Even vrees je voor je enkels op de oprit ten huize Meersman. Het antwoord op de deurbel is immers geblaf, gekef en hitsig ritselende pootjes. Maar de waakhond klinkt gevaarlijker dan hij eruitziet. Dolce - dwergkees met pluimstaart - komt niet boven de knieën. 'Mijne

moat

', zegt Meersman over het kwieke beestje. 'Ik ben blij dat ik die hond heb. Springen, spelen, wandelen,... Ze houdt me constant bezig. Niet dat ik niet meer aan mijn rug denk, maar ik pieker er niet over. Ik word niet zót.

(grinnikt)

Dankzij een hond.'

Dolce is gegroeid ten opzichte van vijf maanden geleden. Toen zaten we ook in Houthulst, voor eigenlijk net hetzelfde gesprek. Het ging ook over een hernia, over verveling, over de frustraties van een coureur die niet koersen kan. Alleen was dat toen verleden tijd voor Gianni Meersman. Hij had net 'de zwaarste periode van zijn leven' achter de rug, maar eind augustus zou hij weer koersen. De hernia was operatief verwijderd.

Nu is hij terug. Niet dezelfde hernia, maar wel eentje op dezelfde plaats. Aan een discus - een schijf tussen ruggenwervels - is er een uitsteeksel, en dat duwt op een zenuw die naar het been loopt. Resultaat: pijn. 'Een week voor oudejaar voelde ik ze plots weer', zegt Meersman. 'Eerst zacht, dan steeds heviger. Op stage in Toulon, begin januari, was koersen weer onmogelijk. En ook in rust voelde ik het. In bed, aan tafel, in de auto,... 24 uur op 24 had ik een ambetant gevoel. Net als de vorige keer.'

Familieverleden

'Uiteraard begin je dan te vrezen. Zou het...? De voorbije weken zat ik zowat elke dag bij een dokter: voor een CT-scan, een MR-scan, acupunctuur, een epidurale inspuiting, zelfs om mijn steunzolen te laten controleren. Overal hetzelfde antwoord: een hernia. Opnieuw. Blijkbaar hervalt vijf procent.'

'Toen ik het hoorde, sloegen ze met een hamer op mijn hoofd. Ik werd zót bij de gedachte. Wéér hetzelfde. Even weet je niet wat je moet doen, maar uiteindelijk: Wat kán je doen? Janken? In je bed kruipen? Ambetant zijn tegen uw lief? Ik kon dat hoor, maar het brengt niks op.'

'Relativeren is ook niet gemakkelijk, zeker niet de tweede keer. Daarom praat ik er niet graag over. Weet je: toen de pijn opnieuw begon, heb ik het verzwegen voor mijn ouders. Veertien dagen lang, want ik wou die mensen dat niet aandoen. Toen mijn pa even oud was als ik, moest hij stoppen met koersen. Knieproblemen. En mijn broer moest stoppen door rugproblemen.

Uw familie heeft iets met rugblessures

, zei de dokter. Tja....'

'De hernia is kleiner dan de vorige keer. Volgens de dokters zal hij wel weggaan

als ik Moeder Natuur haar werk laat doen

. Alleen weten ze niet wanneer. Een week, een maand, drie jaar,...

(zucht)

Zeg dat maar eens tegen je ploeg:

Ik wacht op Moeder Natuur

. Terwijl ze

(Francaise des Jeux, red.)

me al twee jaar betalen voor niets. Dit jaar loopt mijn contract van drie jaar af. Gaan ze me nog een kans geven? Ik weet het niet. Als ze het doen, teken ik direct. Ze hebben altijd begrip getoond, nooit druk uitgeoefend. Als je dan nog kiest voor het geld, ben je een klootzak. Ach, als ik nu de helft van mijn loon moet inleveren om te koersen, teken ik direct.'

'Via de ploeg ben ik nu bij een dokter in Parijs geraakt. Hij zegt dat hij het kan oplossen met inspuitingen. Vrijdag heb ik mijn tweede. Of ik hem geloof?

(zucht)

Ja, eigenlijk wel. Dat móet ook hé, want mijn carrière loopt. Ik zei het al tegen Kelly

(zijn vriendin, red.)

: een nieuwe operatie zie ik echt niet zitten. Nóg eens een jaar aan de kant, dat is geen optie. Trouwens: ik heb het er niet voor over om de rest van mijn leven in een

karreke

te zitten. Het litteken wordt opnieuw opengereten, die discus wordt nog meer uitgesleten: het risico wordt steeds groter.'

'Ach, als die inspuitingen echt niet helpen, zal ik me toch weer laten opereren, zeker? Wat moet ik doen? Gaan werken?

(zucht)

Ik heb ooit nog een vakantiejob gedaan in een schrijnwerkerij, voor tien euro per uur. Met bevende handen in een bevroren hangar. Dan besef je pas hoe schoon het leven van een profrenner is. Stel dat ik zou stoppen - ik denk er echt nog niet aan - dan zal ik niet meer kunnen leven als nu. Niet dat ik met geld smijt, maar nu moet ik gewoon zelden kijken naar de prijs.'

Het voorbeeld loopt aan onze voeten. 'Deze winter zag ik een knuffelbeer op de luchthaven van Marseille.

Is 't voor uw kindje?

vroeg de verkoopster. Ik heb maar ja geknikt. Ik ging niet zeggen:

Nee, 't is voor mijne chien.

Dus kwam ik thuis met een pluchen beest van 25 euro voor Dolce.

(grijnst)

En zij beet hem op twee dagen kapot.'