Een zonnige donderdagmiddag in het badplaatsje Oostvoorne, een godvergeten strandplek in het achterland van de eindeloze containerhaven van Rotterdam. Even na 13 uur duikt de regenboogtrui uit een mountainbikepaadje op, met in zijn zog de rood-zwarte BMC'ers. Terwijl hij de net aangekomen fysiotherapeut David Bombeke groet, vliegt George Hincapie als een razende zot over de kasseien. De Oost-Vlaamse mecanicien Nick Vandecauter monstert het schouwspel. 'Een modelprof, onze ouwe Amerikaanse kampioen. Niemand heeft meer routine met de Hel van het Noorden, maar toch krijgt hij niet genoeg van het uittesten van materieel. Hij is net zo bezeten als Cadel Evans.' De wereldkampioen zelf geeft een uitermate ontspannen indruk. Hij geniet duidelijk van de schaduw waarin hij na een rampzalige Tour van vorig jaar (amper 30ste) is beland. Het begon in de Giro voor jou allemaal goed met een roze leiderstrui in Middelburg, maar uiteindelijk werd het maar een vijfde plaats en een ritzege.'Ik werd ziek in de etappe naar L'Aquila. Dan kan je het schudden in een grote ronde. De avond voordien had ik 39 graden koorts, 's morgens eentje minder. De ploegdokter raadde me af om te starten. Ik deed het toch en bereikte met de klassementsrenners de finish. Ik vond dat een heuse prestatie, maar de Giro stond met die lange ontsnapping op stelten.' Heel het Tourpeloton stond woensdag op kasseien van Noord-Frankrijk. Waar hing jij dan uit?'Dit had ik al verkend na de Waalse Pijl. Tussen de Giro en de Tour zaten er amper vijf weken. Ik had het erover met Tony Rominger. Ik voelde me na Verona zo leeg, maar mijn makelaar zei me dat dit normaal was. De Giro is veruit de lastigste ronde. Ik ging dan op reis met Chiara, maar nam mijn fiets mee naar een plaats waar het rustig is in Zwitserland.' Heb je er dan geen schrik van de kasseienrit?'Wat zou ik? Met George Hincapie, Alessandro Ballan, Karsten Kroon en Marcus Burghardt heb ik de beste kasseivreters van het peloton in mijn team. Sommigen zeggen: ach, voor jou is dat met je achtergrond als mountainbiker een fluitje van een cent. Onjuist, de race naar de stenen is met niets te vergelijken. Als ronderenner probeer je zoveel mogelijk tijdverlies uit te sluiten door o.a. op de details te letten, maar in deze etappe moet je geluk hebben. Vorig jaar liep ik nu al poepzenuwachtig. Voor de ploeg, voor het materiaal. Nu niet, alles is in orde. In Zwitserland bewezen mijn ploegmaten dat ze in conditie zijn. 36 uur voor de start voel ik nog niet de minste druk.' Zouden we toch niet beter meteen doorsteken naar Parijs, waar we Tourkoning Alberto III vieren? Er valt toch weinig aan te doen: hij scoort vier op vier in zijn laatste grote ronden. 'Eerlijk, als hij de Alberto Contador is van verleden jaar, valt er niets tegen te ondernemen. Niemand kan aan de Contador van Verbier weerstaan. Ik ben van plan om hem aan te vallen, maar je moet daartoe ook de gelegenheid hebben. Vorig jaar deed ik dat één keer, al was ik toen al ver teruggeslagen. Ik zag dat hij een mindere dag had, maar Cancellara en Hushovd vroegen me opnieuw mijn plaats in te nemen in het peloton. Astana was vorig jaar zo sterk dat het onbegonnen werk was.' Je hoort dit jaar zelfs niet bij de brede groep van favorieten, jij die nochtans tweede was in 2007 en 2008? 'Zo zie je maar hoe relatief het allemaal is. Eén slechte Tour en je ligt uit koers. Laat me maar genieten van mijn regenboogtrui. Ik denk dat ik totnogtoe al een knap seizoen reed. En het gaat verbazend snel vooruit. Straks ben ik aan de laatste race in die unieke trui toe. Ik had het erover met Alessandro Ballan. Het zal raar doen als ik weer een gewone trui moet aantrekken. Soms schrik ik van de impact. Als dat shirt thuis tussen de vuile was hangt aan de draad, zie je de verbazing op het gezicht van mensen. Die strepen doen toch iets.' Waar liggen jouw mogelijkheden? 'Ik ga opnieuw voor het eindpodium in Parijs. Dat zou het bewijs zijn dat mijn resultaten van 2007 en 2008 geen toeval waren. Natuurlijk wil ik nog altijd de eerste Australiër in de geschiedenis worden die de Tour wint. Ik denk dat er dit keer in de breedte meer sterkere ploegen zijn dan vorig jaar, zoals Astana van Contador, RadioShack en Team Saxo Bank. Dat kan de koers iets opener maken voor jongens als Basso en ik. Lance Armstrong zal ook beter zijn, dat leerde me de Ronde van Zwitserland. Hoe meer verwarring, hoe meer oorlog er is tussen Astana en RadioShack, hoe groter onze kansen worden. De Tourmalet wordt de koninginnenrit, maar de dagen ervoor is het best ook hard. Het kan best een heel interessante Tour worden.'