Greg Van Avermaet (24) doet mee een terrasje onder de palmbomen van Oman, een dampende chocolademelk voor zijn neus. Hij toont zijn hielen, waarop aan weerszijden een knobbel zit. 'De ziekte van Haglund', verduidelijkt hij. 'Vooral in de winter heb ik er veel last van. Twee jaar geleden reed ik nog een tijd rond met een uitsnijding in mijn schoen, om die niet op de knobbel te laten drukken. Ze zouden het kunnen opereren, maar dan moeten ze de achillespees los maken en ben ik drie maanden out. Dat laat ik dus alleen gebeuren als het echt niet anders meer kan. (grijnst) Hier in Oman heb ik er niet veel last van. Ook niet van mijn wintertenen. Man, wat kan dat jeuken! Vorig jaar reed ik Bessèges als aanloop richting Omloop. Brr. Dan toch liever Qatar en Oman, en met een mooi gebruind velletje aan de start in Gent. Ook al vindt mijn vader nog altijd dat je het seizoen moet voorbereiden in Europa.'

Greg heeft heus wel respect voor de mening van vader Ronald, ex-prof ook. 'Maar ik ben koppig', bekent hij in volle ernst. 'Ze mogen me zeggen wat ze willen maar als ik niet honderd procent akkoord ben, dan doe ik het niet. Ik waardeer de raad van mijn ouders, van de trainer, van de ploeg. Maar als ik daar niet achter sta, dan drijf ik mijn eigen zinnetje door. Daar moet ik iets aan doen, maar dat lukt niet van de ene dag op de andere. Er wordt me bijvoorbeeld gezegd dat ik al eens gas terug moet nemen. Mínder doen voor betere uitslagen. Het zou dom zijn om niet te luisteren, maar het komt zo raar over, hè...'

Op het eerste gezicht is het hem toch gelukt. Was er niet die prima zevende stek in de slottijdrit van de Ronde van Oman, dan had hij zich onzichtbaar bewogen door zijn openingsweken van het nieuwe seizoen. 'Ik heb er me iets minder druk om gemaakt en lessen getrokken uit het verleden. In 2008 deed ik veel te veel. Vooral nadat ik de puntentrui pakte in de Vuelta. Als ik er nu nóg wat harder tegenaan ga, pik ik aan bij de top, dacht ik. In plaats van even te bekomen van die Ronde, gaf ik extra gas. Ik wil altijd het beste geven van mezelf. Toen dus ook, zonder de gevolgen te beseffen. Ik was té fanatiek, té gedreven en uiteindelijk té moe.'

Vandaar dus een eerste hapering in zijn carrière, die tot dan toe altijd gestaag verder was gesneld. Het valt Van Avermaet moeilijk om te oordelen over die campagne. Hij verdeelt de kritiek dan ook tussen zichzelf en de ploeg. 'Was het dan zo slecht?' vraag hij zich in de eerste plaats af. 'Mijn supernajaar van 2008 wekte de indruk dat ik ook een supercampagne achter de rug had. Terwijl mijn lente van vorig jaar op zijn minst even goed was als toen. Stel dat ik in de Omloop en de Ronde van Vlaanderen niet betrokken raak bij een val, wat dan? Ik sprintte er twee keer mee voor de derde plaats. (puft) In de Scheldeprijs deed ik dat zelfs voor de overwinning, toen ik met McEwen keihard tegen de grond ging. Ik ben daar een paar weken slecht van geweest. Het hangt er trouwens nog altijd in. Heb je me sedertdien nog zien sprinten?'

Schrap die pech en waar staat hij dan? Om het nog niet te hebben over het Belgisch kampioenschap in Aywaille, in de achtertuin van Philippe Gilbert. 'Als de ploeg daar mijn kaart trekt zie ik niet in wie me klopt', klinkt het resoluut. 'Ik heb begrip voor de omstandigheden, maar zoiets vergeet je toch niet. Vergeven wel. Het zou erg zijn moest je dat niet kunnen. Dan kom je op de duur met niemand meer overeen. Hoe dan ook ben ik achtergebleven met een seizoen dat iets minder tot ronduit slecht wordt beoordeeld, naargelang de bron. Je voelt meteen dat er getwijfeld wordt. Ik mag toch zeggen dat weinig renners zo vlot de stap hebben gezet van de beloften naar de profs als ik? Na één minder jaar moet ik me desondanks terug bewijzen, of ze staan klaar met de hamer. Dat gevoel heb ik tenminste toch. Nu, geen probleem. Ik zie dat als een extra prikkel, niet als een reden om het hoofd te laten hangen. Dan zál ik me maar bewijzen.'

In een team met Gilbert, Hoste en een ontluikende Roelandts ligt dat misschien niet voor de hand. 'Ik ben blij dat Philippe de top heeft bereikt', verzekert Van Avermaet. 'Vorig jaar moest ik bijwijlen zelf de meubelen redden. Die rol kon ik toen nog niet aan. Ook al werd ik al eens afgeblokt door andere ploegbelangen, daar lag het dus niet aan. Of toch niet alleen. Als kopman schoot ik nog tekort. Ik had een mooie koers kunnen winnen maar ik had toch het gevoel dat ik altijd tot het uiterste ging voor net-niet. (lacht) Vandaar dat ik nu in een ideale positie zit. Laat ze in de Omloop gerust naar Gilbert kijken. Ik zal de ploeg nooit tegenwerken, maar als ik mijn kans zie...'

Dit weekeinde start Belgisch wielerseizoen op de weg met zaterdag Omloop Het Nieuwsblad en zondag Kuurne-Brussel-Kuurne.