Woensdag was hij in De Laatste Show, vandaag nodigt hij aan het Zilvermeer in Mol de wegcollega's uit voor een échte cross. Er loopt een rode draad door zijn optredens van de voorbije dagen. Boonen probeert vandaag samen met ploegleider Wilfried Peeters zoveel mogelijk geld te verzamelen voor de vzw Move to Improve van het UZ Pellenberg. In 'De Laatste Show' sprak hij over de veiling van gesigneerde ploegfoto's van showbizzfotograaf Henk Van Cauwenbergh. De opbrengst gaat naar Zita Deweghe, een bijna tweejarige West-Vlaamse peuter met doofstomme ouders. 'De bedoeling is dat we 20.000 euro vinden zodat haar familie een tweede implantaat kan kopen. Zo kan ze in de toekomst normaal spreken en horen. Zoals elk kind.' Een gesprek met de ridder van het stalen ros die in zijn vrije tijd strijdt voor de opwaardering van de sociale sector.

Hoe kwam je bij deze twee initiatieven uit? Ik neem aan dat je jaarlijks wel een boel suggesties krijgt om te doneren voor het goede doel.

'Met Move to Improve ben ik al een viertal jaar bezig. Ik kies bewust voor één persoonlijk initiatief. Je kunt er ook vijf doen maar dat wordt dan vijf keer niets. Mijn hart ligt bij Move to Improve. Ik ken de gezichten van die kinderen. Sommigen liggen in een schuimrubberen bak met hun gezicht naar de matras, de handen gefixeerd, de benen opgespannen. Een maand lang hé. Ze mogen niet bewegen om later beter te worden.'

'Als je ziet wat de begeleidende mensen van de dienst van professor Molenaers met beperkte middelen doen, dan stokt je adem. Zeker als je daartegenover het budget zet dat de ploeg heeft om te kunnen koersen. Dan denk je toch twee keer na. Met één honderdste van dat budget kan je mensen effectief vooruithelpen. Met wat ben ik bezig? Met koersen, met mensen te entertainen. Daar is wél geld voor, veel geld zelfs. Om wat? Om mensen blij te maken, of te ontgoochelen.'

Zo'n bezoek aan het centrum lijkt me een ideale spoedcursus relativeren.

'Dan doe je veel bewuster zo'n daad. Hier help je met geld een kind voor de rest van zijn leven. Niet om één of twee keer eventjes blij te zijn, zoals bij een sportmoment. Ik maak niemand gelukkig of ongelukkig, maar hiermee kan ik het verschil maken.'

Je pikt dat West-Vlaams kindje op, maar daartegenover staan misschien tweehonderd andere kindjes tegen wie je neen moet zeggen.

'Patrick Lefevere leerde dat kindje kennen omdat haar familie werkt bij zijn stiefdochter Ilse. Toevallig wordt er op Zita gefixeerd, maar haar problematiek is die van misschien tweehonderd kinderen. Als we het Riziv kunnen overtuigen dat zo'n tweede hoorapparaat wel terugbetaald wordt - net als dat eerste - dan zijn we in ons opzet geslaagd. Als we diezelfde Rijksdienst kunnen overtuigen dat die botox-behandelingen bij Move to Improve effectief werken, dan geeft dat een bijzonder goed gevoel.'

'Daarnaast geef ik op jaarbasis zo'n drieduizend spullen weg als kaarten allerhande. Via

ons ma

, via Sven

(zijn broer, red.)

. Dat stelt niets voor. Soms vragen ze een trui, een broek, of zelfs een fiets. Ik geef graag een trui weg voor een veiling voor het goede doel. De kaartjes beantwoorden Lore en ik.'

Je winter was bijzonder rustig. Je leek wel van de aardbol verdwenen. Een volle twee maanden was je niet in de kranten en boekjes te bespeuren.

'Ik doe heel hard mijn best om het zo te houden. Het is al genoeg geweest. De laatste drie à vier jaar waren mijn winters altijd rustig. Ik ben toch altijd in orde tegen 1 januari.'

Hoe ziet zo'n gewone winterse dag eruit. 's Avonds de sloffen aan en de krant lezen in de zetel?

'Ik sta rond kwart voor acht op. Dan begint mijn training. Op de weg, een crosstraining of op de rollen. Zo'n training loopt door tot na de middag. Indien ik op kracht train, rijd ik daarna nog wat met de fiets. De namiddagen zijn voorbehouden voor extra-sportieve zaken. Dan heb ik 's avonds drie dagen op zeven nog fitness of rugscholing. Dat zijn stabiliteitstrainingen voor mij ruggengraat. Dat was altijd al de achillespees van mijn lichaam. Als ik niet moet trainen, pik ik 's avonds in de zetel een filmpje mee, of ga ik iets drinken. Ik kijk best naar veel films.'

'Begin december is een relatieve rustperiode, want eigenlijk ben ik nu al een drietal weken veel met mijn vak bezig. Zo'n acht uur per dag. Koken bijvoorbeeld betekent op je voeding letten.'

Hallo Tom, het klinkt alsof je de moderne huisman bent.

'We hebben geen kuisvrouw, dat zegt genoeg zeker. Als ik thuis ben, verdelen we alle taken. Fifty-fifty. Administratie laat ik aan anderen, maar de rest doe ik. Ik kook bijvoorbeeld bijna alle dagen. Ik kook beter dan Lore. Dat hebben Sven en ik geleerd van ons ma. Ik maak alles klaar. Ik werk veel met groentencurry. Dat is mijn specialiteit. Niet dat ik daarmee kan meedingen naar de Hobbykok van Vlaanderen, maar toch. Ik kan echt tijd uittrekken om te koken voor ons twee.'

Je ziet er scherp uit zo voor de échte eindejaarsfeesten.

'Dinsdag vertrekken we al op ploegstage naar Spanje. Mijn laatste friet 'curryworst' at ik afgelopen zaterdag. Met vet was ik altijd al voorzichtig. De laatste paar weken at ik drie à vier keer frieten. Zelfs op vakantie letten we op het eten. Ik ga nooit naar een restaurantje om biefstuk friet te eten. Als ik drie kilo bijkom, voel ik me slecht. Dan sta ik 's avonds voor de spiegel, neem mijn buik vast en baal van mezelf.'

Waar trok je op vakantie?

'We gingen naar Mauritius. We trokken veel rond en zagen echt veel. Dat is voor mij de definitie van een plezante vakantie. Ik denk dat we over de twaalf dagen amper drie uur aan het strand lagen.'

Is het niet te kalm? Je hoeft niet eens naar het Sportgala, want je bent niet weerhouden bij de genomineerden.

'Neen, het wringt niet. Alles heeft zijn redenen zeker? Ik lag nooit wakker van referenda. Ik won wel Parijs-Roubaix, maar dat went allemaal. Dat klinkt cru, maar het is zo. Als je gestopt bent, komt dat na enkele jaren allemaal terug. Dan wordt alles veel straffer. Dat zei ook Briek Schotte altijd.'

'Ik reed nooit rapper dan de laatste keer. Had nooit een lastiger koers, maar toch waren de reacties helemaal anders dan bij de eerste keer.

Because of

de derde keer. Het is ergens zoals met Lance Armstrong. Hij won zeven keer de Tour de France en de mensen waren ook niet meer content. Hij mocht bijna niet meer starten. Iets nieuws scoort altijd beter dan iets oud, dat is de realiteit.'

Wat waren voor jou de hoogtepunten van het jaar?

'Ik volg eigenlijk weinig sport. Ik vond Usain Bolt geweldig. Daar kan ik nog van genieten. Dat zijn van die mannen die pas om de honderd jaar worden geboren. Al heb ik geen behoefte om met hem een avond onder vier ogen door te brengen. Ik denk niet dat het een praatvaar is. Eigenlijk kijk ik naar weinig mensen op, tenzij die uit de sociale sector. Dat zijn mijn helden. Zoals ons Loreke, die halftime gaat werken voor 750 euro per maand in het Rijksopvoedingsgesticht in Mol. We hebben dat geld niet nodig, maar chapeau, je moet het maar willen doen. Ze doet wat ze graag doet.'

Peanuts voor een man die op jaarbasis het miljoen euro dik overschrijdt.

'Ik ken heel goed de juiste waarde van een euro. Ik was 21 jaar toen ik bij Quick Step terechtkwam. Mijn rekeningen stonden toen in het rood. Ik had nul, komma, nul. De mensen zien altijd naar de glorie en de rijkdom, maar ik ben niet in die wereld opgegroeid. Ik weet wat het is om op het einde van de maand

te krabben

om de eindjes aan elkaar te knopen. We hadden nooit iets te kort, maar rijkdom kenden we niet. Ik ben er niet rouwig om. Dan val je gemakkelijker terug op de normale waarden. Sommigen verdienen een klein beetje en willen meespelen met de grootverdieners. Om hun levensstandaard aan te houden zouden ze desnoods leningen aangaan. Laat maar.'

Je had het over Bolt, maar welke wielerprestaties onthoud je van 2009?

'De sprint van Cavendish in Milaan-Sanremo was een eerste hoogtepunt. Dan heb je het hele voorjaar van Heinrich Haussler. De eindzege van Alberto Contador in de Tour vond ik ook redelijk straf. Het WK tijdrijden van Fabian Cancellara was ook indrukwekkend en niet te vergeten, de Ronde van Lombardije van Philippe Gilbert. Dat zag ik niet live. Mag ik er ook eentje van mij bijzetten? Parijs-Roubaix. Dat zet ik ook ergens hoog in de top.'

De naam is gevallen, de titel van Sportman van het Jaar wenkt voor Philippe Gilbert.

'Ik ben een basketbalfan. Sorry, maar NBA is nog iets anders. Wielrennen is maar een kleine sport. Als coureurs één centimeter hoog is in de wereld, dan is de NBA twee meter hoog. Iedereen gaat ervan uit dat Gilbert wint, maar weten de mensen dan wat het is om mee te spelen in de NBA, de strafste competitie ter wereld?'

Komaan, Didier Mbenga speelde amper 196 minuten in 105 wedstrijden van kampioen Los Angeles Lakers.

'Dan nog, je moet er eerst geraken. Je moet in die ploeg zitten. Er beginnen miljoenen mensen daarom basketbal. Op mijn stembriefje staat Didier Mbenga erbij.'

Hoe zou het met Mbenga's whereabouts zijn? De andere sporters zijn nu aan de beurt. Wat vind je van de zaak Wickmayer en Malisse?

'Ik weiger te reageren. Ik ken hun situatie niet. Ik doe dit al vanaf 2003. Gezellig is dat allemaal niet. In het begin was het nog een echte begankenis. Je moest bladzijden afdrukken, dan faxen. Toen kregen we nog ruimte voor fouten omdat de controlerende overheid er meer maakte dan wij. Ik kreeg tijd om erin te komen.'

'Ik heb geen enkel streepje achter mijn naam. Als je twee keer een fout maakt, is de derde ook snel gebeurd. Dat is een beetje het vergif. In Vlaanderen durven ze het wat gaan zoeken. Ze moeten het systeem gebruiken waarvoor het in het leven werd geroepen. Zie maar wat Wouter Weylandt overkwam. Hij moest holderdebolder naar de Vuelta en ze stonden in Gent aan zijn deur. Mijn slotuur

(uur ter beschikking, red.)

is normaal tussen zeven en acht uur 's morgens. Als ik vroeg weg moet, verander ik dat. Maar soms is het stressen. Als je vliegtuig vertraging heeft, of je BlackBerry geen internet vindt. Dan komt

ons ma

op de proppen en belt ze. Ik heb het geluk dat ik een moeder heb die veel thuis is en dit wilt doen. Soms kots ik ervan. Je staat op je valies te wachten in een luchthaven en dat slotuur doemt op.'

Je moet volgend jaar de Belgische zon delen met Gilbert.

'Op sportvlak vind ik dat super. Philippe is echter niet iemand die in de media komt om zijn persoontje. Ik ben ongewild een mediafiguur. Philippe moet nochtans niet onderdoen voor mij.'

Hij komt uit een ander landsgedeelte, Wallonië.

'Voilà, en daar stopt het. Philippe is een supergast. We kennen elkaar al lang. Ik ben heel blij dat hij de aansluiting met de top maakte. Hij is ook een kopman die zijn ploeg graag laat rijden. Lotto was vroeger anders. In het voorjaar kwam alles op onze nek terecht. Ik vond het te gek dat twee ploegen tegen elkaar lagen te rijden. We zaagden er niet over, maar het was zo. Nu komt Philippe erbij. Hij staat met zijn zweep klaar voor zijn mannen. Het moét in orde zijn. Hij zaagt niet, klaagt niet. Hij is een echte strijder. Dat vind ik super aan hem.'

Je bent hem nog een revanche verschuldigd, remember Parijs-Tours.

'Daar ben ik echt slecht van geweest. Ik heb me op die Avenue goed in de zeik laten zetten. Het spijt me nog altijd dat ik op die laatste helling niet ben weggereden. Ik dacht dat Greg Van Avermaet er nog aanhing. Daarna verkeek ik mij op Bozic. Zelfs al heb je wat klassiekers gewonnen, je kan nog altijd de verkeerde beslissing nemen. Philippe legde me in de luren, maar ook dat is sport. Daarna bewees hij dat zijn zege niet gestolen was.'

'Door omstandigheden hadden de ploegmaten die dag met z'n allen al hun bordje leeggegeten. Ik moest dus demarreren, maar dat geeft niet. Vroeger deed ik niets anders. Maar ineens kwam ik in een situatie dat ik de rapste was van de sterkste renners. En dan moet je wachten. Zo is dat een aantal jaar gegaan. Van mij mag dit gerust het toekomstbeeld zijn.'

Ga je volgend seizoen voor een vierde Parijs-Roubaix of een eerste Milaan-Sanremo?

'Ik ga toch proberen om het record van Roger De Vlaeminck af te snoepen. Sorry, Het is een erezaak voor mij. Als je voor de vierde keer wilt winnen, betekent het dat je er al drie gewonnen hebt. Voor de rest blijft mijn programma zoals het was. Starten in Qatar, Oman, het Vlaamse werk...'

Rijd je de E3-Prijs Harelbeke of Gent-Wevelgem, dat op zondag valt?

'Begin niet hé. Ik ga hier geen strijd voeren. Ik denk dat Devolder en Pozzato ook Harelbeke rijden. Ik ben blij dat ik Gent-Wevelgem ooit gewonnen heb. Een prachtige koers, maar Harelbeke past beter in dat rijtje thuis. Het is de perfecte aanloop naar de Ronde van Vlaanderen. Het is een ontzettend lastige wedstrijd met een heel zware finale dicht bij de aankomst. Je krijgt een klaar beeld van jezelf en de tegenstand. Gent-Wevelgem blijft een hoop risico's meer, een koers voor sprinters. Ik weet dat het de bedoeling is alle toppers in alle koersen te krijgen, maar enkel de dagen veranderen wat. Wie Vlaanderen rijdt, kiest ook voor Harelbeke. Ze mogen nog tien keer veranderen. Of je moet Gent-Wevelgem het parcours van Harelbeke geven.

(lacht)

'

Midden oktober 2010 wenkt de kaap van de dertig. De kwajongen in de huid van een volwassene wordt als topsporter stilaan oud.

'Het ergste is dat ik er nog niet vanaf ben

(lacht)

. Wel, ik koers nog altijd even graag als toen ik achttien was. Ik ben nog in veel dingen een tiener. Om de eenvoudige reden dat je als wielrenner altijd hetzelfde doet. Ben ik thuis, dan ben ik de perfecte huisman, maar sporters hebben hun eigen coconnetje waar ze elke dag in leven. Je wordt wel ouder, je pakt onderweg een bagage aan levenservaring, maar ineens ben je 34 en je bent niet in het dagelijkse leven geweest.'

Je bent een man van het heden en de toekomst, maar altijd weer word je ook geconfronteerd met je verleden: die persconferentie van 9 mei over die cocaïnesporen in je urine.

'Als je er zelf niet over begint, valt dat nog best mee. Iedereen vraagt ook altijd weer over Parijs-Roubaix. Goede en slechte tijden zeker. Wat moet ik doen? Me begraven? Onder de grond blijven zitten? Ik heb toch niemand vermoord? Ik volg nog praatsessies, ja.'

Je bent straks opnieuw voorwerp van spot in de eindejaarsconference van Geert Hoste, waar je een vaste klant bent. Wat vind je de beste Boonen-mop?

'Ik krijg af en toe wel een karikatuur te zien, maar nog nooit heeft er iemand in mijn gezicht een Boonen-mop verteld. Neen, achter mijn rug misschien wel. Zoveel

guts

hebben de mensen. Vraag me dus niet naar een goeie. Er zijn er veel die te belachelijk zijn voor woorden. Ik kan zélf betere moppen verzinnen dan Geert Hoste over deze jongen.'