In Bar Hemingway wordt hij om de haverklap aangeklampt voor een foto of voor een snelle babbel over de Tourcols. Over Sarkozy Jurgen Van Den Broeck ondergaat het met de glimlach. We waren getuige hoe de Nederlander Johan van der Velde hem op het parelwitte strand met de wuivende palmen persoonlijk feliciteerde voor zijn Tour. 'Ik weet wat die vijfde plaats betekent, man. Ik zat in mijn zetel te genieten. Ik bewonder je doorzettingsvermogen', zei de ex-prof die in 1982 derde werd in Parijs. VDB lachte bedeesd, verontschuldigde zich dat hij te jong was om Van der Velde live aan het werk te hebben gezien, en schoof met zijn vriendin Barbara Matthys aan voor een gesprek. Het was een herboren Van Den Broeck. Wie zei ook weer dat hij kortaf is, afgemeten met journaille? 'Dat was in de Tour effectief zo. Het was ook allemaal nieuw voor mij wat er allemaal bij kwam kijken. Ik ontdekte tegelijk twee nieuwe werelden: koersen aan een andere dimensie en de media.' Zelfs in de criteriums leek je nog opgejaagd wild. Nu valt me hier op dat je opnieuw dezelfde Van Den Broeck bent van voor de Tour. Wat is de reden? Jurgen Van Den Broeck: 'Ik ben hier op mijn gemak. Ik kwam hier heel graag terug. Vooral de rust en de heel aparte vakantiesfeer zinnen me. Zo verplicht organisator Leo van Vliet niemand tot de avondactiviteiten, maar toch is ongeveer iedereen er. Je leert je collega's op een andere manier kennen. Al heb ik niet echt een intens contact met Andy Schleck. Ik weet niet hoe dat komt. Met Terpstra, Mollema en Petacchi daarentegen wel. Ook al spreek ik geen Italiaans.' Vriendin Barbara: 'Ik was al eens in de Caraïben. Op o.a. Sint-Maarten. Curaçao is heel mooi. Toen we aankwamen was het met die orkaan Tomas wel slecht weer. Ik vind het vooral fantastisch dat je dit als vriendin kunt meemaken. Je leert de vrouwen van andere renners in een andere omgeving kennen. Je hebt onder het jaar ook niet zoveel contact als hier.' Jurgen: 'Het is een voorrecht naar hier te mogen komen. Dan heb je als renner iets neergezet. Ik kwam als een andere Van Den Broeck uit de Tour. Het merendeel dacht dat ik de lat veel te hoog legde toen ik zei dat ik voor de top tien ging. Als je dan als vijfde Parijs verlaat, word je toch anders bekeken.' 'Nu begint het pas. Nu moet ik karakter tonen om te blijven werken en te bewijzen dat dit geen toevalstreffer was. Uiteindelijk ben ik pas 27. Er zijn er die nu al op hun maximum zitten. Sommigen verbeteren nog. Ik denk dat ik uit mijn fouten leer. Het is allemaal serieuzer geworden. Ook de overbrugging van de winter.' Hoe komt dat toch? Ik zag dit keer meer profs trainen dan de voorbije zeven jaar samen. Jurgen: 'Ook ik pakte het nu anders aan. In 2008 lette ik op niets. Ik at, dronk en feestte. Ik kwam zo vet als een varken thuis. Ik was een stuk of zeven kilo bijgekomen. Nu bleef ik uitermate rustig. De biertjes smaakten me amper. Ik amuseerde me net zo goed.' Bestaan er geen twee Jurgen Van Den Broecks? De VDB die een prestatie najaagt en de VDB zonder fiets? Barbara: 'Ik vind van niet. Jullie kennen hem enkel van de koers. Tegen mij is hij altijd even vriendelijk. Ik zie geen verschil. Ook in de Tour was hij bij mij net zo rustig als nu. Tenzij de ochtend van de laatste tijdrit. Dan dacht ik: oei, hij loopt echt wel op de toppen van zijn tenen.' Jurgen: 'Ik was pas na de tijdrit zeker van mijn vijfde plaats. Ik wou Robert Gesink met een snelle start een mentale tik uitdelen. Al kan je altijd een slechte dag hebben.' Barbara: 'Ik was twee weken in de Tour, maar ik zag hem dagelijks ook maar tien minuutjes. Als rennersvrouw is je vriend sowieso veel weg. Al zijn er ook heel veel mooie momenten. Andere meisjes maken dit ook niet mee. Als je vriend elke avond in de zetel zit, beleef je niet wat wij in Parijs meemaakten. Ik was heel fier op hem. De emoties zijn veel intenser. Als hij weg is naar de koers is het verlangen ook veel groter.' Jurgen: 'Ik vond het belangrijk dat ik wist dat Barbara in de buurt was. Zij is als een veilige haven. Buiten de rustdagen kan je in de Tour weinig tijd in je relatie steken, maar haar aanwezigheid gaf het gevoel dat je met twee onderweg was. Het ontspande me, het deed me echt deugd.' Heb je de beelden van de Tour al veel teruggezien? Jurgen: 'Eigenlijk niet. Dat komt misschien wel.' Barbara: 'Je kijkt toch naar de mooiste momenten.' Jurgen: 'Ik heb van Sporza ook een dvd gekregen met al mijn Tourinterviews...' En? Herkende je jezelf? Wat was de reden van de afgemeten antwoorden? Jurgen: 'Stress in de eerste plaats. Ik wou mezelf ook altijd een beetje in bescherming nemen. Het was ook allemaal nieuw voor mij. Ik wou niet altijd weer alles blijven uitleggen. Dagelijks een kwartier verliezen, is voor mij best veel in een gekkenhuis als de Tour.' Je wordt hier op Curaçao zelfs aangesproken over je schoolmeestersvingertje naar president Sarkozy en je plasbeurt voor de VRT-camera's. Jurgen: 'Ach, ik ben wie ik ben. Ik kreeg voor de Tour al veel aanvragen voor interviews van boekjes, maar ik weigerde alles. Ik doe er niet aan mee. Het is een straatje zonder einde. Ik ben een coureur. Ik heb geen kop om elke week in een boekje te verschijnen. Mijn prestaties tellen in de eerste plaats. Als je koerst om de weekbladen te halen, met wat ben je dan bezig?' Barbara: 'Ik wil geen Tom Boonen hebben. Neen. Foto's van in de Carré en zo? Laat maar. Schrijf dat maar op, dat is niet erg. Tom Boonen gaat me nu afschieten, maar ik wil zo niet leven met die boekjes om me heen. Ik wil ook geen Lore zijn.' Je bent toch ook geen doordeweekse rennersvrouw? Barbara: 'Ik studeerde vorig jaar af als handelsingenieur aan de VUB in Brussel. Ik ben nu werkzoekende. Ik had een aanbieding, maar er zat veel buitenland in. Dat is niet verenigbaar met Jurgens vak. Zijn carrière duurt geen eeuwigheid. Daarna ga ik er volle bak voor. Dan is het aan hem om eten te maken, de was te doen. Al is het geen moeilijke om voor te koken. Als het maar gezond is. Hoe minder, hoe liever.' Jurgen: 'Ik moet de weegschaal goed in het oog houden. In de Tour wil ik echt op de limiet zijn. Nu woog ik 68 kilogram voor 1 meter 86. Ik was nooit lichter.' Hoe ver sta je met die mediatrainingen? Jurgen: 'Ik wil geen computertje worden. Zo'n voorgeprogrammeerde robot die eerst even een tijdje nadenkt. Mediatraining is gewoon een robot worden. Je gaat het dan ineens anders formuleren. Iemand die daar stijf gaat zitten en zijn voorgekauwde show opvoert. Dat is voor niemand plezant. Dan zullen ze ook zeggen: wie zit daar nu? Boonen is toch ook populair omdat hij zegt wat hij denkt. Hij draait er ook niet omheen. Ik wil Jurgen Van Den Broeck blijven.' Hoe ver reiken je wielerdromen? Jurgen: 'De Tour blijft een obsessie. Ik weet nog altijd niet hoe hoog ik kan eindigen. Ik denk dat ik het volgend jaar wel vlug weet. Koersen is wel geen wiskunde. De eerste Tourweek zit vol ambetante ritten. Het begint al met de Passage du Gois. Je kunt op je teut vallen en meteen je vleugel afrijden. De eerste dag al naar huis. Ik weet wat het is. Het overkwam me al twee keer, in de Ronde van Polen en op stage. Als blijkt dat vijfde het allerhoogste was, dan is dat zo. Maar nu leg ik er me niet bij neer.' Barbara: 'Hij kijkt er altijd heel positief naar. Nu praat hij natuurlijk minder over de Tour, maar straks herbegint dat wel weer als hij op stage vertrekt. Voor de Tour moet alles wijken.' Hoe liepen jullie elkaar tegen het lijf? Jullie komen uit twee totaal verschillende werelden. Barbara: 'Ik werkte als hostess veel op de koers bij de vips en als bloemenmeisje. De eerste keer dat ik hem zonder helm zag, was het van: wauw. Ik doe ook graag aan sport. Fietsen, tennis, zwemmen, en 's winters ook skiën. Als je zelf fietst, heb je respect voor het werk dat Jurgen doet.' Jurgen: 'Ik vind het belangrijk dat ze sport. Ze weet wat het is om af te zien. Ik heb ze ook gemotiveerd om hier mee te rijden met haar nagelnieuwe koersfiets van Ridley. Het is ook leuk om samen iets te doen.' Wanneer begin je echt aan het seizoen? Jurgen: 'Ik kom de twaalfde thuis van Curaçao, maar de zeventiende ben ik al op stage... met toeristen in Mojacar, tegen Almeria. Ik doe dat graag. Een weekje in de zon gaan fietsen is nooit slecht. Begin december is er de eerste echte ploegstage. Ik heb het nodig dat ik blijf sporten. Eigenlijk heb ik geen enkele andere hobby. Alle tijd wordt door mijn vak opgeslorpt.' Barbara: 'Een hobby is toch wel je auto kuisen in de garage.' Jurgen: 'Hij moet echt blinken.' Veel jongeren benijden je dikke kar waarmee je rondrijdt. Een Audi R8. Elke topcoureur bezit wel een exclusieve auto. Is dat een statussymbool voor jullie? Jurgen: 'Ik denk dat het een virusje is onder de coureurs. Een uitlaatklep. Het is een van de weinige dingen die een renner zich kan veroorloven. Ik rijd er eigenlijk niet veel mee. Tenzij 's zomers. Da's mijn persoonlijk pleziertje.' Beseffen jullie renners dat jullie bevoorrechte mensen bent? Barbara: 'Ik denk niet dat Jurgen dat goed beseft.' Jurgen: 'Mijn vader herinnert me er wel bijtijds aan. Van thuis uit ken ik de waarde van een euro.' Barbara: 'Wie van 27 jaar kan zich zulke auto's veroorloven? Zelfs al heb je een universitaire diploma. Dat is frustrerend. Soms zeg ik hem dat hij mag blij zijn dat hij dit financieel aankan. Ik studeerde zeven jaar, want ik deed ook eerst economie. Een starter heeft een loon van 1600 euro netto. Het loopt daarna wel op. Een sporter moet het op tien jaar doen, dat wel. Jurgen is het bewijs dat je honderd keer meer kunt bereiken. Toch is het belangrijk dat Jurgen weet wat het echte leven is.'