Als op een wolkje, zo zweefde Philippe Gilbert zaterdagavond laat door het Brussels Meeting Square. Hij kreeg bewonderende blikken van zijn geestelijke vader Dirk De Wolf en een veelzeggende tik van Eddy Merckx om wat hij op die fabuleuze zaterdag op de venijnige heuvels van Lombardije had gepresteerd.In een vraaggesprek op de vooravond van het Belgisch kampioenschap in Zwitserland weigerde hij te antwoorden wie nummer één of twee in ons land was. 'Laat ons gewoon verder koersen. Aan het einde van de rit zien we het wel. Die pikorde interesseert me ook niet, we mogen blij zijn dat ons klein landje met Boonen en ik twee zulke coureurs heeft.'Het Belgische peloton maakte hartje Brussel met een stemming duidelijk wat de nieuwe rangorde is: 1. Philippe Gilbert, 2. Tom Boonen, 3. Jurgen Van Den Broeck. Een interview met de man die van dubbelen houdt.Heb je al door wat voor een nummer je alweer opvoerde op de heuvels van Lombardije? Dit was nu eens echt flandrienweer.'Blijkbaar heb ik indruk gemaakt. Het is leuk om te zien hoe mijn mensen reageren. Na het WK in Australië wist ik dat ik fysiek en mentaal klaar was om weer toe te slaan in Italië. In Parijs-Tours was mijn jetlag nog niet uit de benen.''Alles liep zoals ik wou. Toch was ik minder sterk dan vorig jaar toen ik Samuel Sanchez in de spurt klopte. Ik kon mijn wil opdringen. Ik wou toeslaan in de afzink van de Muro di Sormano. Druk zetten, paniek veroorzaken. Zo weigerde ik tot twee keer toe Vincenzo Nibali de leiding te laten overnemen. Ik durf supersnel te dalen omdat we met die Continental-tubes bij regenweer het beste materiaal hebben. Beneden waren we met drie: Scarponi en Lastras. Dan sprintte ik een heuveltje op.'Jij was de kat en Scarponi een heel hulpeloos muisje, zo leek het wel. Boezemde de Italiaan je schrik in?'Ik had lang geen communicatie met de volgauto. Ik keek om en zag de Italiaan hangen. Ik dacht: die man speelt een spelletje met mij. Vijf kilometer verder keek ik weer om en zag dat hij nog altijd daar reed. Ik liet Scarponi bijkomen en was blij dat hij onmiddellijk overnam. Hij gaf me het signaal dat hij wou meewerken. Tot twee keer toe op de San Fermo della Battaglia reden we zelfs tegen elkaar omdat we een putje wilden ontwijken. Eerlijk: ik was helemaal niet zeker met hem. Ik was bang van een spurt met Scarponi. Ik had hem vorig jaar twee ritten in de Giro zien winnen. Net als ik kan hij driehonderd meter lang sprinten zonder snelheid te verliezen. Ik wist niet hoe goed hij nog was. Het was ook gissen wat ik nog over had, want na zo'n koude regendag gelden er andere normen. Boven op de San Fermo, op het minder steile gedeelte, schakelde ik op het buitenblad. Mijn benen deden ongelofelijk pijn, maar de tegenstand was gebroken. Dan mag je niet meer twijfelen.'Zowel in de Amstel als zaterdag stond er geen maat op je. Waar eindigt dat?'Ik was vorig jaar nóg sterker. Ik heb alweer meer ervaring om finales te rijden. Ik was ook frisser dan verleden jaar. Toen moest ik in de Vuelta elke dag Cadel Evans uren uit de wind zetten. Nu kon ik rustig blijven en mijn power aanwenden om etappes te winnen. Ik werd deze herfst ook wat door het geluk gediend. De koers- en weersomstandigheden zaten mee, al moest ook ik per uitzondering een petje en lange handschoenen aantrekken.'Je legde de lat de afgelopen twee jaar enorm hoog. Tot twee keer toe twee klassiekers op een rij. Ondertussen heb je met twee keer Parijs-Tours, twee Ronde van Lombardije en de Amstel Gold Race al vijf klassiekers in drie jaar. Hoe moet het verder?'Ik wil elk jaar één klassieker winnen. Ik ben nog maar begonnen. Heb ik het zelf voor het uitkiezen, dan neem ik volgend jaar Luik-Bastenaken-Luik mee. Ik wil dit ritme nog een zestal jaar aanhouden. Ik heb de mooiste job van de wereld. Dat besef ik heel goed.'Leuke job misschien, maar je zag je vrouw amper sinds je in augustus trouwde. Hoe springt je Patricia ermee om?'Ik was een vijftal dagen thuis sinds ik huwde. Nu ben ik er sinds zondagavond voor haar alleen. We verwachten een eerste zoon op 6 november. Ik heb dus juist gepiekt, na het wegseizoen. Ik hoop een goede winter door te maken en volgend jaar de lijn door te trekken.'Op naar de derde Nieuwsblad Flandrien?'Ik ben heel blij met deze tweede uitverkiezing op rij omdat de collega's me gekozen hebben Dit is ook de trofee van mijn ploegmaten. Ze steunden me enorm. Dat vergeet ik niet. Maar eerlijk: ik win liever alle grote koersen één keer dan meerdere trofeeën winnen. Ik was al Sportman van het Jaar. Het hoeft eerlijk gezegd niet voor mij, want dan moet ik doorlopend op en af crossen van Monaco. Met Kevin Borlee, Philippe Lejeune en Jérôme D'Ambrosio is er zware tegenstand.'Wat als je alle grote koersen binnen hebt? 'Ik heb nóg dromen. Misschien probeer ik dan een toprangschikking in een grote ronde. Ik denk dat het kan, op voorwaarde dat ik nog twee à drie kilogram afval. Hoe ik dat voor mekaar krijg? Door nóg meer te trainen.'