Een jaar geleden stond je hier als topfavoriet aan de start, nu ben je een underdog. Verandert dat iets aan de ambities? Tom Boonen: 'Die ambitie is dezelfde als altijd. Ik probéér te winnen. Al is het wel een heel andere benadering dan in 2010. Toen had ik in de Tirreno laten zien dat ik dé te kloppen man was, dat ik echt al in topvorm stak. Sanremo was ook een echt doel op zich, toen. Ik wou die koers absoluut winnen.' Was 2010 dan een gemiste kans? 'Neen. Die tweede plaats was het maximaal haalbare. Ik ben er op mijn waarde geklopt door Freire, dus ik lag er geen seconde wakker van. Ik denk dat ik maar één keer echt een kans gemist heb. In 2007, toen ook Freire won. Toen had ik in de spurt nog de benen om te winnen, maar ik focuste op het achterwiel van Petacchi en die zat eigenlijk al stikkapot. Ik zat rechts van het achterwiel, Freire poefte op links weg. (zucht) Die had ik eigenlijk echt moeten winnen.' Er komen nu steeds nieuwe spurters bij, jij krijgt het moeilijker om een massaspurt te winnen. Denk je nooit aan een aanval op de Poggio? 'Ik had nog nooit overschot op de Poggio. Behalve in 2006, maar toen reed Pozzato voorop en dat was toen mijn ploegmaat. Voor de rest was het daar altijd overleven.' Je kent hem ondertussen toch van je trainingen vanuit Monaco? 'Da's waar. Misschien zou ik op het laatste stuk (dat minder steil is, red.) eens iets kunnen proberen. Maar anderzijds: hoe vaak lukt dat? Als je dáár nog moet gaan, is het al heel laat. Meestal doen ze dat gewoon om zich nog eens te laten zien.' 'Vorig jaar was mijn beste voorjaar in het algemeen, ik had geen enkele slechte dag. Maar er zat geen echte piek in, en dat komt omdat ik te vroeg in vorm was. Hoe beter je bent in Sanremo, hoe slechter in Roubaix. En omgekeerd. Zo was het de voorbije jaren altijd.' Roger De Vlaeminck mag dus stilaan voor zijn record beginnen vrezen. (grijnst) 'Ik hoop het.'