VDB maakt indruk op stage in Mallorca. Niet per se met de pedalen, wel met de manier waarop hij naar dat ene grote doel toewerkt. 'Ik ben nu al meer bezig met de Tour dan vorig jaar. Stages zijn gepland, verkenningen zijn uitgetekend, mijn trainer heeft zijn schema al klaar. Veertig dagen zal ik tussen nu en juli thuis zijn; dat weet ik nu al. Er zit dus een structuur in, en die heb je nodig als ronderenner. Het voelt alsof ik vertrokken ben.' Heb je dan stil gestaan? 'Na de Tour vorig jaar was het me toch even allemaal te veel. Al die drukte, al die vragen van Jan en alleman. Ik kon me niet meer concentreren op de koers, wist niet hoe ik ermee moest omgaan. Dan heb ik een mental coach in dienst genomen, en die helpt me echt veel. Hij leert me mezelf kennen.' Wat heb je al geleerd van jezelf? (grijnst) 'Volgende vraag.' Stapte je uit eigen beweging naar die mental coach? 'Het was een initiatief van Barbara, mijn vriendin. Voor mijn carrière én mijn omgeving. Want uiteindelijk leed ook mijn familie eronder. Voor de Tour loop je maanden aan een stuk nerveus, moet alles wijken voor drie weken. Als je die hele tijd bol van de stress staat, is dat voor niemand leuk. Daarom praat die mental coach (Van Den Broeck wil de naam van de man niet bekend maken, red.) ook met mijn familie. Zij weten nu hoe ze moeten reageren, en dat maakt het aangenamer voor mij. Daardoor ben ik veel kalmer.' Denk je dan ook aan je imago? 'Toen ik mijn interviews uit de Tour van vorig jaar terugzag, besefte ik dat ik moet opletten wat ik doe. Op het moment zelf zag ik dat niet in. Ik was gewoon zó gestresst. Je ziet daar een vijfde plaats voor je neus hangen en iedereen vraagt alsmaar meer. Terwijl je denkt: Misschien is dit mijn limiet? Op de duur weet je echt niet meer waar je hoofd staat en wat je moet zeggen. En dan reageer je redelijk hevig. Mijn entourage zei dat ze me gewoon niet herkenden. Zo bén je toch niet, Jurgen? (haalt schouders op) Als ze me na de koers vijf minuutjes gerust laten, ben ik ook heel anders. Maar dat gaat niet in de Tour. En daar moet ik mee leren omgaan. Schaam je je soms als je die beelden ziet? 'Soms denk ik wel: Shit, wat heb ik allemaal gedaan... Pas op: ik vind nog altijd dat je me moeten nemen zoals ik ben. Maar zo bruut zijn en mensen afblaffen, dat ga ik zeker niet meer doen.' Vorig jaar wilden we je constant je ambitie voor de top vijf laten uitspreken. Nu dat gelukt is, besef je toch dat we over het podium gaan zagen? (lacht) 'Daar ben ik me van bewust. Ik moet er ook niet dom over doen. Ik was nu vijfde, dus moet ik hoger mikken. Het doel blijft nog altijd die top tien, maar ik mik wel hoger. Ook al is podium extreem moeilijk. Kijk: als er op de Tourmalet twee wegrijden, wil ik de derde zijn. Van dat groepje na Contador en Schleck wil ik écht de beste zijn.' Net na de bekendmaking van de positieve plas van Contador viel jouw naam als een potentieel plan-B voor Bjarne Riis. Wat was daar van aan? 'Het was nooit echt concreet omdat er geen duidelijkheid kwam rond Contador.' Heeft Riis jou gebeld? 'Neen, daar heb ik een manager voor. En van mijn manager (Jef Van Den Bosch, red.) weet ik dat er interesse was àls Contador echt positief was geweest.'Lees het volledige interview in Het Nieuwsblad van 17 januari.