Het was een goedlachse Gert Steegmans (29) die gisteren de pers te woord stond in het O.L.V. van Lourdesziekenhuis in Waregem. De Limburger van Radio?Shack was wel nog een beetje suf na zijn operatie maandag. Zijn linkersleutelbeen, dat hij zondag brak tijdens de proloog van Parijs-Nice, werd gefixeerd met een plaat en tien schroeven. In principe is Steegmans zes tot acht weken buiten strijd. De spurter, die gisteravond naar zijn huis in Monaco vertrok, hoopt echter dat hij al eerder in competitie kan treden.

Heb je nog veel pijn? ‘Het gaat al een pak beter. Maandag na de operatie was ik echt naar de kloten. Ik heb alleen maar geslapen. Nu ben ik nog een beetje duizelig, maar de pijn valt mee. Allicht zit de narcose nog wat in mijn lijf.’

Wat herinner je je nog van de val? ‘Dat het snel ging. Ik snap het nog altijd niet. In een afdaling zag ik plots heel veel bladeren op mij afkomen en plots waaide ik van mijn fiets af. Hoe kan dat nu? In Parijs-Nice was ik zeker de zwaarste renner van het peloton en uitgerekend ik werd in de lucht geslingerd.’

Wist je meteen dat het ernstig was? ‘Het eerste wat ik zei na mijn val was: Waar is mijn reservefiets? Maar ik had dan toch snel door dat ik niet meer verder kon. Ik voelde dat er iets mis was met mijn linkerschouder. Ik heb gevloekt, want dit kon ik missen als kiespijn.’

Vorig seizoen ging jouw voorjaar de mist in door rugproblemen en ook nu wordt het niks. Niet alleen fysiek, maar ook mentaal moet dit zwaar aankomen. ‘Ja, maar ik ben nog niet depressief. Ik moet positief blijven denken. Het is niet dat ik nu drie weken in mijn bed moet blijven liggen. Als ik morgen (woensdag) wakker word in Monaco wil ik meteen op de rollen rijden. Als de pijn draaglijk is, natuurlijk. Ik wil toch nog een koers rijden in het voorjaar. Ik hoop zo snel mogelijk het licht op groen te krijgen om op de weg te trainen. Ik wil niet dat al mijn trainingswerk deze winter voor niets is geweest. Ik was echt gebrand op sterke prestaties in het voorjaar.’

(zucht) ‘Maar jammer genoeg heb ik alleen maar veel getraind en veel op de grond gelegen. Ik had een goede Tour Down Under achter de rug, maar daarna kwam die val in de Ronde van Algarve. Daardoor was het Belgisch openingsweekend niet schitterend. Maar ik startte vol vertrouwen in Parijs-Nice. Tot die val. De miserie mag nu wel ophouden. Als ik nog eens een persconferentie geef, wil ik dat het er eentje is nadat ik een koers heb gewonnen. Niet omdat ik weer eens op de grond heb gelegen.’

Je wil blijkbaar toch nog iets redden van je voorjaar. In welke koers hoop je dan aan de start te staan? (grijnst) ‘Ik weet dat het dom is, maar ik denk constant aan Parijs-Roubaix (11 april). Dat is binnen een goede maand. Normaal ben ik zo’n zes weken out, maar een renner is geen gewone mens. Al is dit voor mij nieuw, ik had nog nooit iets gebroken. Ik weet dus niet hoe snel ik zal recupereren. Maar ik zit al vanaf het seizoenbegin met Parijs-Roubaix in mijn hoofd, die koers was echt mijn hoofddoel van het voorjaar. Ach, we zien wel.’

Hoe wordt er gereageerd bij je ploeg RadioShack? ‘Er is geen druk. Ze willen niet dat ik mij forceer. Ze gaven mij de raad om alles te laten helen en terug te komen wanneer het verantwoord is. De Omloop Het Nieuwsblad en Kuurne-Brussel-Kuurne gingen een beetje de mist in voor onze ploeg, vooral door veel pech. We wilden dat de komende weken rechtzetten. Dat kan nog altijd, alleen zullen de jongens dat in eerste instantie zonder mij moeten doen.’

Kan een Tourselectie soelaas brengen? ‘Natuurlijk wil ik de Tour rijden, maar dat wou ik al voor mijn val. Alleen: ik maak de selectie niet. Het team wordt uiteraard gebouwd rond Lance Armstrong. Hij stuurde mij alvast een bericht met een grote shit! in. Hij kon het niet beter verwoorden. Tja, shit happens.’