Het lijkt wel alsof de Belgische renners aan een andere sport doen. In Hotel Abakus in Maichingen, op goed vijftien kilometer van het parcours, heerst een sfeer die volledig haaks staat op de negatieve dopingchaos die dit WK beheerst. De patron van het hotel is een guitige dikkerd, die iedereen met de glimlach een toastje of een koffie aanbiedt. Op de persconferentie gisteren sjokten de journalisten van renner tot renner, zonder enige zweem van stress. Dag en nacht verschil met de persconferentie die Bettini en Di Luca donderdag gaven, waar het nagelbijten was tussen kakelende Italianen.

'Hier merken we niet veel van de hele heisa', zegt Stijn Devolder. 'Af en toe eens een bericht op het nieuws, maar dat is alles. Bij de ploegen die onder vuur liggen, moet het nu de hel zijn. Die immense druk die er nog eens bovenop komt. Maar bij ons?

(haalt de schouders op)

. Al denk je er natuurlijk over na. Waarom gebeurt dit nú weer? Dat verhaal rond Sinkewitz bijvoorbeeld: van waren halen ze het, vier dagen voor het WK? Blijkbaar zijn er mensen die wachten tot een groot evenement om van alles los te laten. Dan moeten er toch bewijzen zijn? Maar neen, we weten nog altijd niet wie er eigenlijk schuldig is en wie niet.'

Zal dit de koers beïnvloeden?

'Neen, helemaal niet. Aan zulke dingen denk je niet in een finale van een wereldkampioenschap, als iedereen à bloc zit. Denk dus niet dat er al onderhuidse coalities gesmeed zijn tegen Valverde en co. Het gaat om die regenboogtrui, hé. Dan wil je gewoon zelf als eerste over de meet komen.'

Je hebt al een trui op zak. Haalt die de druk een beetje weg?

'Toch wel. Net als voor de Vuelta, start ik hier eigenlijk met een gerust gevoel. Ik won het BK en de Ronde van Oostenrijk en stond op het podium in Zwitserland: dan kan je tevreden terugblikken. Natuurlijk is er nog druk, maar ik moet mijn seizoen niet meer redden met die ene wedstrijd.'

Ga je dan zondag sneller tevreden zijn?

'Op een kampioenschap telt maar één plaats. Het is niet hetzelfde als een klassieker, waarin je uiteindelijk tevreden terugblikt op een koers waarin je goed gereden hebt en tweede werd. Als er op het WK geen Belg wint, dan hebben we niet waarvoor we gekomen zijn. Uiteraard teken ik nu liever voor een tweede dan voor een tiende plaats. Maar als ik zondag zilver heb, zal ik niet tevreden terugkeren.'

Na het BK en de Ronde van Zwitserland werd je gebombardeerd tot dé kanshebber in het Belgische team. Is dat nu ook nog zo?

'Ik denk dat we verschillende pionnen hebben die voor de zege kunnen gaan. Gilbert en ik liggen het meest voor de hand, maar ook Monfort en Vansummeren steken in een uitstekende conditie en kunnen iets uitrichten. Ik ben zeker niet de superkopman zoals Boonen in Salzburg en Madrid. Bovendien heb ik mijn conditie van Ronse niet meer. Ik ben goed, dat wel. Maar de vormcurve is iets naar beneden gegaan. En er is natuurlijk die rechterknie.'

Hoe gaat het er nu mee?

'Laten we hopen dat mijn knie het houdt. Ik kan ermee koersen, maar eigenlijk zou ik moeten rusten. Enkel rusten, medicijnen helpen niet om dat kraakbeen te genezen. Maar ik heb voorlopig geen pijn tijdens het fietsen, en dus waag ik mijn kans. Een WK laat je niet zomaar schieten, hé. En wees gerust: ik rij niet mee om de hoop te vullen. Als ik hier niks kon doen, was ik wel thuis gebleven.'

Die knie heeft een serieuze domper gezet op een Vuelta die goed begonnen was. Hoe heb je die tegenslag verwerkt?

'Ik zat toch wel in een dipje tijdens het weekend. Stoppen in een ronde is niet van mijn gewoonte, het was echt omdat het moest. En dat doet pijn als je al bijna drie weken meerijdt in dat peloton. Vier dagen voor het einde deed ik nog mee voor de top tien, een dag later zat ik thuis. Maar na enkele dagen kon ik het al wat meer relativeren. Zoals ik daarnet al zei: mijn seizoen was niet naar de vaantjes. En ik had toch die gouden leiderstrui eens gedragen.'

Boonen is er niet bij. Vind je het prettiger dat je eens je eigen kans kan gaan?

'Het is vooral prettig als we winnen. Als dat zondag niet gebeurt, dan heb ik niet zoveel aan mijn eigen kans. Dan was het toch prettiger in Madrid.'

(lacht)

Wat is zondag het ideale scenario?

'Dat het een afvallingskoers wordt, zoals in Ronse. Maar dat zit er niet in, denk ik. Volgens mij zal er een groepje wegrijden waar we sowieso moeten bij zijn. Daarna valt het wellicht stil, en is het wachten op de finale. Het parcours is zwaar, maar niet zo extreem als overal verkondigd is. Volgens mij wordt het heel moeilijk om weg te rijden: een kloofje slaan kan, maar in de afdalingen zal je snel kunnen terugkomen.'

Je staat bekend als een aanvaller. Is dat de tactiek die je ook zondag gaat volgen?

'Over tactiek is er nog niet gesproken, en bovendien maken wij de koers niet. Het wordt dus afwachten wat de Italianen en de Spanjaarden gaan doen. Ik heb me alvast opgeladen om nog één keer alles te geven. En dan: eindelijk de riem eraf. In de Vuelta voelde ik dat het seizoen begon te wegen. De klassiekers, het BK, het rondewerk: overal heb ik de finale gereden. Nu ben ik echt moe en snak ik naar die paar maanden rust. Neen, niet naar een reisje. Ik heb al meer dan de helft van het jaar in het buitenland op hotel gezeten, dan doet het deugd om eens te genieten van je thuis.'