Nico Dick

• zondag 16 januari 2022 om 07:30

Interview Taco van der Hoorn begint aan zijn tweede seizoen bij Intermarché-Wanty Gobert. Hij was einde contract, maar overwoog nooit een vertrek. Ook zijn rol als aanvaller blijft hij in 2022 trouw. “Er is me al meermaals gevraagd wat de volgende stap in mijn carrière is. Maar er is helemaal geen volgende stap. Dit is het.” Wel nieuw: Van der Hoorn verhuist straks naar Andorra.

Taco, jij hebt nieuws…
“Ik heb een huis gekocht in Andorra. Binnen een paar weken krijg ik de sleutel en kan ik verhuizen. Best een grote stap, maar ik heb daar goed over nagedacht. Ik heb het drieënhalf jaar super naar mijn zin gehad in Wageningen, waar ik samenwoonde met Jan-Willem (Van Schip, red). Dat maakte de keuze om weg te gaan niet gemakkelijk. Ik vind Nederland overigens ook een fantastisch land om te wonen, maar niet om te trainen.”

Speelden er financiële overwegingen mee?
“Ja, zeker. Dat scheelt wel wat. Maar in alle eerlijkheid, dat is niet de hoofdreden. Ik wilde het een keer proberen om naar het buitenland te gaan voor een paar jaar. Op zoek naar een betere trainingsomgeving. En dan is Andorra een gunstige optie. Uiteindelijk is de hoofdreden dat ik mezelf in Nederland binnen tien jaar niet meer zie trainen. Ik denk dat ik het dan een keer zat word. Dat moment is er nog niet, maar wilde ik voor zijn.”

Je bent iemand die afwisseling nodig heeft?
“Het is toch dat ik het wielrennen heel leuk blijf vinden, ook op termijn. Een nieuwe omgeving, in de bergen, lijkt me geweldig. Een mooie locatie. En er zitten daar wel wat wielrenners met wie je kan trainen. Dat maakt het ook leuk. Martijn Tusveld, een van mijn beste vrienden, gaat er heen. Mijn ploegmaten Andrea Pasqualon, Louis Meintjes en Jan Hirt wonen er. Nog anderen, waaronder een paar jongens die ik nog ken van bij Jumbo-Visma.”

Ga je daar helemaal op je eentje wonen?
“Ja. Al zal ik af en toe nog wel in Nederland verblijven, als ik in België koers of zo. Maar mijn uitvalsbasis wordt Andorra. Daar ga ik mijn lange trainingsperiodes doen. Drie, vier weken in de bergen. Dat vind ik bijzonder en speciaal. En Jan-Willem heeft Andorra nu al omgedoopt tot zijn vaste trainingsgebied als hij op stage gaat. Hij blijft mijn beste maat.”

Op hoeveel meter ga je wonen?
“1300 meter. Het maximale in Andorra is 2000, maar dat wilde ik niet. Als ik terugkom tussen de wedstrijden door wil ik niet meteen op hoogte zitten, dat is niet goed voor je herstel. Anderen wonen wel hogerop. Pasqualon bijvoorbeeld woont op 2000 meter, het hoogst mogelijke. Gesink op 1800. Het verschilt een beetje. Ik heb ervoor gekozen om laag te zitten. En als ik op hoogtestage wil, dan rijd ik 20 minuten en zit ik boven op de berg waar ik een kamer huur. Makkelijk.”

Heeft die verhuizing iets te maken met jouw goede prestaties en een eventueel verbeterd contract?
“Nee hoor. Dat is het niet. Andorra is Monaco niet. Met een minimumcontract zou het ook perfect kunnen. Je kan daar gewoon prima wonen. Het is niet nodig om heel veel geld te verdienen.”

Terug naar de actualiteit. Je blijft voor ontsnappingen gaan, zei je tijdens het officiële gedeelte van de teampresentatie. Wil je na wat je in 2021 liet zien, niet een keer proberen aan te klampen en in de finales een rol van betekenis te spelen?
“Nee. Ik zou niet weten waarom. Alhoewel ik dat wel in Parijs-Roubaix kan proberen. Omdat die klassieker me het best ligt. Maar in de Ronde van Vlaanderen bijvoorbeeld kan ik dat niet. Ik heb daar niet de fysieke capaciteiten voor. Ik heb dat een paar jaar geprobeerd en ik kwam altijd weer te kort.”

Misschien ben je intussen sterker geworden?
“Nee, ik ben niet sterker geworden. Ik denk dat ik goed weet wat ik kan en niet kan. En dat kan ik niet. Daarom blijf ik ook de focus leggen op die vlucht. Ik kreeg al meermaals de vraag wat mijn volgende stap in mijn carrière is. Maar er is helemaal geen volgende stap. Dat is het gewoon. Dit is Taco. En ik heb me de voorbije jaren altijd goed voorbereid. Ik verwacht nu niet dat ik ineens vijf procent beter ben geworden. Dat hoop je altijd, maar dat is een illusie.”

Taco van der Hoorn met de ploegmaats op Spaanse wegen – foto: Cor Vos

Dus blijf je doen waar je goed in bent…
“Als we op de Oude Kwaremont een wedstrijdje hardrijden doen, en het gaat over drie- of over vijfminutenwaardes, dan kom ik tekort. Je kan daar op gaan trainen, maar dat heb ik ook gedaan in het verleden en dat lukte ook niet. Dat is gewoon niet mijn fysieke talent. Dan richt ik me beter ergens op waarmee ik wel uitslagen kan rijden. Die keuze heb ik vorig jaar gemaakt, toen ik bij Wanty kwam. En dat ga ik blijven doen.”

Voor je naar Intermarché-Wanty Gobert kwam, was er nog maar weinig interesse in jou. In hoeverre is dat veranderd na jouw zeges in de Giro en de Benelux Tour?
“Toen ik hier een aanbod tot contractverlenging kreeg, heb ik niet eens verder gekeken. Ik heb niet getwijfeld en getekend. Dit is de ploeg waar ik het liefst bij wil rijden.”

Uit dankbaarheid voor de kans, in combinatie met de vrijheid die je hier krijgt?
“Zoiets. En voor de sfeer in de ploeg. Ik heb het hier super naar mijn zin. Hoe met mij wordt omgegaan ook. Vanavond bijvoorbeeld vertrek ik op hoogtestage naar Colombia en skip ik dit trainingskamp. Daar doet niemand moeilijk over. Als ik denk dat dit een goede voorbereiding is, dan mag ik mijn gang gaan. Dat geeft rust, autonomie en verantwoordelijkheid die mijn motivatie ten goede komt.”

De ploeg is ook jou dankbaar, blijkt. Met jouw overwinning in de Giro nam je een pak onrust weg.
“Ik heb dat zelf nooit zo gevoeld. Ik was gewoon mijn ding aan het doen. Zo goed mogelijk. Ik voelde geen druk, want ik was ook niet de man die het moest doen. Maar ik merkte achteraf inderdaad wel dat er bij veel mensen een last van de schouders viel. Het was mooi en speciaal om te zien hoe iedereen in de ploeg oprecht blij was voor mij. Bij Jumbo bijvoorbeeld zou dat een van de vele zeges geweest zijn. Hier was het bijzonder.”

Hoe groot is, wat betreft jouw nieuwe contract, de financiële beloning geweest?
“Noem het een mooie opwaardering, maar ik ben nu plots geen grootverdiener hoor. En had ik ergens anders meer kunnen verdienen, had ik het gewoon ook niet gedaan. Het ligt er altijd aan hoeveel natuurlijk, maar in principe niet. Ik was blij met de zekerheid, dat ik drie jaar kan blijven. Zo weet ik dat ik mijn huur kon blijven betalen, bijvoorbeeld. Want dat spookte een jaar geleden toch door mijn hoofd. Dat was lastig, dat ik moest overwegen of ik niet terug naar mijn ouders moest. Die zekerheid geeft me nu rust.”

Je vliegt vanavond naar Colombia… Dat is best speciaal.
“Ik ga voor vier weken naar Medellin. Samen met ploegmaat Jan Hirt. En Jan-Willem komt ook nog. Ik ben helemaal overtuigd door Annemiek van Vleuten, die daar eerder al op stage trok. We gaan naar dezelfde plek waar zij heeft gezeten.”

Waar begint jouw seizoen eenmaal je terugkeert?
“In Almeria. Daarna volgt de Ruta del Sol. Dan Kuurne-Brussel-Kuurne, Le Samyn, Tirreno-Adriatico en de klassiekers. Misschien komt de Strade Bianche er nog bij, maar dat is puur in een ondersteunende rol. Daar moet je geen vroege ontsnapping opzetten. Er wordt heel hard gekoerst en het is bovendien een klimkoers.”

Voorlopig programma Taco van der Hoorn voor 2022
Clasica de Almeria (13 februari)
Ruta del Sol (16-20 februari)
Kuurne-Brussel-Kuurne (27 februari)
Le Samyn (1 maart)
Strade Bianche (5 maart) – n.t.b.