ondertussen lichamelijk sterk genoeg voelde voor wat extra arbeid. Ik ben er nu 36 en merk dat ik de tol betaal als ik drie weken echt níks doe. Dan kan je al eens beter diep gaan in een zesdaagse. Amsterdam, Gent, na nieuwjaar Rotterdam. Ik ben overtuigd dat ik daar in het voorjaar de vruchten van pluk.''

Hier zit dus geen wegrenner die nog even komt uitbollen via de zesdaagsen?

,,Uitbollen? Daarvoor moet je hier niet zijn, hoor.

(verontwaardigd)

Uitbollen! In een wegkoers kan je al eens slim wezen. De benen stilhouden, mee hobbelen in de buik van het peloton en je komt ook wel aan de streep. In een zesdaagse kàn je de benen niet stilhouden en kàn je niet bijschakelen. Er wordt ook zo hard gereden, man!''

Je pleistert met je maatje Pronk na een moeilijke start helemaal achterin het klassement...

,,Ik had gehoopt iets beter te zijn, dat geef ik toe. Na Amsterdam heb ik zes weken niet meer gekoerst, alleen getraind. Dan kom je terecht tussen collega's die midden hun seizoen zitten. In Amsterdam viel het dik mee, en pakte in met de sterke Aeschbach een zesde plek, omdat ik net van de weg kwam. Dat voordeel ben ik nu kwijt. Bovendien duurde het wat vooraleer de aflossingen met Matthé Pronk soepel liepen. Reken eens uit hoeveel keer je moet aflossen in een ploegkoers over veertig minuten. En iedere keer een klein gaatje dichten. Na een halfuur heb je het wel gehad, hoor. Patrick Sercu verwacht van ons ook niet dat we winnen,he. Zolang we ons werk maar doen. En ook eens bloemen pakken in een nevennummer. Ja, dàt wel. Met de dag ging het trouwens beter.''

Zit er nog een late carrière in als zesdaagserenner?

,,Een vaste stek verwerven is sowieso onmogelijk zolang ik wegrenner blijf. Vorig seizoen reed ik in juli niét, maar kwam ik toch aan 135 dagen koers. Snap je? Je mag niet te veel willen. Het klassieke voorjaar is mijn grote doel. Dààr wil ik er me nog eens tussen goochelen. Als oudje. Kijk je eens naar Rabobank en hun befaamde jeugdpolitiek? Wat pakken ze binnen: Van Heeswijk, Moerenhout, Van Bon. Allemaal ruim over de dertig. Daar hebben ze door dat het niet werkt met alleen maar jongeren.''

Goed, maar eens je het bekeken houdt op de weg...

,,Ik durf niet vierkant

nee

te zeggen, maar ik denk het toch niet. 't Is niet simpel, he! Sedert ik zelf zesdaagse rij heb ik enorm veel respect gekregen voor de specialisten.

Het lijkt me wel leuk!

, zeggen collega's me soms. Dan kijk ik eens bedenkelijk.

Ik kan het hoor, ik train vaak op de piste.

Koersen is echter wat anders. Dat heb ik deze week zelf nog ondervonden.''