LEIF HOSTE belooft ook nu vuurwerk in de Hel

© © Photo News

Leif Hoste wil in de Hel één plaatsje beter doen dan vorige week in de Ronde. ,,Parijs-Roubaix ligt me nog beter.'' Wordt het opnieuw een tweestrijd Boonen-Hoste en wordt dit de voorbode van scherpe duels tussen die twee de komende jaren? Zoals Museeuw-Van Petegem destijds? ,,Twee weken geleden sprak niemand van mij'', relativeert Hoste.

Hugo COOREVITS

In de lobby van Grand Hotel Damier in Kortrijk hangen twee platen vol wereldsterren uit binnen- en buitenland die al in het chique hotel op de Grote Markt hebben geslapen: Jozef II, George Bush, Leopold I, koningin Paola, Jacques Rogge, Eddy Merckx, Lance Armstrong, Jacques Anquetil, Sheryl Crow, Lino Ventura... Hoste, kandidaat-winnaar van deze Parijs-Roubaix, is vooralsnog een gewone sterveling.

Hoe kijk je terug op je tweede tweede plaats in drie jaar Ronde van Vlaanderen

?

,,Tom was goed, sterk en sneller. Hij is nu eenmaal rapper, dat is de realiteit. We hadden elkaar in de lange ontsnapping al zo hard bij de nek gegrepen, dat noch hij, noch ik konden wegrijden. Toen hij na mijn uitval overnam, moest ik mijn stuur in tweeën bijten om te volgen.''

,,Het was de eerste keer in de Ronde dat ik, naast George Hincapie, als kopman werd uitgespeeld. Ik heb mét de druk op de schouders de verwachtingen ingelost. Ik heb nogmaals vastgesteld dat het mijn koersen zijn. Dat kan je toch zeggen als je op vier deelnames twee keer tweede wordt en twee jaar geleden door een vlag werd geremd in de Hel.''

Wat hebben jullie elkaar verteld onderweg?

,,We jutten elkaar op, zeiden dat we 'goed bezig waren'. Ik had niet verwacht dat we samen zouden wegblijven. Ik heb gehoord dat Hincapie achteraf ontgoocheld was, maar ik had er niets op tegen dat hij voorin kwam aansluiten. Het kwam me zelfs beter uit. We hebben het ondertussen uitgepraat.''

Heb je als toptalent niet immens veel tijd verloren?

,,Wie zegt dat ik vier jaar geleden klaar was voor zoiets? Ik was toen al doodzenuwachtig voor een interview. Persoonlijk had ik altijd wel het gevoel dat alles er op een dag moest uitkomen. Ik blijf liever positief denken. Zo heeft Patrick Lefevere destijds met mij veel geduld gehad. Ik kon begrijpen dat hij na vier jaar, met veel knieproblemen, de deur sloot. Dan had ik het geluk dat Marc Sergeant me opviste en dat ik af en toe een flits liet zien.''

Het zwarte gat

Météo France kondigt een natte Hel aan

.

,,Ik reed Parijs-Roubaix nog nooit in de regen. Het is mijn vierde deelname. Regen betekent meer valpartijen. Ik ben voldoende piloot, dat wel, maar in de regen is het niet altijd je fout. Is het droog, dan kan je op sommige stroken het je veroorloven vijftiende te zitten. Als het nat en vuil is, is iedereen minder op zijn gemak. De opdracht is: niét gespannen op je fiets zitten. Parijs-Roubaix is blaren op de handen, ik had dat trouwens al na de Ronde. Pijn aan je polsen de dag erna, maar de graad van pijn is ook omgekeerd evenredig met waar je eindigt. Hoe hoger, hoe minder pijn. Al sinds ik in november begon te trainen, leefde ik naar deze twee zondagen toe. Sinds januari sliep ik misschien één volledige week in mijn eigen bed. Al die spanning opgebouwd voor die twee grote doelen. Parijs-Roubaix, dat is 260 km lang, elke kilometer afzien, maar het passeert als niets. Vanaf maandag dreig ik in het zwarte gat te duiken. Ik wou zelfs vóór het seizoen niet praten over wat na deze zondag volgt. Ik heb naar Parijs-Roubaix toegeleefd alsof het mijn laatste koers van het seizoen is.''

Dé vraag is hoe je je dit keer van Tom Boonen ontdoet?

,,Da's simpel: Tom zal wat minder moeten zijn dan ik, anders lukt het niet. Ik hou van eerlijke duels, zoals zondag. Als hij lek was gereden, dan hadden ze voor eeuwig gezegd dat ik die Ronde had gewonnen waarin Boonen was lek gereden. Ik ga liever strijdend ten onder. Wie tweede wordt, weet dat hij op een dag kan winnen. Maar verkeert Tom in een mindere dag, dan nog ben je niet met Quick Step klaar.''

Iets helemaal anders: in augustus word je vader.

,,Maandag vertelt de gynaecoloog of het een jongen of een meisje wordt. Mijn vrouw Els

heeft het nu niet onder de markt met een honderd procent op de klassiekers geconcentreerde echtgenoot. Ze heeft een eigen zaak en twee kindjes uit haar eerste relatie. Ganielle is acht, Auvelle is vier. Ik ben vooral blij dat haar meisjes me het gevoel geven dat ze me graag hebben. Ze spreken me niet met papa aan, maar dat hoeft ook niet. Elk kind heeft een unieke papa. Ik wil er voor hen wel zijn als de vervangende vaderfiguur.''

Aangeboden door onze partners

HOOFDPUNTEN

Aangeboden door onze partners

Beste van Plus

Lees meer

Meest Gelezen