Daags na het BK in Oostmalle, waar Albert viel na een contact met een toeschouwer, zweeg de wereldkampioen en likte zijn wonden. Hij praatte enkel 's avonds met Sven Nys. Gisteren dan sprak hij in de ploegzetel van zijn team BKCP-Powerplus in Morkhoven. Hij had anderhalf uur wegtraining achter de rug. Met matig succes.

Hoe zit het voor zondag in Roubaix?

'Ik weet het niet. Op de vlakke weg stelt die ribbreuk geen problemen, maar als het bergop gaat en ik moet recht op de pedalen staan, is de pijn ondraaglijk. Ik hoop dat ik toch naar Roubaix kan. In de Wereldbeker heb ik 20 punten voor op Stybar. Ik zou niet graag mijn leidersplaats verliezen. Hoewel, alleen al op de piste moet je twee keer optrekken. Per ronde gooi je de fiets minstens drie keer op de schouder. Net op die rechterkant. Ik zal al heel blij zijn als ik de schade in Roubaix beperk. Het is al de derde keer dat ik een rib brak. Als belofte in Hofstade, vorig jaar zelfs meerdere in Gavere-Asper, en nu. Misschien kunnen ze donderdag de pijn lokaal wat stillen.'

Verdrong de adrenaline van het BK de pijn, want dat steekt toch, zo'n fractuur.

'De laatste twee ronden voelde ik het al. Het begon pas echt pijn te doen toen ik 's avonds met mijn ouders zat te eten. Ik besloot naar het ziekenhuis te rijden.'

Wat als je niet kan rijden? De boeken toe voor dit jaar?

'Zo rap geef ik me niet gewonnen. Stel dat ik Roubaix mis, dan zet ik alles op het WK. Dat is pas over drie weken. Als het weer dan ook nog meevalt, dan kan het voor mij nog schoon uitdraaien in Tabor. Door die miltscheur vorig jaar zwadderde ik ook maar wat rond in Roubaix en Milaan, en toch werd ik wereldkampioen.'

Wat herinner je je van de feiten?

'Ik kwam er heel snel aangereden. Ik heb echt wel een hand gevoeld die de kom van mijn elleboog vastpakte, waardoor ik eerst naar links ging en dan rechts tegen de grond knalde. Ooggetuige Bart Aernouts zei me dat hij 95 procent zeker is dat hij een hand zag komen, dat ik van de fiets werd getrokken. Alleen wij en de toeschouwers die er stonden, weten het.'

De dader zegt dat hij door gladde schoenen uitgleed.

'Het blijft zijn woord tegen het mijne.'

Heb je die man op de foto's en tv herkend?

'Neen. Ik dacht dat het iemand met een witte jas was. Dat is het enige beeld dat ik nog voor mij zie.

(Patrick Beniest, de toeschouwer die toegaf dat hij Albert per ongeluk raakte, droeg een zwarte jas, red.)

'

Je maakte een fout door te snel te roepen dat het een supporter van Sven Nys is.

'Ik vind het heel jammer dat ik na de koers zo opvliegend was en onmiddellijk een aanval plaatste op Sven. Ik had dat niet mogen doen. Maar da's mijn karakter. Ik heb altijd al gezegd waar het op stond.'

'Ik heb me bij Sven en zijn supporters verontschuldigd. We zijn er rustig, als volwassen mensen uitgekomen. Die discussie is afgesloten. Er zijn heel veel supporters van Sven die ook voor mij in de handen klappen. Het zijn niet zijn mensen die hem trouw volgen en elke week naar de cross komen die zulke zaken doen. Zij appreciëren dat ze in eigen dorp twee kampioenen hebben. Maar dat maakt het anderzijds ook niet gemakkelijk voor mij dat ik in dezelfde gemeente woon. Tenslotte stond Sven al tien jaar aan de top toen ik kwam piepen.'

Waarom komen de tongen pas nu los? Bier incasseren lijkt doodnormaal voor een crosser.

'Omdat het volgens mij voor de eerste keer is dat iemand van de fiets werd getrokken. Je kunt ergens per ongeluk een slag krijgen van iemand die over de draad komt kijken, dat gebeurt wel eens. In Loenhout kreeg ik de eerste vijf ronden bier over mij heen. Op dezelfde plaats, door dezelfde persoon. Dat is niet normaal en niet plezant, maar, ach, je bent aan het koersen en je vergeet dat. Je zet dat van je af. Trouwens: als die mensen tien meter verder staan, kunnen ze je nog met drank treffen.'