Taverne Loanton in Essene, iets voor zes gisteravond. De persconferentie met Philippe Gilbert kabbelt naar zijn einde. Veel wordt er niet meer genoteerd; over het BK is toch alles al gezegd. Tot plots een sms binnenkomt. Sportwereld-flits: 'Tom Boonen zegt af voor BK en Tour'. Tijd om de pennen terug boven te halen.

'Ah, is 't waar?' vraagt de man achter de micro. Echt verrast is Philippe Gilbert niet. 'Ik geloofde zijn blessure wel. Het zag er toch niet proper uit hé, na die valpartijen. Eerst in Californië, dan nog eens in Zwitserland. Niet ideaal voor een lichaam. Dit is jammer voor Tom, maar dit vergemakkelijkt de zaken wel voor ons. Mét Boonen heeft Quick Step veel meer mogelijkheden. Dan kan Devolder mee in een lange vlucht, terwijl Tom de boel lam legt in het peloton. Zondag zijn ze een belangrijk wapen kwijt.'

Dus is het simpel: Philippe Gilbert wordt kampioen.

'Pas op, ik ben ook niet 100 procent hé! De laatste tijd heb ik serieus last van de adductoren in mijn rechterbeen. Ze blokkeren ook mijn rug. Nog altijd een gevolg van die val in de Omloop Het Nieuwsblad. Die blessure komt en gaat, maar de laatste twee weken voelde ik ze toch. In Zwitserland draaide het niet, in Halle-Ingooigem had ik écht pijn. Vrijdag ging ik nog eens naar de dokter voor een soort acupunctuur, en normaal is alles nu gedeblokkeerd. Maar toch: ik ben niet top. Niet zoals vorig jaar op het BK.'

Is dat nodig?

(schudt het hoofd)

'Neen. Vorig jaar was het zelfs mijn probleem. Toen had ik de Ster Elektrotoer gewonnen en reed ik in eigen streek. Absolute topfavoriet dus, en dan is het moeilijk koersen op een kampioenschap.'

'Dat maakt deze wedstrijd zo speciaal. In een klassieker weet je:

Ik ben top, ik doe mee voor de zege

. Op een BK kan je super zijn en niet in beeld rijden, of slecht zijn en toch winnen. Dat komt doordat de ploegen zo onevenredig verdeeld zijn. Er zit geen structuur in die wedstrijd, geen greintje zekerheid.

(grijnst)

Eigenlijk is dat geen leuke koers.'

Is dat de reden waarom je ze nog nooit gewonnen hebt?

'Goh, de reden... Moest er een reden zijn, dan had ik die al lang aangepakt. Het is nu eenmaal zo. Bij de profs werd ik al twee keer tweede en één keer derde. Bij de jeugd was het ook van dat: tweede, vierde, zesde,... Natuurlijk wil ik ooit eens kampioen worden, anders heb ik een gat in mijn erelijst. Maar een titel zal mijn palmares niet meer bepalen. Niet zoals bij Roelandts of Van Avermaet, die voorlopig minder gewonnen hebben.'

Liet jij vorig jaar het gat vallen, dan was Van Avermaet allicht kampioen. Hoe zit dat nu tussen jullie?

'Ik praatte woensdag met Greg in Halle-Ingooigem. We hebben allebei ambitie, daar moeten we niet onnozel over doen. Maar we mogen elkaar ook niet voor de wielen gaan rijden. We zijn profs, we zijn volwassen. Het zou zonde zijn als er iemand profiteert van concurrentie onder ons.'

Als Gilbert geblesseerd is, zijn Van Avermaet en Roelandts waardige alternatieven.

'Mja...

(grinnikt)

Maar negen op de tien concurrenten gelooft toch dat ik niet geblesseerd ben, hoor. Dus kijken ze zondag wel naar mij.'

Naar wie kijk jij?

'Er zijn veel kanshebbers, hé. Devolder, Van De Walle, de mannen van Topsport Vlaanderen,... Maar als ik er toch ééntje moet uitpikken, dan misschien Leukemans. Het is geen winnaar, maar hij is wel in vorm. En hij is gemaakt voor dit explosieve parcours.'

Ken je de omloop?

(droog)

'Ik heb gehoord dat er hellingen en bochten in liggen.'

En voor de rest?

'Ik reed de GP Jef Scherens nog nooit, en ik heb het parcours ook niet verkend.

(haalt de schouders op)

Moeilijk om daar nu al iets over te zeggen. Ik denk dat het iets wordt zoals in Vilvoorde in 2003

(toen Geert Omloop won, red.)

. Eén opdracht: nooit opgeven. Want een BK kan tot de laatste ronde nog veranderen.'

Rijden jullie met of zonder oortjes?

Ploegleider Dirk De Wolf komt tussen:

'Mét. Alle ploegen zijn het erover eens: zonder is veel te gevaarlijk op dit nerveus circuit. Als ze uit moeten, starten we niet.'

Gilbert

: 'Tja... Soms kan het handig zijn. Als je plat valt bijvoorbeeld; dan verlies je via communicatie veel minder tijd. Maar in de koers zelf? Daar zijn het de benen die spreken, hé. De ploegleiding kan nog zoveel orders geven, uiteindelijk beslissen de coureurs wat ze kunnen en wat niet.

(grijnst)

Voor een BK is het zoals voor een WK: er worden honderd scenario's tot in de puntjes besproken. En uiteindelijk draait het nog anders uit.'